καρφαλέος: Difference between revisions
Πενίαν φέρειν οὐ παντός, ἀλλ' ἀνδρὸς σοφοῦ → Perferre inopiam non nisi sapientium est → nicht jeder meistert Armut, nur der weise Mann
(6_4) |
m (LSJ1 replacement) |
||
| (22 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=karfaleos | |Transliteration C=karfaleos | ||
|Beta Code=karfale/os | |Beta Code=karfale/os | ||
|Definition=α, ον, (κάρφω) < | |Definition=α, ον, ([[κάρφω]])<br><span class="bld">A</span> [[dry]], [[parched]], ὡς ἄνεμος ἠΐων θημῶνα τινάξῃ καρφαλέων Od.5.369; δέρμα Hp.''Aph.''5.71, ''Prog.''2, Gal.10.674; [[ἀστάχυες]], [[ἄρουρα]], ''AP''9.384.14, Orph.''L.''269; κ. δίψει ''AP''9.272 (Bianor), 7.536 (Alc.); of sound, <b class="b3">καρφαλέον δέ οἱ ἀσπὶς… ἄϋσεν</b> the shield rang [[dry]], i.e. [[sharply]], Il.13.40<br><span class="bld">II</span> Act., [[drying]], [[parching]], [[πῦρ]] [[varia lectio|v.l.]] for [[καρχαλέος]] ([[quod vide|q.v.]]), Nic.''Th.''691. | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1331.png Seite 1331]] ([[κάρφω]]), trocken, dürr; ὡς δ' [[ἄνεμος]] [[ἠΐων]] θημῶνα τινάξῃ καρφαλέων Od. 5, 368; ἀστάχυες Mens. Rom. 14 (IX, 384); vor Durst erschöpft, durstig, δίψῃ καρφαλέοι, κεκονιμένοι ἐκ πεδίοιο φεῦγον Il. 21, 541, alte v. l., wo jetzt καρχαλέοι steht; δίψει Bian. 4 (IX, 272); [[φάρυγξ]] δ. καρφ. Alc. Mess. 18 (VII, 536); vom Schalle, καρφαλέον δέ οἱ ἀσπὶς ἐπιθρέξαντος ἄϋσεν ἔγχεος, dürr, heiser erklang der Schild, Il. 13, 409. Bei Nic. Th. 691 heißt das Feuer so, ausdörrend, brennend. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1331.png Seite 1331]] ([[κάρφω]]), trocken, dürr; ὡς δ' [[ἄνεμος]] [[ἠΐων]] θημῶνα τινάξῃ καρφαλέων Od. 5, 368; ἀστάχυες Mens. Rom. 14 (IX, 384); vor Durst erschöpft, durstig, δίψῃ καρφαλέοι, κεκονιμένοι ἐκ πεδίοιο φεῦγον Il. 21, 541, alte [[varia lectio|v.l.]], wo jetzt καρχαλέοι steht; δίψει Bian. 4 (IX, 272); [[φάρυγξ]] δ. καρφ. Alc. Mess. 18 (VII, 536); vom Schalle, καρφαλέον δέ οἱ ἀσπὶς ἐπιθρέξαντος ἄϋσεν ἔγχεος, dürr, heiser erklang der Schild, Il. 13, 409. Bei Nic. Th. 691 heißt das Feuer so, ausdörrend, brennend. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=α, ον :<br />sec, aride, altéré ; <i>fig. en parl. du son</i> [[sec]], [[dur]].<br />'''Étymologie:''' [[κάρφω]]. | |||
}} | |||
{{elnl | |||
|elnltext=καρφαλέος -α -ον [κάρφω] droog, dor; van geluid hard, helder:. καρφαλέον... ἀσπίς... ἄυσεν het schild gaf een droge knal Il. 13.409. | |||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''καρφᾰλέος:''' [[сухой]], [[высохший]]: [[ἠΐων]] θημὼν καρφαλέων Hom. куча сухой соломы; κ. δίψει Anth. томимый жаждой. | |||
}} | |||
{{Autenrieth | |||
|auten=[[dry]]; of [[sound]] (cf. [[αὖον]]), Il. 13.409. (Il. and Od. 5.369.) | |||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[καρφαλέος]], -α, -ον (Α)<br /><b>1.</b> πολύ [[ξερός]], [[κατάξερος]] (α. «ὡς δ' [[ἄνεμος]]... [[ἠΐων]] θημῶνα τινάξῃ καρφαλέων», <b>Ομ. Οδ.</b><br />β. «καρφαλέον δὲ οἱ [[ἀσπίς]]... ἄϋσεν» — η [[ασπίδα]] του έβγαλε [[ξερό]], δηλ. οξύ ήχο, <b>Ομ. Ιλ.</b>)<br /><b>2.</b> αυτός που ξεραίνει [[κάτι]] («καρφαλέον πῡρ», <b>Νίκ.</b>).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> [[κάρφω]] <span style="color: red;">+</span> κατάλ. -<i>αλέος</i> ([[πρβλ]]. <i>αρπα</i>-[[λέος]], <i>οκν</i>-<i>αλέος</i>). Η λ. χρησιμοποιείται ως [[άλλος]] τ. του επιθ. [[καρχαλέος]]]. | |||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''καρφᾰλέος:''' -α, -ον ([[κάρφω]]), [[ξηρός]], αποξηραμένος, σε Ομήρ. Οδ.· λέγεται για ήχο, <i>καρφαλέον ἀσπὶς ἄϋσε</i>, η [[ασπίδα]] έβγαλε έναν [[ξερό]] ήχο, δηλ. υπόκωφο, σε Ομήρ. Ιλ. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''καρφᾰλέος''': -α, -ον, ([[κάρφω]]) [[ξηρός]], [[κατάξηρος]], ὡς δ’ [[ἄνεμος]] ζαὴς ἠΐων θημῶνα τινάξῃ καρφαλέων Ὀδ. Ε. 369 (πρβλ. [[καρχαλέος]])· δέρμα Ἱππ. Ἀφ. 1256, Προγν. 36· ἀστάχυες, ἄρουρα Ἀνθ. Π. 9. 384, 14, Ὀρφ. Λιθ. 266· καρφ. δίψῃ Ἀνθ. Π. 9. 272· -ἐπὶ ἤχου, καρφαλέον δὲ οἱ ἀσπὶς… ἄϋσε, ἡ ἀσπὶς ἐξέβαλε ξηρὸν ἦχον (ὡς κοῖλον [[πρᾶγμα]]), Ἰλ. Ν. 409. ΙΙ. ἐνεργ., ξηραίνων, καταξηραίνων, πῦρ Νικ. Θηρ. 691. | |lstext='''καρφᾰλέος''': -α, -ον, ([[κάρφω]]) [[ξηρός]], [[κατάξηρος]], ὡς δ’ [[ἄνεμος]] ζαὴς ἠΐων θημῶνα τινάξῃ καρφαλέων Ὀδ. Ε. 369 (πρβλ. [[καρχαλέος]])· δέρμα Ἱππ. Ἀφ. 1256, Προγν. 36· ἀστάχυες, ἄρουρα Ἀνθ. Π. 9. 384, 14, Ὀρφ. Λιθ. 266· καρφ. δίψῃ Ἀνθ. Π. 9. 272· -ἐπὶ ἤχου, καρφαλέον δὲ οἱ ἀσπὶς… ἄϋσε, ἡ ἀσπὶς ἐξέβαλε ξηρὸν ἦχον (ὡς κοῖλον [[πρᾶγμα]]), Ἰλ. Ν. 409. ΙΙ. ἐνεργ., ξηραίνων, καταξηραίνων, πῦρ Νικ. Θηρ. 691. | ||
}} | |||
{{mdlsj | |||
|mdlsjtxt=καρφᾰλέος, η, ον [[κάρφω]]<br />dry, [[parched]], Od.:—of [[sound]], καρφαλέον ἀσπὶς ἄϋσε the [[shield]] rang dry, i. e. [[hollow]], Il. | |||
}} | }} | ||
Latest revision as of 10:23, 25 August 2023
English (LSJ)
α, ον, (κάρφω)
A dry, parched, ὡς ἄνεμος ἠΐων θημῶνα τινάξῃ καρφαλέων Od.5.369; δέρμα Hp.Aph.5.71, Prog.2, Gal.10.674; ἀστάχυες, ἄρουρα, AP9.384.14, Orph.L.269; κ. δίψει AP9.272 (Bianor), 7.536 (Alc.); of sound, καρφαλέον δέ οἱ ἀσπὶς… ἄϋσεν the shield rang dry, i.e. sharply, Il.13.40
II Act., drying, parching, πῦρ v.l. for καρχαλέος (q.v.), Nic.Th.691.
German (Pape)
[Seite 1331] (κάρφω), trocken, dürr; ὡς δ' ἄνεμος ἠΐων θημῶνα τινάξῃ καρφαλέων Od. 5, 368; ἀστάχυες Mens. Rom. 14 (IX, 384); vor Durst erschöpft, durstig, δίψῃ καρφαλέοι, κεκονιμένοι ἐκ πεδίοιο φεῦγον Il. 21, 541, alte v.l., wo jetzt καρχαλέοι steht; δίψει Bian. 4 (IX, 272); φάρυγξ δ. καρφ. Alc. Mess. 18 (VII, 536); vom Schalle, καρφαλέον δέ οἱ ἀσπὶς ἐπιθρέξαντος ἄϋσεν ἔγχεος, dürr, heiser erklang der Schild, Il. 13, 409. Bei Nic. Th. 691 heißt das Feuer so, ausdörrend, brennend.
French (Bailly abrégé)
α, ον :
sec, aride, altéré ; fig. en parl. du son sec, dur.
Étymologie: κάρφω.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
καρφαλέος -α -ον [κάρφω] droog, dor; van geluid hard, helder:. καρφαλέον... ἀσπίς... ἄυσεν het schild gaf een droge knal Il. 13.409.
Russian (Dvoretsky)
καρφᾰλέος: сухой, высохший: ἠΐων θημὼν καρφαλέων Hom. куча сухой соломы; κ. δίψει Anth. томимый жаждой.
English (Autenrieth)
dry; of sound (cf. αὖον), Il. 13.409. (Il. and Od. 5.369.)
Greek Monolingual
καρφαλέος, -α, -ον (Α)
1. πολύ ξερός, κατάξερος (α. «ὡς δ' ἄνεμος... ἠΐων θημῶνα τινάξῃ καρφαλέων», Ομ. Οδ.
β. «καρφαλέον δὲ οἱ ἀσπίς... ἄϋσεν» — η ασπίδα του έβγαλε ξερό, δηλ. οξύ ήχο, Ομ. Ιλ.)
2. αυτός που ξεραίνει κάτι («καρφαλέον πῡρ», Νίκ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < κάρφω + κατάλ. -αλέος (πρβλ. αρπα-λέος, οκν-αλέος). Η λ. χρησιμοποιείται ως άλλος τ. του επιθ. καρχαλέος].
Greek Monotonic
καρφᾰλέος: -α, -ον (κάρφω), ξηρός, αποξηραμένος, σε Ομήρ. Οδ.· λέγεται για ήχο, καρφαλέον ἀσπὶς ἄϋσε, η ασπίδα έβγαλε έναν ξερό ήχο, δηλ. υπόκωφο, σε Ομήρ. Ιλ.
Greek (Liddell-Scott)
καρφᾰλέος: -α, -ον, (κάρφω) ξηρός, κατάξηρος, ὡς δ’ ἄνεμος ζαὴς ἠΐων θημῶνα τινάξῃ καρφαλέων Ὀδ. Ε. 369 (πρβλ. καρχαλέος)· δέρμα Ἱππ. Ἀφ. 1256, Προγν. 36· ἀστάχυες, ἄρουρα Ἀνθ. Π. 9. 384, 14, Ὀρφ. Λιθ. 266· καρφ. δίψῃ Ἀνθ. Π. 9. 272· -ἐπὶ ἤχου, καρφαλέον δὲ οἱ ἀσπὶς… ἄϋσε, ἡ ἀσπὶς ἐξέβαλε ξηρὸν ἦχον (ὡς κοῖλον πρᾶγμα), Ἰλ. Ν. 409. ΙΙ. ἐνεργ., ξηραίνων, καταξηραίνων, πῦρ Νικ. Θηρ. 691.
Middle Liddell
καρφᾰλέος, η, ον κάρφω
dry, parched, Od.:—of sound, καρφαλέον ἀσπὶς ἄϋσε the shield rang dry, i. e. hollow, Il.
