δύσθυμος: Difference between revisions
φιλοκαλοῦμέν τε γὰρ μετ' εὐτελείας καὶ φιλοσοφοῦμεν ἄνευ μαλακίας → our love of what is beautiful does not lead to extravagance; our love of the things of the mind does not makes us soft
m (Text replacement - "müthig" to "mütig") |
mNo edit summary |
||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=dysthymos | |Transliteration C=dysthymos | ||
|Beta Code=du/squmos | |Beta Code=du/squmos | ||
|Definition=δύσθυμον, [[desponding]], [[melancholy]], S.''El.'' 218 (lyr.), [[Xenophon|X.]]''[[Cyropaedia|Cyr.]]''5.2.34, Arist.''Pr.''955a17 (Comp.), Phld.''Herc.''1251.10; τοῖς πεπραγμένοις S.''El.''550; | |Definition=δύσθυμον, [[desponding]], [[melancholy]], S.''El.'' 218 (lyr.), [[Xenophon|X.]]''[[Cyropaedia|Cyr.]]''5.2.34, Arist.''Pr.''955a17 (Comp.), Phld.''Herc.''1251.10; τοῖς πεπραγμένοις S.''El.''550; [[τὸ δύσθυμον]] = [[δυσθυμία]], Plu.''Per.''15. Adv. [[δυσθύμως]] = [[sadly]], [[δυσθύμως ἔχειν]] = [[be sad]], [[be discouraged]] Plb.1.87.1, Phld.''Mort.''27: Comp. δυσθυμότερον [[Plato|Pl.]]''[[Phaedo|Phd.]]'' 85b. | ||
}} | }} | ||
{{DGE | {{DGE | ||
|dgtxt=(δύσθῡμος) -ον<br /><b class="num">I</b> <b class="num">1</b>[[desanimado]], [[decaído]], [[desilusionado]] ψυχά S.<i>El</i>.218, πρόσωπα X.<i>Cyr</i>.5.2.34, οἱ μὲν παῖδες εὐθυμότεροι, οἱ δὲ γέροντες δυσθυμότεροι Arist.<i>Pr</i>.955<sup>a</sup>17, cf. Gal.4.810, δύσθυμον μᾶλλον τὸ θῆλυ τοῦ ἄρρενος καὶ δύσελπι la mujer tiene más tendencia al desaliento y la desesperación que el varón</i> Arist.<i>HA</i> 608<sup>b</sup>11<br /><b class="num">•</b>neutr. subst. τὸ | |dgtxt=(δύσθῡμος) -ον<br /><b class="num">I</b> <b class="num">1</b>[[desanimado]], [[decaído]], [[desilusionado]] ψυχά S.<i>El</i>.218, πρόσωπα X.<i>Cyr</i>.5.2.34, οἱ μὲν παῖδες εὐθυμότεροι, οἱ δὲ γέροντες δυσθυμότεροι Arist.<i>Pr</i>.955<sup>a</sup>17, cf. Gal.4.810, δύσθυμον μᾶλλον τὸ θῆλυ τοῦ ἄρρενος καὶ δύσελπι la mujer tiene más tendencia al desaliento y la desesperación que el varón</i> Arist.<i>HA</i> 608<sup>b</sup>11<br /><b class="num">•</b>neutr. subst. [[τὸ δύσθυμον]] = [[desánimo]], [[decaimiento]] ὁ [[νύκτωρ]] ([[ἀήρ]]) συνάγει τὴν ψυχὴν εἰς τὸ δ. Plu.2.383b, cf. <i>Per</i>.15<br /><b class="num">•</b>medic. [[depresivo]], [[tendente al decaimiento]] en procesos psicopatológicos frec. asociados a la melancolía y a la hipocondría οἱ δύσθυμοι καὶ δυσέλπιδες Gal.8.342, cf. 14.741.<br /><b class="num">2</b> [[desprovisto de cólera]], [[tranquilo]] τὰ μὲν (ζῷα) [[γάρ]] ἐστι πρᾶα καὶ δύσθυμα ..., οἷον βοῦς algunos animales son dóciles, tranquilos ... como el buey</i> Arist.<i>HA</i> 488<sup>b</sup>13.<br /><b class="num">3</b> [[descontento]], [[malhumorado]] οὐκ εἰμὶ τοῖς πεπραγμένοις δ. S.<i>El</i>.550, διὰ τὴν ... ὑπὲρ τῆς τελευτῆς λύπην ὀργίλοι καὶ δύσκολοι καὶ δύσθυμοι Phld.<i>Elect</i>.10.19<br /><b class="num">•</b>neutr. subst. [[τὸ δύσθυμον]] = [[mal humor]] λέλυταί σοι τὸ δ. Basil.<i>Ep</i>.350, cf. Plu.2.330c.<br /><b class="num">II</b> adv. [[δυσθύμως]] = [[con desánimo]], [[δυσθύμως ἔχειν]] = [[estar desilusionado]] Plb.1.87.1, I.<i>AI</i> 5.134, Plu.<i>Art</i>.24, Lib.<i>Decl</i>.43.47, δυσθύμως διακεῖσθαι Plb.15.4.6, Plu.<i>Fab</i>.6, compar. ἡγοῦμαι ... οὐδὲ δυσθυμότερον αὐτῶν τοῦ βίου ἀπαλλάττεσθαι estimo que me aparto de la vida con menos tristeza que ellos</i> Pl.<i>Phd</i>.85b. | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
Revision as of 08:44, 25 November 2023
English (LSJ)
δύσθυμον, desponding, melancholy, S.El. 218 (lyr.), X.Cyr.5.2.34, Arist.Pr.955a17 (Comp.), Phld.Herc.1251.10; τοῖς πεπραγμένοις S.El.550; τὸ δύσθυμον = δυσθυμία, Plu.Per.15. Adv. δυσθύμως = sadly, δυσθύμως ἔχειν = be sad, be discouraged Plb.1.87.1, Phld.Mort.27: Comp. δυσθυμότερον Pl.Phd. 85b.
Spanish (DGE)
(δύσθῡμος) -ον
I 1desanimado, decaído, desilusionado ψυχά S.El.218, πρόσωπα X.Cyr.5.2.34, οἱ μὲν παῖδες εὐθυμότεροι, οἱ δὲ γέροντες δυσθυμότεροι Arist.Pr.955a17, cf. Gal.4.810, δύσθυμον μᾶλλον τὸ θῆλυ τοῦ ἄρρενος καὶ δύσελπι la mujer tiene más tendencia al desaliento y la desesperación que el varón Arist.HA 608b11
•neutr. subst. τὸ δύσθυμον = desánimo, decaimiento ὁ νύκτωρ (ἀήρ) συνάγει τὴν ψυχὴν εἰς τὸ δ. Plu.2.383b, cf. Per.15
•medic. depresivo, tendente al decaimiento en procesos psicopatológicos frec. asociados a la melancolía y a la hipocondría οἱ δύσθυμοι καὶ δυσέλπιδες Gal.8.342, cf. 14.741.
2 desprovisto de cólera, tranquilo τὰ μὲν (ζῷα) γάρ ἐστι πρᾶα καὶ δύσθυμα ..., οἷον βοῦς algunos animales son dóciles, tranquilos ... como el buey Arist.HA 488b13.
3 descontento, malhumorado οὐκ εἰμὶ τοῖς πεπραγμένοις δ. S.El.550, διὰ τὴν ... ὑπὲρ τῆς τελευτῆς λύπην ὀργίλοι καὶ δύσκολοι καὶ δύσθυμοι Phld.Elect.10.19
•neutr. subst. τὸ δύσθυμον = mal humor λέλυταί σοι τὸ δ. Basil.Ep.350, cf. Plu.2.330c.
II adv. δυσθύμως = con desánimo, δυσθύμως ἔχειν = estar desilusionado Plb.1.87.1, I.AI 5.134, Plu.Art.24, Lib.Decl.43.47, δυσθύμως διακεῖσθαι Plb.15.4.6, Plu.Fab.6, compar. ἡγοῦμαι ... οὐδὲ δυσθυμότερον αὐτῶν τοῦ βίου ἀπαλλάττεσθαι estimo que me aparto de la vida con menos tristeza que ellos Pl.Phd.85b.
German (Pape)
[Seite 681] mißmütig, traurig; Soph. El. 211; τινί, 540; Plat. Phaed. 85 b; = δύσελπις, Arist. Probl. 30, 1; τὸ δ., Traurigkeit, Plut. Pericl. 25. – Adv., δυσθύμως ἔχειν Pol. 1, 87; διακεῖσθαι 3, 54; Plut. Fab. 6.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 découragé, triste ; δύσθυμος τινι découragé ou attristé par qch ; τὸ δύσθυμον PLUT la tristesse, le découragement ; qui regrette;
2 de mauvaise humeur.
Étymologie: δυσ-, θυμός.
Russian (Dvoretsky)
δύσθῡμος: унылый, подавленный, печальный Soph., Xen., Arst., Plut.
Greek (Liddell-Scott)
δύσθῡμος: -ον, ἄθυμος, μελαγχολικός, Σοφ. Ἠλ. 218, κτλ.· τινι, διά τι πρᾶγμα, αὐτόθι 550· τὸ δ. = δυσθυμία, Πλούτ. Περικλ. 25. ― Ἐπίρρ., δυσθύμως ἔχειν Πολύβ. 1. 87, 1· συγκρ. -ότερον, Πλάτ. Φαίδωνι 85Β.
Greek Monolingual
-η, -ο (AM δύσθυμος, -ον)
βαρύθυμος, κακόκεφος, μελαγχολικός
αρχ.
το ουδ. ως ουσ. το δύσθυμον
η δυσθυμία.
Greek Monotonic
δύσθῡμος: -ον, αποθαρρυμένος, μελαγχολικός, βαρύθυμος, σε Σοφ. κ.λπ.· τὸ δύσθυμον = δυσθυμία, σε Πλούτ.· επίρρ. -μως, συγκρ. -ότερον, σε Πλάτ.
Middle Liddell
δύσ-θῡμος, ον
desponding, melancholy, repentant, Soph., etc.: τὸ δύσθυμον = δυσθυμία, Plut. adv., -μως, comp. -ότερον, Plat.
English (Woodhouse)
dejected, despondent, melancholy, heartbroken
Mantoulidis Etymological
(=λυπημένος, μελαγχολικός). Ἀπό τό δυσ + θυμός.
