θυήεις

English (LSJ)

θυήεσσα, θυήεν, (θύος) smoking with incense, fragrant, Ep. epithet of βωμός, Il.8.48, Od.8.363, Hes.Th.557; σπάργανα h.Merc.237.

German (Pape)

[Seite 1221] εσσα, εν, von Opfern, Weihrauch duftend, βωμός, Il. 9, 48. 23, 148 Od. 8, 363; Hes. Th. 557; von Hermes Windeln, H. h. Merc. 237.

French (Bailly abrégé)

ήεσσα, ῆεν;
qui exhale le parfum de l'encens.
Étymologie: θύος.

Russian (Dvoretsky)

θῠήεις: ήεσσα, ῆεν
1 курящийся благовониями или струящий аромат жертвоприношений (βωμός Hom., Hes.);
2 благовонный, благоуханный (σπάργανα, sc. Ἑρμέω HH).

Greek (Liddell-Scott)

θυήεις: εσσα, εν, (θύος) εὐωδιάζων ἐκ καπνοῦ θυμιάματος, εὐώδης, Ὁμηρικόν ἐπίθετον τοῦ βωμός Ἰλ. Θ. 48, Ψ. 148. Ὀδ. Θ. 363∙ οὕτως, Ἡσ. Θ. 557∙ ἀλλ’ ἐν Ὁμ. Ὕμν. εἰς Ἑρμ. 237, περὶ τῶν σπαργάνων τοῦ Ἑρμοῦ.

English (Autenrieth)

(θύος): smoking with incense, fragrant.

Greek Monolingual

θυήεις, -εσσα, -εν (Α)
1. (κυρίως ως επίθ. του ουσ. βωμός) αυτός που αναδίδει ευχάριστη οσμή από καπνό θυμιάματος ή θυσίας (βωμός τε θυήεις», Ομ. Ιλ.)
2. ευώδης («θυήεντα σπάργανα»).
[ΕΤΥΜΟΛ. < θύος + κατάλ. -ήεις (πρβλ. αιγλήεις, πετρήεις)].

Greek Monotonic

θυήεις: -εσσα, -εν (θύος), αυτός που καπνίζει, καίει ή μυρίζει λιβάνι, αυτός που ευωδιάζει λιβάνι, σε Όμηρ., Ησίοδ.

Middle Liddell

θυήεις, εσσα, εν θύος
smoking or smelling with incense, fragrant, Hom., Hes.