ἰθύφαλλος

English (LSJ)

ὁ, A ithyphallus, phallic pole, fascinum erectum, the phallos carried in the festivals of Bacchus, Cratin.14, etc. II ode and dance performed at such festivals, Hyp.Fr.50, Duris 13J. III one who danced in such dance, Hippoloch. ap.Ath.4.129d, Semus 20, Democh.2 J.: metaph., lewd fellow, D.54.14.

German (Pape)

[Seite 1246] ὁ, Ithyphallos, das aufgerichtete männliche Glied, VLL., das bei einigen Bacchusfesten in Processionen vorausgetragen wurde; auch die dasselbe trugen hießen so, u. die dazu gesungenen Lieder, Ath. XIV, 622 b; καὶ προσόδια καὶ χοροὶ καὶ ἰθύφαλλοι μετ' ὀρχήσεως καὶ ᾠδῆς ἀπήντων αὐτῷ VI, 253 d, vgl. IV, 129 d; Harpocr., der aus Hyperid. οἱ τοὺς ἰθυφάλλους ἐν τῇ ὀρχήστρᾳ ὀρχούμενοι anführt. – Dem. nennt liederliche Leute so, 54, 14 ff.

French (Bailly abrégé)

ου (ὁ) :
I. phallus en érection qu’on portait aux fêtes de Bacchus;
II. p. suite 1 chant ou danse pendant ces fêtes;
2 qui prend part à ces fêtes ; p. ext. débauché.
Étymologie: ἰθύς, φαλλός.

Russian (Dvoretsky)

ἰθύφαλλος: ὁ досл. культ. участник фаллических шествий, перен. распутник Dem.

Greek (Liddell-Scott)

ἰθύφαλλος: ὁ, fascinum erectum, τὸ ἐντεταμένον ἀνδρικὸν αἰδοῖον, ὃ ἔφερον ἐν ταῖς ἑορταῖς τοῦ Βάκχου, Κρατῖν, ἐν «Ἀρχιλόχοις» 12, κτλ. ΙΙ. τὸ ποίημα τὸ ἐπὶ τῷ ἱσταμένῳ φαλλῷ ᾀδόμενον, οὗ οἱ στίχοι ἀπετελοῦντο ἐκ καθαρῶς τροχαϊκοῦ βραχυκαταλήκτου διμέτρου, Ἕρμανος ἐν El. Metr. σ. 94. ΙΙΙ. «ἰθύφαλλοι, οἱ τοὺς ἰθυφάλλους ἐν τῇ ὀρχήστρᾳ ὀρχούμενοι» Ὑπερείδ. παρ’ Ἁρποκρ. ἐν λέξει· «οἱ ἰθύφαλλοι μετ’ ὀρχήσεως καὶ ᾠδῆς ἀπήντων αὐτῷ» Δημοχάρης παρ’ Ἀθην. 253C, 129D· φοροῦντες προσωπεῖον μεθυόντων καὶ ἐστεφανωμένοι εἰσερχόμενοι εἰς τὴν ὀρχήστραν, Σῆμος ὁ Δήλιος παρ’ Ἀθην. 622Β· - ὄνομα τοῦ Πριάπου, Συλλ. Ἐπιγρ. 5960· μεταφ., λάγνος, ἀσελγής, 1261. 17, κτλ.

Greek Monolingual

ὁ (Α ιθύφαλλος)
σηκωμένο πέος, ομοίωμα τεντωμένου πέους, το οποίο χρησιμοποιούσαν σε βακχικές γιορτές
αρχ.
1. το άσμα και ο χορός τών μετεχόντων στην πομπή προς τιμήν του Διονύσου
2. ο χορευτής που μετείχε σε βακχική γιορτή
3. επίθετο του Πριάπου
4. λάγνος, ασελγής.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ἰθύς (Ι) + φαλλός.

Greek Monotonic

ἰθύφαλλος: ὁ, φαλλός που κρατιόταν στις εορτές του Βάκχου· μεταφ., λάγνος, ασελγής, σε Δημ.

Middle Liddell

ἰθύφαλλος, ὁ,
the phallos carried in the festivals of Bacchus: metaph. a lewd fellow, Dem.

Wiktionary EN

Pilier hermaïque ithyphalle, marbre, vers 520 av. J.-C, Musée national archéologique d'Athènes.

Borrowed from Late Latin ithyphallicus, from Ancient Greek ἰθυφαλλικός (ithuphallikós), from ῑ̓θῠ́φαλλος (īthúphallos, “phallus carried in festivals of Bacchus; ode sung in honour of the phallus; dance accompanying such an ode; dancer performing such a dance”) + -ῐκός (-ikós, suffix forming adjectives meaning ‘of or pertaining to’). ῑ̓θῠ́φαλλος is derived from ἰθῠ́ς (ithús) (variant of εὐθῠ́ς (euthús, “straight”)) + φαλλός (phallós, “penis; image of a penis, phallus”). The English word can be analysed as ithyphallus +‎ -ic.

As regards the noun, compare Latin ithyphallicum (“poem with the same metre as the hymns to Priapus”).

1. (historical, Ancient Rome) Of or pertaining to the erect phallus that was carried in bacchic processions. (specifically) Of a poem or song: having the metre of an ode sung in honour of the bacchic phallus
2. Of or pertaining to an upward pointing, erect penis; (specifically) of an artistic depiction of a deity or other figure: possessing an erect penis. Synonym: priapic (one sense)
3. (by extension) lascivious, obscene
4. (poetry) Pertaining to a metrical combination of two trochees followed by one spondee

Wikipedia FR

Ithyphallique est un adjectif qui désigne celui qui a un phallus (pénis en érection). Ce terme s'applique surtout en ce qui concerne des représentations, le plus souvent de façon symbolique.

Wikipedia IT

Itifàllico è un aggettivo del registro colto della lingua italiana, presente anche in altre lingue, che significa "dal/col pene in erezione". È utilizzato soprattutto con riferimento alla produzione artistica, particolarmente di area greca, anche se rappresentazioni itifalliche sono presenti in varie altre culture: nel simbolismo dell'arte e della religione egizia, il dio Min è rappresentato con il fallo in erezione.

Il termine deriva etimologicamente dal greco ἰθυφαλλικός, attraverso il latino ithyphallĭcus. La voce greca, aggettivo, deriva da ἰθύφαλλος, sostantivo, composto di ἰθύς (ithǘs, "dritto") e φαλλός (phallós, "fallo").

Il termine può assumere anche la veste grammaticale di sostantivo; questo succede nella terminologia della metrica classica, dove è usato come abbreviazione di "verso itifallico" (v. infra).

Wikipedia DE

Der Ithyphallos (gr. ἰθύφαλλος von ἰθύς ithys „gerade, aufrecht“ und φαλλός „Phallos“) gehört zu den Fruchtbarkeitssymbolen des antiken Griechenland.

Er bestand aus einer Nachbildung des männlichen Gliedes, die aus rotem Leder gefertigt war und besonders bei Phallophorie-Aufzügen der Dionysosfeste vorangetragen wurde. Hierzu sangen die Teilnehmer ebenfalls Ithyphallos genannte Lieder mit einem eigentümlichen Versmaß, dem Ithyphallikos.

Als kunstgeschichtlicher Begriff bezeichnet ithyphallisch Darstellungen männlicher Wesen (im Altertum insbesondere des Gottes Priapos oder von Satyrn) mit aufgerichtetem Penis von bisweilen grotesk übersteigerter Größe.

Ithyphallie ist bereits in der altsteinzeitlichen Kunst, etwa der frankokantabrischen Höhlenmalerei oder der Felsmalerei der Sahara, häufig und kommt auf nordischen Felsbildern und in Deutschland bei keltischen anthropomorphen Grabstelen vor.

Wikipedia ES

Un itífalo (del griego ἰθύς "recto" y φαλλός "pene") es un amuleto colgante en figura de pene que, según Plinio, colgaban los antiguos al cuello de los niños creyendo que les preservaría de ciertos males.

Con el mismo objeto lo usaban los emperadores y se ponía igualmente uno en los carros triunfales. Las vestales también lo llevaban, y lo adoraban como a una divinidad, persuadidas de que las defendía de la envidia.

Los egipcios y los griegos dieron también el nombre de itífalo a Priapo y los versos hechos en honor de esta obscena divinidad se llamaban itifálicos; y también itifáloros o itifalóforos aquellos ministros que en las orgías imitaban el estado de embriaguez disfrazados de faunos, como dice Banier.