βήξ

English (LSJ)

βηχός, cough, ὁ, Th.2.49; ἡ, Hp.Prog.14, Phryn.Com.60, Arist.de An.420b33, Thphr. HP 3.18.3.

Spanish (DGE)

βηχός, ἡ
• Morfología: [ὁ Th.2.49; sg. ac. βῆκα PMag.7.203]
tos ἰσχυρός Th.l.c., ξηρή Hp.Epid.1.1, ὀξείη Hp.Int.8, σκληρή Hp.Morb.2.60, cf. Phryn.Com.64, σπασμώδης I.BI 1.662, ἐνδελεχής Plu.2.461b
•como ejemplo de sonido no significativo, Arist.de An.420^b33, cf. Thphr.HP 3.18.3, πρός βῆκα contra la tos, PMag.l.c.
• Etimología: Origen onomat.

German (Pape)

[Seite 442] βηχός, ἡ, der Husten, Arist. de an. 2, 8 u. Sp.; als masc., μετὰ βηχὸς ἰσχυροῦ Thuc. 2, 49, u. sonst; s. Lob. Paralip. p. 101.

French (Bailly abrégé)

βηχός (ἡ ou ὁ)
toux.
Étymologie: cf. βήσσω.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

βήξ βηχός, ἡ, onomat. ?, hoest.

Russian (Dvoretsky)

βήξ: βηχός ὁ и ἡ кашель Thuc., Arst., Plut.

Greek Monolingual

ο (AM βήξ, βηχός)
σπασμωδική εμπνοή αέρα από τους πνεύμονες, με χαρακτηριστικό ήχο
νεοελλ.
φρ.
1. «κόβω τον βήχα κάποιου» — αποθαρρύνω κάποιον, τον αναγκάζω να σταματήσει τις απαιτήσεις του
2. «απορία ψάλτου βηξ» — για ανθρώπους που προσπαθούν αδέξια να κρύψουν την αμάθειά τους.
[ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολ. Πιθ. λ. ονοματοποιημένη. Όπως άλλα ονόματα που σημαίνουν ασθένεια (πρβλ. λυγξ, φριξ και με διαφορετικό σχηματισμό φαγέδαινα), αρχικά η λ. βηξ εκφράζει το κακό ως δραστική δύναμη, χωρίς και να είναι αναγκαίο να υποθέσει κανείς κάποιο «δαιμόνιο» τον βήχα. Τέλος, έχει διατυπωθεί η άποψη ότι ο τ. βηξ πιθ. ανάγεται σε ρίζα g^wākh- / gūkh- (πρβλ. αγγλ. cough).
ΠΑΡ. βηχικός
αρχ.
βήσσω, βηχώδης αρχ.-μσν. βηχίον.
ΣΥΝΘ. νεοελλ. γαϊδουρόβηχας, κορακόβηχας, ξερόβηχας, σκυλόβηχας, τσιγαρόβηχας].

Frisk Etymological English

βηχός
Grammatical information: m. f.
Meaning: coughing (Th.).
Other forms: also βηκός, s. Schulze Kl. Schr. 703)
Derivatives: Demin. βηχίον, also a plant colts-foot, (Hustenkraut), Tussilago farfara, as medicine against coughing (Lehmann KZ 41, 94, Strömberg Pflanzennamen 8 5f.). Denomin. βήσσω, βήξω, ἔβηξα.
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]
Etymology: The root noun βήξ denotes the illness as active (though not necessarily as a demon, Radermacher WienAkSb 202, 1 S. 10 A. 2). Fur. 128 notes βήκιον and πήχιον as variants and concludes (hard to escape) to Pre-Gr.; hardly IE (Eng. cough) with Pisani Arch. glott. it 53 (1968) 63f. Ultimately onomatopoetic?.

Middle Liddell

βήσσω
a cough, Thuc.

Greek Monotonic

βήξ: βηχός, ὁ και ἡ (βήσσω), βήχας, βήξιμο, σε Θουκ.

Greek (Liddell-Scott)

βήξ: βηχός, (βήσσω) κ. βήχας· τὸ γένος ἀβέβαιον ἐν Ἱππ. Προγν. 41, Ἀφ. 1247· ἀρσεν. παρὰ Θουκ. 2. 49· θηλ. παρὰ Φρυν. Κωμ. ἐν Ἀδήλ. 6, Ἀριστ. Ψυχ. 2. 8, 11, Θεοφρ. Ἱστ. Φ. 3. 18, 3.

Frisk Etymology German

βήξ: βηχός
{bḗks}
Forms: (auch βηκός, s. Schulze Kl. Schr. 703)
Grammar: m. f.
Meaning: Husten (ion. att.).
Derivative: Ableitungen: Deminutivum βηχίον, auch Pflanzenname Hustenkraut, Tussilago farfara (Lehnübersetzung), als Heilmittel gegen Husten (Lehmann KZ 41, 94, Strömberg Pflanzennamen 8 5f.); in derselben Bedeutung auch βηχικόν (Paul. Aeg.). βηχία(ς), -ίαι Heiserkeit (Nikomach. Math., Menipp.). — βηχώδης und βηχικός (Mediz.). — Denominativum βήσσω, Aor. βῆξαι Husten (ion. att.) mit βῆγμα (Hp.).
Etymology: Wie mehrere andere Krankheitsbezeichnungen stellt auch das Wurzelnomen βήξ als Nomen agentis das Leiden als eine lebendige Macht dar (ohne daß man es sich darum mit Radermacher WienAkSb 202, 1 S. 10 A. 2 als einen "Hustendämon" vorzustellen braucht). An und für sich kann βήξ auch postverbal zu βήσσω sein. — Herkunft unbekannt, vielleicht ursprünglich onomatopoetisch.
Page 1,233-234

Mantoulidis Etymological

Ἀπό τό βήσσω (=βήχω) πού εἶναι ἠχοποιημένη λέξη. Παράγωγο τοῦ βήσσω: βῆγμα (=φλέγμα).

Translations

cough

Albanian: kollë; Alviri-Vidari Vidari Arabic: سُعْلَة, سُعَال; Egyptian Arabic: كحة; Hijazi Arabic: كحة; Moroccan Arabic: سعلة, كحبة, كحة; Armenian: հազ; Aromanian: tusi; Assyrian Neo-Aramaic: ܫܥܘܿܠܵܐ, ܫܥܵܠܵܐ; Asturian: tos, tus; Azerbaijani: öskürək, öskürtü; Bashkir: йүткерек, йүтәл; Basque: eztul; Belarusian: кашаль; Bhojpuri: खांसी; Bikol Central: abo; Breton: paz; Bulgarian: кашлица; Burmese: ချောင်း; Buryat: ханяадан, ханяалга; Catalan: tos; Cebuano: ubo; Chamicuro: e'tes̈huli; Chinese Mandarin: 咳嗽; Cornish: pas; Crimean Tatar: öksürik; Czech: kašel; Danish: hoste; Dutch: hoest, kuch; Esperanto: tuso; Estonian: köha; Extremaduran: tossi; Finnish: yskähdys, yskäisy; French: toux; Friulian: tos; Galician: tose, tusido; Georgian: ხველა, დახველება; German: Husten; Greek: βήχας; Ancient Greek: βήξ; Guaraní: hu'u; Hawaiian: kunu; Hebrew: שיעול \ שִׁעוּל; Higaonon: ubo; Hiligaynon: obo; Hindi: खांसी, खाँसी; Hungarian: köhögés; Icelandic: hósti; Ido: tuso; Ilocano: uyek; Indonesian: batuk; Interlingua: tusse, tussir; Irish: casacht; Italian: tosse, colpo di tosse; Japanese: 咳; Javanese: watuk; Kapampangan: uku; Kazakh: жөтел; Khmer: ក្អក; Kinaray-a: ubo; Korean: 기침; Kurdish Northern Kurdish: kuxik; Kyrgyz: жөтөл; Lao: ສຽງໄອ, ໄອ; Latgalian: kuoss; Latvian: klepus, kāss; Lithuanian: kosulys; Lombard: toss, tuss; Luxembourgish: Houscht; Macedonian: кашлица; Malay: batuk; Malayalam: ചുമ; Meru: kibara; Mongolian: ханиад, ханиалга; Navajo: dikos; Nepali: खोकी; Norman: toux; Norwegian Bokmål: host; Nynorsk: host; Occitan: tos; Old English: hwōsta; Old Javanese: watuk; Oromo: qufaa; Ossetian: хуыфӕг; Pangasinan: okok; Persian: سرفه; Plautdietsch: Hoost; Polish: kaszel; Portuguese: tosse; Punjabi: ਖੰਘ; Quechua: uhu; Romanian: tuse; Russian: кашель; Scots: coch; Scottish Gaelic: casad; Serbo-Croatian Cyrillic: кашаљ; Roman: kašalj; Sicilian: tussi; Slovak: kašeľ; Slovene: kašelj; Spanish: tos; Swahili: kikohozi; Swedish: hostning; Tagalog: ubo; Tajik: сулфа; Tamil: இருமல்; Tatar: ютәл; Tausug: ubu; Telugu: దగ్గు; Thai: การไอ, ไอ, อาการไอ; Tibetan: གློ; Tocharian B: kosi; Turkish: öksürük; Turkmen: üsgülewük; Ukrainian: кашель; Urdu: کھانسی; Uyghur: يۆتەل; Uzbek: yoʻtal; Venetan: tose, tos; Vietnamese: sự ho; Volapük: kög; Walloon: tosse; Waray-Waray: ubo; Welsh: peswch; White Hmong: hnoos; Yiddish: הוסט; Zazaki: kığte

Lexicon Thucydideum

tussis, cough, 2.49.3.