ὀδυνάω: Difference between revisions
(strοng) |
(T22) |
||
| Line 21: | Line 21: | ||
{{StrongGR | {{StrongGR | ||
|strgr=from [[ὀδύνη]]; to [[grieve]]: [[sorrow]], [[torment]]. | |strgr=from [[ὀδύνη]]; to [[grieve]]: [[sorrow]], [[torment]]. | ||
}} | |||
{{Thayer | |||
|txtha=ὀδύνω: [[present]] indicative [[passive]] ὀδυνῶμαι; [[present]] indicative [[middle]] 2nd [[person]] [[singular]] ὀδυνᾶσαι ([[see]] [[κατακαυχάομαι]]), participle ὀδυνωμενος; ([[ὀδύνη]]); to [[cause]] [[intense]] [[pain]]; [[passive]] to be in [[anguish]], be tormented: to [[torment]] or [[distress]] [[oneself]] (A. V. to [[sorrow]]), [[ἐπί]] τίνι, [[Aristophanes]], [[Sophocles]], [[Euripides]], [[Plato]], others; the Sept..) | |||
}} | }} | ||
Revision as of 18:11, 28 August 2017
English (LSJ)
aor.
A ὀδυνῆσαι Gal.10.853 :—Pass., Phld.Lib.p.29 O. ; 2sg. ὀδυνᾶσαι Ev.Luc.16.25 : fut. ὀδυνηθήσομαι Gal.10.851, but ὀδυνήσομαι Men.325.16, TelesFr.2p.9H.: aor. ὠδυνήθην Ar.Ach.3 :— cause one pain or suffering, τὸ γὰρ ὀρθοῦσθαι γνώμαν ὀδυνᾷ E.Hipp.247 (anap.), cf. Ar.Lys.164 ; οὐ τοὐμὸν ὀδυνήσει σε γῆρας Id.Ec.928 ; μηδὲν ὀδύνα τὸν πατέρα Men.659 :—Pass., feel pain, suffer pain, Democr.159, Hp.Epid.4.12, S.El.804, Ar.V.283,Ra.650, Pl.R.583d, etc. ; ἃ ὠδυνήθην the pains I suffered, Ar.Ach.3, cf.9 ; Ion.pres. ὀδυνέομαι Aret.SD 2.4.
German (Pape)
[Seite 294] Schmerz verursachen, betrüben; Eur. Hipp. 247; Ar. Lys. 164. – Häufiger im pass. u. med., bei Aesch. Ch. 368 zw. Conj.; ἀλγοῦσα κὠδυνωμένη, betrübt, Soph. El. 794; Ar. Vesp. 283 u. öfter; u. in Prosa, οἰστρᾷ καὶ ὀδυνᾶται, Plat. Phaedr. 251 d; καὶ ἀγανακτεῖν, Rep. VII, 515 e.
Greek (Liddell-Scott)
ὀδῠνάω: ἀόρ. ὀδυνῆσαι Γαλην. ― Παθ., μεταγ. β΄ ἑνικ. ὀδυνᾶσαι Εὐαγγ. κ. Λουκ. ις΄, 25· μέλλ. ὀδυνηθήσομαι Γαλην., ἀλλά, ὀδυνήσομαι Μένανδρ. ἐν «Μισογύνῃ» 1. 16, Τέλης παρὰ Στοβ. 1, σ. 158 Gaisf.· ἀόρ. ὠδυνήθην. Προξενῶ εἴς τινα πόνον ἢ λύπην, θλίβω, τὸ γὰρ ὀρθοῦσθαι γνώμαν ὀδυνᾷ Εὐρ. Ἱππ. 247, πρβλ. Ἀριστοφ. Λυσ. 164· οὐ τοὐμὸν ὀδυνήσει σε γῆρας Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 928· μηδὲν ὀδύνα τὸν πατέρα Μένανδρ. ἐν Ἀδήλ. 113. ― Παθ., αἰσθάνομαι, ἔχω πόνον, Σοφ. Ἠλ. 804, Ἀριστοφ. Σφ. 283, Βάτρ. 650, Πλάτ. Πολ. 583D, κτλ.· ἃ ὠδυνήθην, τὰς ὀδύνας ἃς ὑπέστην, Ἀριστοφ. Ἀχ. 3, πρβλ. 9· Ἰων. ἐνεστ. ὀδυνέομαι, Ἀρετ. περὶ Αἰτ. Χρον. Παθ. 2. 4.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
f. ὀδυνήσω, ao. ὠδύνησα, pf. inus.
Pass. f. ὀδυνηθήσομαι, ao. ὠδυνήθην, pf. inus.
causer de la douleur, affliger, acc. ; Pass. (plus souv.) éprouver de la douleur physique ou morale, être affligé.
Étymologie: ὀδύνη.
English (Strong)
from ὀδύνη; to grieve: sorrow, torment.
English (Thayer)
ὀδύνω: present indicative passive ὀδυνῶμαι; present indicative middle 2nd person singular ὀδυνᾶσαι (see κατακαυχάομαι), participle ὀδυνωμενος; (ὀδύνη); to cause intense pain; passive to be in anguish, be tormented: to torment or distress oneself (A. V. to sorrow), ἐπί τίνι, Aristophanes, Sophocles, Euripides, Plato, others; the Sept..)
