ἰλύς: Difference between revisions
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
(eksahir) |
(17) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{eles | {{eles | ||
|esgtx=[[lodo]], [[fango]] | |esgtx=[[lodo]], [[fango]] | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=η (ΑΜ [[ἰλύς]], -ύος)<br /><b>1.</b> [[λάσπη]] τών θαλασσών, τών ποταμών και τών λιμνών<br /><b>2.</b> [[κατακάθι]], [[καθίζημα]]<br /><b>αρχ.</b><br />[[ακαθαρσία]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Η λ. [[είναι]] σχηματισμένη [[κατά]] το [[αχλύς]] «[[νέφος]], [[καταχνιά]]», ανάγεται σε ΙΕ [[ρίζα]] <i>ilu</i>- «[[λάσπη]]-[[μαύρος]]» και αντιστοιχεί ακριβώς στο ρωσ. <i>ilŭ</i>, γεν. <i>ila</i> «[[λάσπη]]», λετονικό <i>ī</i><i>ls</i> «πολύ [[σκοτεινός]]».<br /><b><span style="color: brown;">ΠΑΡ.</span></b> [[ιλυώδης]]<br /><b>αρχ.</b><br />[[ίλυμα]], [[ιλυόεις]].<br /><b><span style="color: brown;">ΣΥΝΘ.</span></b> <b>νεοελλ.</b> [[ιλυοδόχη]], [[ιλυόλουτρο]]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 06:37, 29 September 2017
English (LSJ)
[ῑ], ύος, ἡ,
A mud, slime, τεύχεα . . κείσεθ' ὑπ' ἰλύος κεκαλυμμένα Il.21.318, cf.IG12.94.20, 23, Zeno Stoic.1.29, Inscr.Délos 354.19, etc.; of alluvial soil, Hdt.2.7; ἰ. καὶ ψάμμος Hp.Aër.9. 2 dregs, sediment, Id.Mul.1.66; of wine, Arist.GA753a24, al. 3 impurity, αἵματος Gal.1.603, cf. 616; στέρνων Androm. ap. eund.14.35. [ἰλῡς -ῡν Choerob.in Theod.1.331; gen. ἰλῠος APl.4.230 (Leon.), A.R. 1.10, but ἰλῡος (metri gr. Hdn.Gr.2.117) Il. l.c.] (Cf. Russ. il, Polish it 'mud', 'potter's clay'.)
German (Pape)
[Seite 1251] ῦος, ἡ (mit ἴλλω, εἰλύω zusammenhangend), Schlamm, Koth, τεύχεα – νειόθι λίμνης κείσεθ' ὑπ' ἰλῖος (Wolf ἰλ ύος) κεκαλυμμένα Il. 21, 318, Her. 2, 7; Arist. gen. an. 3, 2 u. Sp. [Bei Leon. Tar. 39 (Plan. 230) ist in ἰλύος das υ kurz.]
French (Bailly abrégé)
ύος (ἡ) :
limon, fange ; alluvion.
Étymologie: R. ἸλϜ, p. ϜιλϜ, ϜελϜ, rouler ; v. ἴλλω.
Spanish
Greek Monolingual
η (ΑΜ ἰλύς, -ύος)
1. λάσπη τών θαλασσών, τών ποταμών και τών λιμνών
2. κατακάθι, καθίζημα
αρχ.
ακαθαρσία.
[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. είναι σχηματισμένη κατά το αχλύς «νέφος, καταχνιά», ανάγεται σε ΙΕ ρίζα ilu- «λάσπη-μαύρος» και αντιστοιχεί ακριβώς στο ρωσ. ilŭ, γεν. ila «λάσπη», λετονικό īls «πολύ σκοτεινός».
ΠΑΡ. ιλυώδης
αρχ.
ίλυμα, ιλυόεις.
ΣΥΝΘ. νεοελλ. ιλυοδόχη, ιλυόλουτρο].
