βρεφοκτόνος: Difference between revisions

From LSJ

ξεῖν’, ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ὅτι τῇδε κείμεθα τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι. → Go tell the Spartans, stranger passing by, that here, obedient to their laws, we lie.

Simonides of Kea
m (Text replacement - "<b class="b2">([\w]+ [\w]+)<\/b>" to "$1")
m (Text replacement - "<span class="sense"><p>" to "<span class="sense">")
Line 8: Line 8:
|Transliteration C=vrefoktonos
|Transliteration C=vrefoktonos
|Beta Code=brefokto/nos
|Beta Code=brefokto/nos
|Definition=ον, <span class="sense"><p>&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">A</span> [[childmurdering]], Lyc.229.</span>
|Definition=ον, <span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">A</span> [[childmurdering]], Lyc.229.</span>
}}
}}
{{pape
{{pape

Revision as of 17:00, 10 December 2020

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: βρεφοκτόνος Medium diacritics: βρεφοκτόνος Low diacritics: βρεφοκτόνος Capitals: ΒΡΕΦΟΚΤΟΝΟΣ
Transliteration A: brephoktónos Transliteration B: brephoktonos Transliteration C: vrefoktonos Beta Code: brefokto/nos

English (LSJ)

ον,    A childmurdering, Lyc.229.

German (Pape)

[Seite 463] Kinder mordend, Lycophr. 229. βρέφος, τό, das Kind, das Junge; Hom. einmal, von der noch ungeborenen Leibesfrucht eines Thieres, Iliad. 23, 266 ἵππον ἑξέτε' ἀδμήτην, βρέφος ἡμίονον κυέουσαν; so Plutarch. Stoic. repugn. 41 τὸ βρέφος ἐν τῇ γαστρὶ φύσει τρέφεσθαι νομίζει καθάπερ φυτόν· ὅταν δὲ τεχθῇ, ψυχούμενον κτἑ. Aber gewöhnl. nach Hom. das schon geborene Kind: Pind. Ol. 6, 33 P. 9, 64; Aesch. Ag. 1096; Eur. Bacch. 289 u. sonst; bes. das Kind, so lange es an der Mutterbrust ist; von Thieren, Her. 3, 153; Ael. N. A. 3, 8; Ath. XIII, 607 a u. Sp.; ἐκ βρέφεος, von Kindesbeinen an, Ant. Th. 32 (IX, 567); ebenso ἀπὸ βρέφεος, N. T.

Greek (Liddell-Scott)

βρεφοκτόνος: -ον, ὁ τὰ βρέφη ἀποκτείνων, Λυκόφρ. 229.

Spanish (DGE)

-ον
infanticidade Palemón, Lyc.229, ref. a una planta, Ps.Dsc.3.121.

Greek Monolingual

ο, η (AM βρεφοκτόνος, -ον)
ο φονιάς βρέφους ή βρεφών.
[ΕΤΥΜΟΛ. < βρέφος + -κτόνος < κτείνω (πρβλ. ανδροκτόνος, μητροκτόνος κ. ά)].