ἄστρον

English (LSJ)

τό, mostly in pl.,    A the stars, Il.8.555, Od.12.312, A.Pr.458, Ag.4, etc.; τοῦ κατ' ἄστρα Ζηνός, = τοῦ ἐν οὐρανῷ, S.Tr.1106; ἄστρων εὐφρόνη, = εὐφρ. ἀστερόεσσα, Id.El.19: sg., like ἀστήρ, freq. of Sirius (in full, σήριον ἄστρον prob. l. in Alcm.23.63), Alc.39,40, X.Cyn.4.6, Thphr.CP6.10.9, al.; περὶ τὸ ἄ. in the dog-days, Hp.Epid.7.7; poet. of the sun, Pi.O.1.6, Pl.Def.411b: seldom of any common star, Gal.17(1).16, Sch.Arat.11; of the fixed stars, Arist.Cael.290a20; ἄστρα πλανητά, opp. ἀπλανῆ, Pl.Ti.38c; opp. ἐνδεδεμένα, Arist.Mete. 346a2; opp. ἀστέρες, Herm. ap. Stob.1.21.9; ἐπὶ τοῖς ἄστροις at the times of the stars' rising or setting, Hp.Aër.10, Arist.HA568a18; ἄστροις σημαίνεσθαι, τεκμαίρεσθαι, guide oneself by the stars, Ael. NA2.7, 7.48; ἄστροις τὸ λοιπὸν ἐκμετρούμενος χθόνα knowing its place only by the stars, S.OT795: metaph., ἐχθροῖς ἄ. ὣς λάμψειν Id.El.66.    II of something brilliant, admirable, Ἀκροκόρινθον Ἑλλάδος ἄ. AP7.297 (Polystr.), cf. 9.400 (Pall.), APl.4.295; Σωκρατικῆς σοφίης ἄ. IG3.770a.

German (Pape)

[Seite 378] τό, Sternbild; Schol. Arat. 11 ἀστὴρ ὃ καὶ μόνον ἐστὶ καὶ οὐ καθ' αὑτὸν κινεῖται οἷονΚρόνος· ἄστρον δὲ τό τε κινούμενον καὶ τὸ ἐκ πλείστων ἀστἑρων σύστημα, οἷον λέων· καὶ ἐπιτολὴ δέ τινος ἀστέρος νεωτερίζουσά τι τῶν περιγείων, astrologisches Sternzeichen, ἄστρον λέγεται; von Hom. an häufig; ob bei Hom. schon der bezeichnete Unterschied zwischen ἀστήρ u. ἄστρον anzunehmen, kann zweifelhaft erscheinen; ἄστρα Iliad. 8, 555. 559. 10, 252 Od. 12, 312. 14, 483; dat. ἄστρασι, auch ἀστράσι betont u. zu ἀστήρ gezogen Iliad. 22, 28. 317, s. Scholl. Herodian. 22, 28 u. vgl. ἀστήρ; auch bei den Folg. bez. ἄστρον zuweilen einzelne Sterne, doch selten im sing., wie Pind. Ol. 1, 4; am häufigsten vom Sirius, Xen. Cyn. 4. 6; Theophr.; Plat. vrbdt ἥλιος, σελήνη καὶ πέντε ἄλλα ἄστρα, Planeten, Tim. 38 e; ἄστρα καὶ γῆ Legg. X, 886 d; der sing. nur Tim. 42 b; übertr., τοῖς ἐχθροῖσιν ἄστρον ἃς λάμψειν Soph. El. 66; übh. von allem Ausgezeichneten, Ἑλλάδος ἄστρον heißt Corinth Polystr. 2 (VII, 297); Ἰηονίης Colophon Ep. ad. 487 (Plan. 295); τοῖς ἄστροις ἐκμετρεῖσθαι, sc. ὁδόν, Soph. O. R. 795, wo Schol. ἀπὸ τῶν ἄστροις τὸν πλοῦν τεκμαιρομένων, seinen Weg nur nach den Gestirnen ermessen, wie die Seefahrer u. die Wanderer durch öde Gegenden thun; dah. nach Eustath. sprichwörtlich ἄστροις σημειοῦσθαι (Andere σημαίνεσθαι, τεκμαίρεσθαι) ὁδόν, = μακρὰν ὁδὸν βαδίζειν καὶ ἐρήμην; vgl. Ael. H. A. 2, 7. 7, 48; Liban. I, p. 347, wo τοῦτο δὴ τὸ τοῦ λόγου od. τοῦτο δὴ τὸ λεγόμενον dabeisteht, vgl. Erasm. Adag. p. 126, durch ödes, wüstes Land gehen.

French (Bailly abrégé)

ου (τό) :
astre isolé ou système d’étoiles, constellation (p. opp. à ἀστήρ astre, étoile) ; ἄστροις ἐκμετρεῖσθαι SOPH mesurer (sa route) d’après les constellations ; ἄστροις σημαίνεσθαι ÉL se guider sur les indications que fournissent les astres ; ἄστροις τεκμαίρεσθαι ÉL conjecturer (sa route) d’après les constellations.
Étymologie: ἀστήρ.

English (Autenrieth)

(ἀστήρ): constellation, only pl., ‘stars.’

English (Slater)

ἄστρον (-ον voc., acc.; -α, -οις)
   1 star
   a of the sun. μηκέτ' ἀελίου σκόπει ἄλλο θαλπνότερον ἐν ἁμέρᾳ φαεννὸν ἄστρον ἐρήμας δἰ αἰθέρος (cf. Σ, ἔδει γὰρ εἰπεῖν ἀστέρα) (O. 1.6) ἀκτὶς ἀελίου ὦ μᾶτερ ὀμμάτων, ἄστρον ὑπέρτατον ἐν ἁμέρᾳ κλεπτόμενον (cf. Σ. Arat., Phaen., 11, λέγεται δὲ καὶ ὁ ἥλιος ἄστρον ἰδίως παρὰ Πινδάρῳ ἄστρον ὑπέρτατον) (Pae. 9.2)
   b pl., stars Ἀοσφόρος θαητὸς ὣς ἄστροις ἐν ἄλλοις (I. 4.24) ἄστρα τε καὶ ποταμοὶ καὶ κύματα πόντου fr. 136.
   c met. τέρας, ἅν τε βροτοὶ Δᾶλον κικλῄσκοισιν, μάκαρες δ' ἐν Ὀλύμπῳ τηλέφαντον κυανέας χθονὸς ἄστρον perhaps a play on the earlier name of Delos, Asteria, fr. 33c. 5. ὦ Διὸς Ἑλλανίου φαεννὸν ἄστρον Aigina (Pae. 6.126)

Spanish (DGE)

-ου, τό
I 1gener., en plu. los astros, las estrellas (incluidos los planetas) ὡς δ' ὅτ' ἐν οὐρανῷ ἄστρα ... φαίνετ' ἀριπρεπέα Il.8.555, ἧμος ... μετὰ δ' ἄστρα βεβήκει Od.12.312, ἄστρα τε λαμπετόωντα Hes.Th.110, 382, ἀντολαὶ ἄστρων A.Pr.458, cf. A.4, Parm.B 10.7, Anaxag.B 12, B.9.28, E.El.54, Io 1147, Chrysipp.Stoic.2.196, Gal.17(1).16, Plot.2.1.5, Sch.Arat.11, Amph.Seleuc.328
•ἄστρων εὐφρόνη noche estrellada S.El.19
•κατ' ἄστρα bajo el cielo S.Tr.1106, E.Tr.1001
•ἐπὶ τοῖς ἄστροις a las horas del orto y del ocaso de las estrellas Hp.Aër.10, Arist.HA 568^a18
•ἄστροις τὸ λοιπὸν ἐκμετρούμενος χθόνα conociendo su posición en adelante por las estrellas S.OT 795, τεκμαιρόμενος ἐκ τῶν ἄστρων Plb.9.16.1, en la expresión prov. ἄστροις σημαίνησθαι guiarse por las estrellas e.d. mantener apartado, rehuir Phld.Ir.20.31, Ael.NA 2.7, 7.48, cf. ἄστροις τεκμαίρεσθαι Lib.Decl.12.11
•en comparaciones ἐχθροῖς ἄστρον ὣς λάμψειν (Orestes) que brillará como un astro ante mis enemigos S.El.66
•en lat. y en plu. astra: posición excelsa en expresiones como in astra tollere, ferre, elevar al cielo e.d. poner por las nubes Cic.Att.41.4, Verg.Aen.9.641, Hor.Sat.2.7.29
•astr., de las estrellas fijas, Arist.Cael.290^a25, op. ἄ. ἐνδεδεμένα Arist.Mete.346^a2, ἄ. ... πλανητά op. ἀπλανῆ Pl.Ti.38c, op. ἀστέρες Corp.Herm.Fr.6.17
•περὶ τῶν ἄστρων acerca de los astros e.d. de la astronomía Eudox.Fr.8, cf. Cic.Resp.5.5.
2 en sg. y esp. de Sirio σήριον ἄ. la estrella Sirio Alcm.1.63, ὁ κύων τὸ ἄστρον la constelación del Can Hp.Int.39, cf. Alc.347.1, 352, Thphr.CP 6.10.9, Pl.Def.411b, X.Cyn.4.6, Aristid.Quint.69.26, περὶ τὸ ἄστρον en la canícula Hp.Epid.7.7
•poét. ref. al Sol φαεννὸν ἄ. Pi.O.1.6, ἄ. ὑπέρτατον Pi.Fr.52k.2.
II fig. astro, luminaria de pers. σωκρατικῆς σοφίης ἄ. IG 2².3795 (I/II d.C.), cf. Stat.Silu.1.1.55
•de cosas ἀκροκόρινθον Ἑλλάδος ἄ. AP 7.297 (Polystr.), cf. 9.400 (Pall.).

English (Strong)

neuter from ἀστήρ; properly, a constellation; put for a single star (natural or artificial): star.

English (Thayer)

ἀστρου, τό (see ἀστήρ at the beginning), from Homer down);
1. a group of stars, a constellation; but not infrequent also
2. equivalent to ἀστήρ a star: Acts 7:43.

Greek Monotonic

ἄστρον: τό, κυρίως σε πληθ., αστέρια, σε Όμηρ., Αττ.· σε ενικ., λέγεται κυρίως για τον Σείριο, σε Ξεν. κ.λπ.· πρβλ. ἀστήρ.

Russian (Dvoretsky)

ἄστρον: τό
1) звезда Hom., Trag., Xen., Plat., Arst., Plut.: τοῖς ἄστροις ἐκμετρεῖσθαι (sc. ὁδόν) Soph. идти по звездам;
2) небесное светило (солнце, луна, планета) (ἥλιος, σελήνη καὶ πέντε ἄλλα ἄστρα Plat.): τοῦ ἄστρου ἐπιόντος Xen. с восходом Сириуса;
3) перен. звезда, слава, краса (Ἑλλάδος ἄ. Anth.).

Middle Liddell

mostly in pl. the stars, Hom., attic; in sg., mostly of Sirius, Xen., etc.; cf. ἀστήρ.

Chinese

原文音譯：¥stron 阿士特朗
詞類次數：名詞（4）
原文字根：閃（者）
字義溯源：星群，星辰，星；源自（ἀστήρ）*=星）
出現次數：總共（4）；路（1）；徒（2）；來（1）
譯字彙編：
1） 星（2） 徒7:43； 來11:12；
2） 星辰（2） 路21:25； 徒27:20