δισσός: Difference between revisions
ἀλλ᾽ οὐδὲ εἷς τέκτων ὀχυρὰν οὕτως ἐποίησεν θύραν, δι᾽ἧς γαλῆ καὶ μοιχὸς οὐκ εἰσέρχεται → but no carpenter ever made a door so secure that a weasel or a womanizer could not pass through it
(6_5) |
(Bailly1_2) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''δισσός''': Ἀττ. [[διττός]], Ἰων. [[διξός]], ή, όν, (δίς)· ― δύο εἰδῶν, διπλοῦς, Ἡρόδ. 2. 44., 7. 70, Πλάτ. Θεαιτ. 198D, κτλ.· ― ἐπίρρ. διττῶς, ἀντίθ. [[ἁπλῶς]], κατὰ δύο τρόπους, δ. λέγεσθαι Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 1. 4, 5, κ. ἀλλ. ΙΙ. κατὰ πληθ., δύο, Πίνδ. Ν. 1. 67, Ἡρόδ. 5. 40, 52, Αἰσχύλ. Πρ. 957, Σοφ. Αἴ. 57, κτλ. ΙΙΙ. μεταφ., διῃρημένος, [[ἀσύμφωνος]] τὸ [[φρόνημα]], λήμασι δισσοὺς (ὁ Δινδ. προτείνει λήμασιν ἴσους) Αἰσχύλ. Ἀγ. 122. 2) [[ἀμφίβολος]], [[ἀσαφής]], ὄνειροι Σοφ. Ἠλ. 645· [[ὡσαύτως]], τὸ διττόν, [[ἀμφιβολία]], [[ἀσάφεια]], Ἀριστ. Πολ. 2. 3, 3. ― Ἐπίρρ. διττῶς, ὁ αὐτ. Σοφ. Ἐλέγχ. 24, 10. | |lstext='''δισσός''': Ἀττ. [[διττός]], Ἰων. [[διξός]], ή, όν, (δίς)· ― δύο εἰδῶν, διπλοῦς, Ἡρόδ. 2. 44., 7. 70, Πλάτ. Θεαιτ. 198D, κτλ.· ― ἐπίρρ. διττῶς, ἀντίθ. [[ἁπλῶς]], κατὰ δύο τρόπους, δ. λέγεσθαι Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 1. 4, 5, κ. ἀλλ. ΙΙ. κατὰ πληθ., δύο, Πίνδ. Ν. 1. 67, Ἡρόδ. 5. 40, 52, Αἰσχύλ. Πρ. 957, Σοφ. Αἴ. 57, κτλ. ΙΙΙ. μεταφ., διῃρημένος, [[ἀσύμφωνος]] τὸ [[φρόνημα]], λήμασι δισσοὺς (ὁ Δινδ. προτείνει λήμασιν ἴσους) Αἰσχύλ. Ἀγ. 122. 2) [[ἀμφίβολος]], [[ἀσαφής]], ὄνειροι Σοφ. Ἠλ. 645· [[ὡσαύτως]], τὸ διττόν, [[ἀμφιβολία]], [[ἀσάφεια]], Ἀριστ. Πολ. 2. 3, 3. ― Ἐπίρρ. διττῶς, ὁ αὐτ. Σοφ. Ἐλέγχ. 24, 10. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ή, όν :<br /><b>A.</b> double :<br /><b>I.</b> <i>au propre ; au plur.</i> deux;<br /><b>II. 1</b> désuni, divisé (de sentiments, d’opinions, <i>etc.</i>);<br /><b>2</b> à double sens, équivoque;<br /><b>B.</b> l’un <i>ou</i> l’autre (<i>au sens du lat.</i> alteruter).<br />'''Étymologie:''' [[δίς]] <i>ou</i> [[δίχα]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 19:52, 9 August 2017
English (LSJ)
Att. διττός, Ion. διξός (q. v.), ή, όν, (δίς)
A twofold, double, Hdt.2.44, 7.70, Pl.Tht.198d, etc. Adv. διττῶς, opp. ἁπλῶς, doubly, in two ways, δ. [γνώριμα] Arist.EN1095b2; δ. λέγεσθαι ib.1096b13, al. 2 executed in duplicate, ἀποχή POxy.1024.39 (ii A. D.), etc. II pl., two, Pi.N.1.44, Hdt.5.40,52, A.Pr.957, S.Aj.57, etc.: with a dual, δισσοὶ προάγοντε μάλιστα Iamb.Comm.Math. 25. III metaph., divided, disagreeing in mind, λήμασι δισσούς (λήμασιν ἴσους Dind.) A.Ag.122 (lyr.). 2 doubtful, ambiguous, ὄνειροι S.El.645; τὸ δ. ambiguity, Arist.Pol.1261b29. Adv. διττῶς Id.SE180a15.
German (Pape)
[Seite 643] att. διττός, ion. διξός (δίς, δίχα), zwiefach, doppelt; Hes., Plat. u. A. Bei Dichtern, bes. den Tragg., übh. = zwei; στρατηγοί Aesch. Spt. 801; Soph. Phil. 264; χεῖρες Pind. N. 1, 44; vgl. Xen. Conv. 8, 9 Ages. 2, 30. Bei Aesch. Ag. 121 δύο λήμασι δισσοί wird die Entzweiung, bei Soph. El. 645 φάσματα δισσῶν ὀνείρων, u. bei Luc. Alex. 10 χρησμοὶ δ. καὶ ἀμφίβολοι, das Doppelsinnige ausgedrückt. – Adv., zum zweitenmale, Eur. Phoen. 1347; auf doppelte Weise, Sp.
Greek (Liddell-Scott)
δισσός: Ἀττ. διττός, Ἰων. διξός, ή, όν, (δίς)· ― δύο εἰδῶν, διπλοῦς, Ἡρόδ. 2. 44., 7. 70, Πλάτ. Θεαιτ. 198D, κτλ.· ― ἐπίρρ. διττῶς, ἀντίθ. ἁπλῶς, κατὰ δύο τρόπους, δ. λέγεσθαι Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 1. 4, 5, κ. ἀλλ. ΙΙ. κατὰ πληθ., δύο, Πίνδ. Ν. 1. 67, Ἡρόδ. 5. 40, 52, Αἰσχύλ. Πρ. 957, Σοφ. Αἴ. 57, κτλ. ΙΙΙ. μεταφ., διῃρημένος, ἀσύμφωνος τὸ φρόνημα, λήμασι δισσοὺς (ὁ Δινδ. προτείνει λήμασιν ἴσους) Αἰσχύλ. Ἀγ. 122. 2) ἀμφίβολος, ἀσαφής, ὄνειροι Σοφ. Ἠλ. 645· ὡσαύτως, τὸ διττόν, ἀμφιβολία, ἀσάφεια, Ἀριστ. Πολ. 2. 3, 3. ― Ἐπίρρ. διττῶς, ὁ αὐτ. Σοφ. Ἐλέγχ. 24, 10.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
A. double :
I. au propre ; au plur. deux;
II. 1 désuni, divisé (de sentiments, d’opinions, etc.);
2 à double sens, équivoque;
B. l’un ou l’autre (au sens du lat. alteruter).
Étymologie: δίς ou δίχα.
