εὔθικτος: Difference between revisions
λέγεται δὲ καὶ κλῶνας αὐτῆς θύραις ἢ θυρίσι προστεθέντας ἀποκρούειν τὰς τῶν φαρμάκων κακουργίας → its branches attached to doors or windows are said to repel the evil of spells
(15) |
m (Text replacement - "Uebh." to "Übh.") |
||
| (21 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=eythiktos | |Transliteration C=eythiktos | ||
|Beta Code=eu)/qiktos | |Beta Code=eu)/qiktos | ||
|Definition= | |Definition=εὔθικτον, ([[θιγεῖν]]) [[touching the point]], [[clever]], [[quick]], εὔ. τὴν διάνοιαν [[Aristotle|Arist.]]''[[Historia Animalium|HA]]'' 616b22; <b class="b3">εὔ. πρὸς τὰς ἀποκρίσεις</b> [[quick]] in repartee, Ath. 13.583f; εὔθικτος [[νοῦς]], [[γνώμη]], [[προσβολή]], Ph. 1.54, 240, 286; [[witty]], Plb. 18.4.4, ''AP''6.322 (Leon.): [[falsa lectio|f.l.]] for [[εὔεικτος]], Heraclit.''All.''51 codd. Adv. [[εὐθίκτως]] [[LXX]] ''2 Ma.'' 15.38, Hdn.4.7.2. | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1069.png Seite 1069]] 11 leicht zu berühren, adv., Sp.; Hesych. erkl. εὐψηλαφήτως. – 2) gut berührend, treffend, bes. vom Witz, witzig, καὶ εὖ πεφυκὼς πρὸς τὸ διαχλευάζειν τοὺς ἀνθρώπους Pol. 17, 4, 4; vgl. Ath. XIII, 577 d; εὐεπία Leon. Al. 18 (VI, 322); Rhett. – | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1069.png Seite 1069]] 11 leicht zu berühren, adv., Sp.; Hesych. erkl. εὐψηλαφήτως. – 2) gut berührend, treffend, bes. vom Witz, witzig, καὶ εὖ πεφυκὼς πρὸς τὸ διαχλευάζειν τοὺς ἀνθρώπους Pol. 17, 4, 4; vgl. Ath. XIII, 577 d; εὐεπία Leon. Al. 18 (VI, 322); Rhett. – Übh. geschickt, gewandt, τὴν διάνοιαν εὔθ., erfinderisches Sinnes, Arist. H. A. 9, 17; πρὸς τὰς ἀποκρίσεις, gewandt in treffenden Antworten, Ath. XIII, 523 d; auch adv., εὐθίκτως ἀποκρίνασθαι Hdn. 4, 7, 2. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ος, ον :<br /><b>1</b> [[qui touche juste]], [[qui porte coup]];<br /><b>2</b> [[prompt]] <i>ou</i> [[adroit à la riposte]], [[d'esprit fin et vif]].<br />'''Étymologie:''' [[εὖ]], [[θιγγάνω]]. | |||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''εὔθικτος:''' (тж. εὔ. τὴν διάνοιαν Arst.) меткий, находчивый, остроумный (πρός τι Polyb.; [[εὐεπία]] Anth.). | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''εὔθικτος''': -ον, (θιγεῖν) ἐγγίζων [[καλῶς]], ἐπιτυχῶς, εὐθυβόλῳ καὶ εὐθίκτῳ χρησάμενοι προσβολῇ Φίλων 1. 286. 38. 2) εὐφυής, [[ὀξύς]], εὔθ. τὴν διάνοιαν Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 9. 17, 1· εὔθ. πρὸς τὰς ἀποκρίσεις [[ὀξέως]] ἀποκρινόμενος, Ἀθήν 583D· εὐφυής, ἀγχίνους, Πολύβ. 17. 4, 4, πρβλ. Ἀνθ. Π. 6. 302. - Ἐπίρρ. -τως Ἡρῳδιαν. 4. 7. | |lstext='''εὔθικτος''': -ον, (θιγεῖν) ἐγγίζων [[καλῶς]], ἐπιτυχῶς, εὐθυβόλῳ καὶ εὐθίκτῳ χρησάμενοι προσβολῇ Φίλων 1. 286. 38. 2) εὐφυής, [[ὀξύς]], εὔθ. τὴν διάνοιαν Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 9. 17, 1· εὔθ. πρὸς τὰς ἀποκρίσεις [[ὀξέως]] ἀποκρινόμενος, Ἀθήν 583D· εὐφυής, ἀγχίνους, Πολύβ. 17. 4, 4, πρβλ. Ἀνθ. Π. 6. 302. - Ἐπίρρ. -τως Ἡρῳδιαν. 4. 7. | ||
}} | }} | ||
{{ | {{grml | ||
| | |mltxt=-η, -ο (ΑΜ [[εὔθικτος]], -ον)<br /><b>νεοελλ.</b><br />αυτός που θίγεται, που προσβάλλεται εύκολα από τους λόγους και τη [[συμπεριφορά]] τών άλλων<br /><b>μσν.</b><br />εύκολα [[αντιληπτός]]<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> ο [[εύστοχος]], ο [[επιτυχής]] («εὐθηβόλῳ καὶ εὐθίκτῳ χρησάμενοι προσβολῇ», Φίλ.)<br /><b>2.</b> ο [[ευφυής]], ο [[έξυπνος]] (α. «τὴν δὲ διάνοιαν [[εὔθικτος]] καὶ [[εὐθήμων]]», <b>Αριστοτ.</b><br />β. «εὔθικτοι πρὸς τὰς ἀπαντήσεις» — ικανοί στο να δίνουν εύστροφες απαντήσεις, <b>Αθήν.</b>)<br /><b>3.</b> [[πνευματώδης]] («[[εὔθικτος]] νοῦς», Φίλ.).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>ευ</i> <span style="color: red;">+</span> -<i>θικτος</i> (<span style="color: red;"><</span> [[θιγγάνω]] «[[αγγίζω]]»), [[πρβλ]]. [[άθικτος]], [[απρόσ]]-<i>θικτος</i>]. | ||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''εὔθικτος:''' -ον ([[θιγεῖν]]), αυτός που πετυχαίνει το κεντρικό [[σημείο]], [[εύστοχος]], [[ευφυής]], [[έξυπνος]], σε Ανθ. | |||
}} | }} | ||
{{ | {{mdlsj | ||
| | |mdlsjtxt=εὔ-θικτος, ον [[θιγεῖν]]<br />[[touching]] the [[point]], [[clever]], Anth. | ||
}} | }} | ||
Latest revision as of 06:38, 30 October 2024
English (LSJ)
εὔθικτον, (θιγεῖν) touching the point, clever, quick, εὔ. τὴν διάνοιαν Arist.HA 616b22; εὔ. πρὸς τὰς ἀποκρίσεις quick in repartee, Ath. 13.583f; εὔθικτος νοῦς, γνώμη, προσβολή, Ph. 1.54, 240, 286; witty, Plb. 18.4.4, AP6.322 (Leon.): f.l. for εὔεικτος, Heraclit.All.51 codd. Adv. εὐθίκτως LXX 2 Ma. 15.38, Hdn.4.7.2.
German (Pape)
[Seite 1069] 11 leicht zu berühren, adv., Sp.; Hesych. erkl. εὐψηλαφήτως. – 2) gut berührend, treffend, bes. vom Witz, witzig, καὶ εὖ πεφυκὼς πρὸς τὸ διαχλευάζειν τοὺς ἀνθρώπους Pol. 17, 4, 4; vgl. Ath. XIII, 577 d; εὐεπία Leon. Al. 18 (VI, 322); Rhett. – Übh. geschickt, gewandt, τὴν διάνοιαν εὔθ., erfinderisches Sinnes, Arist. H. A. 9, 17; πρὸς τὰς ἀποκρίσεις, gewandt in treffenden Antworten, Ath. XIII, 523 d; auch adv., εὐθίκτως ἀποκρίνασθαι Hdn. 4, 7, 2.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 qui touche juste, qui porte coup;
2 prompt ou adroit à la riposte, d'esprit fin et vif.
Étymologie: εὖ, θιγγάνω.
Russian (Dvoretsky)
εὔθικτος: (тж. εὔ. τὴν διάνοιαν Arst.) меткий, находчивый, остроумный (πρός τι Polyb.; εὐεπία Anth.).
Greek (Liddell-Scott)
εὔθικτος: -ον, (θιγεῖν) ἐγγίζων καλῶς, ἐπιτυχῶς, εὐθυβόλῳ καὶ εὐθίκτῳ χρησάμενοι προσβολῇ Φίλων 1. 286. 38. 2) εὐφυής, ὀξύς, εὔθ. τὴν διάνοιαν Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 9. 17, 1· εὔθ. πρὸς τὰς ἀποκρίσεις ὀξέως ἀποκρινόμενος, Ἀθήν 583D· εὐφυής, ἀγχίνους, Πολύβ. 17. 4, 4, πρβλ. Ἀνθ. Π. 6. 302. - Ἐπίρρ. -τως Ἡρῳδιαν. 4. 7.
Greek Monolingual
-η, -ο (ΑΜ εὔθικτος, -ον)
νεοελλ.
αυτός που θίγεται, που προσβάλλεται εύκολα από τους λόγους και τη συμπεριφορά τών άλλων
μσν.
εύκολα αντιληπτός
αρχ.
1. ο εύστοχος, ο επιτυχής («εὐθηβόλῳ καὶ εὐθίκτῳ χρησάμενοι προσβολῇ», Φίλ.)
2. ο ευφυής, ο έξυπνος (α. «τὴν δὲ διάνοιαν εὔθικτος καὶ εὐθήμων», Αριστοτ.
β. «εὔθικτοι πρὸς τὰς ἀπαντήσεις» — ικανοί στο να δίνουν εύστροφες απαντήσεις, Αθήν.)
3. πνευματώδης («εὔθικτος νοῦς», Φίλ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + -θικτος (< θιγγάνω «αγγίζω»), πρβλ. άθικτος, απρόσ-θικτος].
Greek Monotonic
εὔθικτος: -ον (θιγεῖν), αυτός που πετυχαίνει το κεντρικό σημείο, εύστοχος, ευφυής, έξυπνος, σε Ανθ.
