ταλαντοῦχος

English (LSJ)

ταλαντοῦχον, (ἔχω) holding the balance: metaph., Ἄρης τ. ἐν μάχῃ he who holds the scale in battle, A.Ag.439 (lyr.).

German (Pape)

[Seite 1065] die Waage haltend u. abwägend; Ἄρης ταλ. ἐν μάχῃ, der das Kriegsglück in der Schlacht zuwägt, Aesch. Ag. 450.

French (Bailly abrégé)

ου (ὁ, ἡ)
qui tient la balance.
Étymologie: τάλαντον, ἔχω.

Russian (Dvoretsky)

τᾰλαντοῦχος: держащий весы, т. е. определяющий исход (сражения) (Ἄρης Aesch.).

Greek (Liddell-Scott)

τᾰλαντοῦχος: -ον, (ἔχω) ὁ κρατῶν τὰ τάλαντα, τὰς πλάστιγγας, μεταφ., Ἄρης ταλαντοῦχος ἐν μάχῃ δορός, ὁ μετατρέπων ἢ ὁρίζων τὴν ἔκβασιν τῆς μάχης, Αἰσχύλ. Ἀγ. 439 (ἔνθα ἡ γεν. δορὸς ἀνήκει εἰς τὸ μάχῃ, οὐχὶ εἰς τὸ ταλ-.).

Greek Monolingual

-α, -ο / ταλαντοῦχος, -ον, ΝΑ, θηλ. και ταλαντούχος Ν
νεοελλ.
1. βαθύπλουτος
2. ο προικισμένος με ταλέντο («ταλαντούχος ηθοποιός»)
αρχ.
μτφ. αυτός που κρατά τους δίσκους του ζυγού, της ζυγαριάς («Ἄρης... ταλαντοῦχος ἐν μάχῃ δορός», Αισχύλ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < τάλαντον + -οῦχος].

Greek Monotonic

τᾰλαντοῦχος: -ον (ἔχω), αυτός που κρατάει τα τάλαντα, την ζυγαριά· μεταφ., Ἄρης ταλαντοῦχος, αυτός που ορίζει την έκβαση της μάχης, σε Αισχύλ.

Middle Liddell

τᾰλαντ-οῦχος, ον, [ἔχω]
holding the balance: metaph., Ἄρης τ. who turns the scale in battle, Aesch.

Mantoulidis Etymological

Ἀπό τό τάλαντον + ἔχω, ὅπου δές γιά περισσότερα παράγωγα, καθώς καί στό ρῆμα τλάω.