κηλίς: Difference between revisions
Ἀνὴρ ἀτυχῶν δὲ σώζεται ταῖς ἐλπίσιν → Presso miseria spes salus est unica → Allein die Hoffnung trägt den, der im Unglück ist
(5) |
(3) |
||
Line 21: | Line 21: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''κηλίς:''' [ῑ], -ῖδος, ἡ,<br /><b class="num">1.</b> [[κηλίδα]], [[λεκές]], [[βεβήλωση]], [[κηλίδωση]], ατίμαση, [[ιδίως]], λέγεται για το [[αίμα]], σε Τραγ.<br /><b class="num">2.</b> μεταφ., [[ψεγάδι]], [[ατέλεια]], [[ελάττωμα]], [[ατίμωση]], σε Σοφ., Ξεν. | |lsmtext='''κηλίς:''' [ῑ], -ῖδος, ἡ,<br /><b class="num">1.</b> [[κηλίδα]], [[λεκές]], [[βεβήλωση]], [[κηλίδωση]], ατίμαση, [[ιδίως]], λέγεται για το [[αίμα]], σε Τραγ.<br /><b class="num">2.</b> μεταφ., [[ψεγάδι]], [[ατέλεια]], [[ελάττωμα]], [[ατίμωση]], σε Σοφ., Ξεν. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''κηλίς:''' ῖδος (ῑ) ἡ<br /><b class="num">1)</b> пятно (ἐν ἱματίῳ Arst.; τοῦ σώματος Plut.): κάρᾳ κηλῖδας [[ἐκμάξαι]] Soph. стереть с головы пятна (крови);<br /><b class="num">2)</b> перен. пятно, позор, бесчестие (συμφορᾶς Soph.): κ. [[μητροκτόνος]] Eur. позор матереубийства;<br /><b class="num">3)</b> мор, погибель (κηλῖδες βροτοφθόροι Aesch.). | |||
}} | }} |
Revision as of 22:56, 31 December 2018
English (LSJ)
[ῑ], ῖδος, ἡ,
A stain, spot, defilement, esp. of blood, A.Eu.787 (lyr.), S.El.446, E.IT1200, etc.: generally, οὐ ῥᾴδιον ἐκμάξαι τὴν . . κηλῖδα [ἐκ τοῦ κατόπτρου] Arist.Insomn.459b32; ἐν ἱματίῳ καθαρῷ καὶ αἱ μικραὶ κ. ἔνδηλοι Id.GA780b32; ἱμάτιον κηλίδων μεστόν Thphr.Char. 19.7. 2 metaph., stain, blemish, S.OT1384; κ. συμφορᾶς ib.833; κακῶν Id.OC1134; ἐστάθη τὴν ἀσπίδα ἔχων, ὃ δοκεῖ κ. εἶναι τοῖς Λακεδαιμονίοις X.HG3.1.9; ignominious punishment, θεία κ. προσπίπτει τῷ δράσαντι Antipho 3.3.8; τῆς κ. εἰς ὑμᾶς ἀναφερομένης ib.11; τιμωρίας καὶ κηλῖδας πάσας αὐτοῖς ἀνῆκεν Hdn.6.8.8. 3 Medic., naevus, Lycusap.Orib.9.44.3.
German (Pape)
[Seite 1431] ῖδος, ἡ, Fleck, Schmutz; λιχὴν βροτοφθόρους κηλῖδας ἐν χώρᾳ βαλεῖ Aesch. Eum. 756, vgl. 783; Blutfleck, Soph. El. 438; übertr., Schmach, τοιάνδε κηλῖδα συμφορᾶς O. R. 833, vgl. 1384 O. C. 1136; κηλὶς μητροκτόνος Eur. I. T. 1200; ἐστάθη τὴν ἀσπίδα ἔχων, ὃ δοκεῖ κ. εἶναι τοῖς σπουδαίοις Λακεδαιμονίων Xen. Hell. 3, 1, 9, Brandmal; θεία κηλὶς προσπίπτει τινί Antiph. 3 γ 8; εἰς ὑμᾶς ἀναφέρεται ib. 11, eben so wie in der Stelle des Soph., = μίασμα; vgl. Antiphan. 7 (IX, 258); Sp., wie Hdn. 6, 8, 16 vrbdt τιμωρίας καὶ κηλῖδας πάσας αὐτοῖς ἀνῆκεν.
French (Bailly abrégé)
ῖδος (ἡ) :
I. tache, souillure;
II. fig. 1 peste, fléau;
2 honte, déshonneur, particul. peine infamante.
Étymologie: κήλη.
Greek Monolingual
κηλίς, -ῑδος, ἡ (Α)
βλ. κηλίδα.
Greek Monotonic
κηλίς: [ῑ], -ῖδος, ἡ,
1. κηλίδα, λεκές, βεβήλωση, κηλίδωση, ατίμαση, ιδίως, λέγεται για το αίμα, σε Τραγ.
2. μεταφ., ψεγάδι, ατέλεια, ελάττωμα, ατίμωση, σε Σοφ., Ξεν.
Russian (Dvoretsky)
κηλίς: ῖδος (ῑ) ἡ
1) пятно (ἐν ἱματίῳ Arst.; τοῦ σώματος Plut.): κάρᾳ κηλῖδας ἐκμάξαι Soph. стереть с головы пятна (крови);
2) перен. пятно, позор, бесчестие (συμφορᾶς Soph.): κ. μητροκτόνος Eur. позор матереубийства;
3) мор, погибель (κηλῖδες βροτοφθόροι Aesch.).