ὀρεκτικός: Difference between revisions
Νέµουσι δ' οἴκους καὶ τὰ ναυστολούµενα ἔσω δόµων σῴζουσιν, οὐδ' ἐρηµίᾳ γυναικὸς οἶκος εὐπινὴς οὐδ' ὄλβιος → They manage households, and save what is brought by sea within the home, and no house deprived of a woman can be tidy and prosperous
(Bailly1_4) |
(29) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ή, όν :<br /><b>1</b> qui concerne le désir ; τὸ ὀρεκτικόν, désir, convoitise;<br /><b>2</b> qui excite le désir.<br />'''Étymologie:''' [[ὀρεκτός]]. | |btext=ή, όν :<br /><b>1</b> qui concerne le désir ; τὸ ὀρεκτικόν, désir, convoitise;<br /><b>2</b> qui excite le désir.<br />'''Étymologie:''' [[ὀρεκτός]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=-ή, -ό (ΑΜ [[ὀρεκτικός]], -ή, -όν) [[ορεκτός]]<br /><b>1.</b> αυτός που διεγείρει την όρεξη<br /><b>2.</b> αυτός που προκαλεί την [[επιθυμία]], [[επιθυμητός]], [[λαχταριστός]]<br /><b>νεοελλ.</b><br /><b>το ουδ. ως ουσ.</b> <i>το ορεκτικό</i><br />α) [[έδεσμα]] ή [[ποτό]] που λαμβάνεται [[πριν]] από το [[φαγητό]] για να διεγείρει την όρεξη<br />β) <b>(φαρμ.)</b> [[ουσία]] που καταπολεμά την [[ανορεξία]] και βελτιώνει την όρεξη αυξάνοντας έντονα την [[έκκριση]] γαστρικού υγρού<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην όρεξη, στην [[επιθυμία]]<br /><b>2.</b> <b>το ουδ. ως ουσ.</b> <i>τὸ ὀρεκτικόν</i><br />α) το αυθόρμητο, το ορμέμφυτο<br />β) οι επιθυμίες, οι ορέξεις<br /><b>3.</b> <b>φρ.</b> «[[ὀρεκτικός]] νοῡς» — η [[προαίρεση]]<br /><b>επίρρ.</b><i>..</i><br /><i>ὀρεκτικῶς</i> (Α)<br /><b>1.</b> με [[επιθυμία]], με όρεξη<br /><b>2.</b> <b>φρ.</b> «ὀρεκτικῶς ἔχω» — [[ορέγομαι]], [[επιθυμώ]] πολύ. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:10, 29 September 2017
English (LSJ)
ή, όν, (ὄρεξις)
A appetitive, Arist.de An.433b3, EE1233a38, al. ; τὸ ὀρεκτικόν the impulsive or conative faculty, Id.EN1102b30 ; οὐχ ἕτερον τὸ ὀ. καὶ φευκτικόν . . ἀλλήλων Id.de An.431a13, al. ; ὀ. νοῦς Id.EN1139b4. Adv. -κῶς Hsch.s.v. θουραίη; πρὸς τὸ ἀγαθὸν -κῶς κινεῖσθαι Arr.Epict.3.3.2. 2 exciting appetite, οἶνος Dsc.5.6.
German (Pape)
[Seite 372] die Begierde betreffend, sie erregend, Plut. u. a. Sp.; – τὸ ὀρεκτικόν, collectiv, die Begierden, das Begehrungsvermögen, τὸ ἐπιθυμητικὸν καὶ ὅλως ὀρεκτικόν, Arist. eth. 1, 13. – Adv. ὀρεκτικῶς, Schol. Ar. Lys. 987.
Greek (Liddell-Scott)
ὀρεκτικός: -ή, -όν, (ὄρεξις) ὁ ἀνήκων ἢ ἁρμόζων εἰς τὰς ὀρέξεις, ὀρεκτικός, Ἀριστ. π. Ψυχῆς 3. 110, 7, Ἠθικ. Νικ. 6. 2, 5, κ. ἀλλ.· τὸ ὀρεκτικόν, περιληπτικῶς, αἱ ὀρέξεις, αἱ ἐπιθυμίαι, αὐτόθι 1. 13, 18, π. Ψυχῆς 3. 7, 3, κ. ἀλλ.· - ὀρ. τινος ὁ αὐτ. ἐν Ἠθικ. Ε. 3. 6, 2. - Ἐπίρρ. -κῶς, Ἡσύχ. 2) ὁ κινῶν, διεγείρων ἐπιθυμίαν ἀνοίγων ὄρεξιν, οἶνος Διοσκ. 5. 11.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
1 qui concerne le désir ; τὸ ὀρεκτικόν, désir, convoitise;
2 qui excite le désir.
Étymologie: ὀρεκτός.
Greek Monolingual
-ή, -ό (ΑΜ ὀρεκτικός, -ή, -όν) ορεκτός
1. αυτός που διεγείρει την όρεξη
2. αυτός που προκαλεί την επιθυμία, επιθυμητός, λαχταριστός
νεοελλ.
το ουδ. ως ουσ. το ορεκτικό
α) έδεσμα ή ποτό που λαμβάνεται πριν από το φαγητό για να διεγείρει την όρεξη
β) (φαρμ.) ουσία που καταπολεμά την ανορεξία και βελτιώνει την όρεξη αυξάνοντας έντονα την έκκριση γαστρικού υγρού
αρχ.
1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην όρεξη, στην επιθυμία
2. το ουδ. ως ουσ. τὸ ὀρεκτικόν
α) το αυθόρμητο, το ορμέμφυτο
β) οι επιθυμίες, οι ορέξεις
3. φρ. «ὀρεκτικός νοῡς» — η προαίρεση
επίρρ...
ὀρεκτικῶς (Α)
1. με επιθυμία, με όρεξη
2. φρ. «ὀρεκτικῶς ἔχω» — ορέγομαι, επιθυμώ πολύ.
