προορισμός
Ἐσθλῷ γὰρ ἀνδρὶ τἆσθλὰ καὶ διδοῖ θεός → Bonis hominibus quid nisi bona det deus? → Dem edlen Mann gibt Gott auch das, was edel ist
English (LSJ)
ὁ, early determination, Hp.Praec.3.
German (Pape)
[Seite 738] ὁ, vorhergegangene Begränzung, Bestimmung, Sp., bes. Rhett.
Greek (Liddell-Scott)
προορισμός: ὁ, πρότερος ὁρισμός, Ἱππ. 26. 31· οὕτω, προόρισμα, τό, Ἡσύχ. ἐν λ. οὔρους· ― προόρῐσις, εως, ἡ, Ἐκκλ.
Greek Monolingual
ο, ΝΜΑ προορίζω
προκαθορισμός, καθορισμός εκ τών προτέρων (α. «προορισμός του Ιδρύματος είναι να καλύψει τις ανάγκες της επαρχίας και της ευρύτερης περιοχής
β. «τῆς θείας κελεύσεως ἔργον ἐστὶν ὁ προορισμός», Δαμασκ. Ι.)
νεοελλ.
1. σκοπός, αποστολή («προορισμός του σχολείου είναι η διάπλαση πολύπλευρης προσωπικότητας στα παιδιά»)
2. κατεύθυνση (α. «το αεροπλάνο αναχώρησε με προορισμό τη Ρώμη»)
3. τέρμα ενέργειας ή προσπάθειας («οι ορειβάτες, έπειτα από επίπονη πορεία, έφθασαν στον προορισμό τους, στο ορεινό καταφύγιο»)
4. φρ. «απόλυτος προορισμός»
θεολ. προτεσταντική διδασκαλία κατά την οποία ο θεός έχει προορίσει ορισμένους ανθρώπους για τη σωτηρία και άλλους για την αιώνα τιμωρία.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
προορισμός -οῦ, ὁ [προορίζω] vroege vaststelling.
