ἀποστάτης

English (LSJ)

[τᾰ], ου, ὁ, A deserter, rebel, ἀποστάτης τοῦ βασιλέως Plb. 5.57.4, cf. Wilcken Chr.10 (ii B.C.), Plu.Cim.10; seceder, SIG705.41,50(Delph., ii B.C.). II runaway slave, Plu.Rom.0; ἀποστάτης κύων runaway dog, Id.2.821d. III Lat. apostata, apostate, Cod.Theod. 16.7.7.

Spanish (DGE)

-ου, ὁ 1 desertor, rebelde Αἰγύπτιοι PTeb.781.7 (II a.C.), PAmh.30.34 (II a.C.), Κυρρησταί Plb.5.57.4, οἰκέται Plu.Rom.9, δοῦλοι Mon.Anc.Gr.13.14, κύνες ἀποστάται perros fugitivos Plu.2.821b, frec. en lit. crist. ἄγγελος Iren.Lugd.Haer.4.40.3, δράκων Gr.Nyss.Eun.3.10.16, Phys.A 64.3, διάβολος Oecum.Apoc.p.153
•pred. y subst. desertor, rebelde, secesionista c. gen. τῆς πατρίδος Plb.11.28.5, τοῦ πατρός D.H.4.55, ἐγ Βοιωτίας ἀποστάται γεγενημένοι FD 2.70a.50
•del hombre ἀ. αὐτοῦ (τοῦ θείου νόμου) desertor de la ley divina Eus.Is.53
•sin rég., D.H.6.46, FD 2.70a.41, D.S.2.25, del Demonio respecto a Dios, Clem.Al.Strom.1.17.85, como sign. del n. sem. «Satán», Iust.Phil.Dial.103.5.
2 apóstata lat. apostatarum sacrilegum nomen, Cod.Theod.16.7.7, por parte de los Ebionistas dicho de San Pablo ἀ. τοῦ νόμου Eus.HE 3.27.4, subst., del emperador Juliano ὁ Ἀ Gr.Naz.M.35.1112C, cf. Ath.Al.M.25.592A.

German (Pape)

[Seite 326] ὁ, der Abfallende, Abtrünnige, τινός Pol. 5, 57; βασιλέως Plut. Cim. 10; u. a. Sp.

French (Bailly abrégé)

ου (ὁ) :
1 esclave fugitif;
2 rebelle, traître;
3 eccl. apostat.
Étymologie: ἀφίστημι.

Russian (Dvoretsky)

ἀποστάτης: ου ὁ
1) мятежник, отступник, бунтарь, Polyb., Plut.;
2) беглый раб Plut.

Greek (Liddell-Scott)

ἀποστάτης: -ου, ὁ, δραπέτης δοῦλος, Πλουτ. Ρωμ. 9· λιποτάκτης, ἐπαναστάτης, ἀπ. τοῦ βασιλέως Πολύβ. 5. 57, 4, Πλουτ. Κίμ. 10· ἀπ. κύων, δραπέτης, ὁ αὐτ. 2. 821D. ΙΙ. Παρ’ Ἐκκλ., ἀποστάτης, ἀρνησίθρησκος.

Greek Monolingual

ο (θηλ. -τρια κ. -τισσα, η) (ΑΜ ἀποστάτης, θηλ. -τις, η)
1. στασιαστής, επαναστάτης
2. αρνησίθρησκος, εξωμότης
μσν.- νεοελλ.
ο απείθαρχος
νεοελλ.
1. (για ιερείς) αυτός που απέβαλε το ιερατικό σχήμα εκούσια
2. (για πολιτικούς) αυτός που εγκατέλειψε ένα πολιτικό κόμμα για να ενταχθεί σε άλλο
αρχ.
δούλος που ξέφυγε από τον κύριό του, δραπέτης.

Greek Monotonic

ἀποστάτης: ου, ὁ (ἀφίσταμαι), φυγάς, αυτός που εγκαταλείπει κάποιον, εξωμότης, σε Πλούτ.

Middle Liddell

[ἀφίσταμαι]
a runaway slave: a deserter, rebel, Plut.

Chinese

原文音譯：parab£thj 爬拉-巴帖士
詞類次數：名詞（5）
原文字根：在旁-步（者） 相當於： （מָרָה‎） （עָבַר‎） （פָּרַר‎）
字義溯源：違犯者，犯罪者，罪，罪人，犯法，過犯，干犯，違犯；源自（παραβαίνω）=違反）；由（παρά）*=旁，出於）與（βάσις）=腳步）組成；而 （βάσις）出自（βαθύς）X*=行走）
出現次數：總共（5）；羅（2）；加（1）；雅（2）
譯字彙編：
1） 違犯（2） 羅2:25； 羅2:27；
2） 干犯者（1） 雅2:11；
3） 犯罪的人（1） 加2:18；
4） 犯法的（1） 雅2:9

Léxico de magia

ὁ apóstata ref. al diablo, en pap. crist. ἐλθέ, ... ὁ καταδήσας τὸν ἐχθρὸν ἀποστάτην ven tú, el que encadenó al malvado apóstata C 13 12