ποίνιμος

English (LSJ)

ποίνιμον,
A avenging, punishing, Δίκη, Ἐρινύς, S.Tr.808, Aj.843; π. πάθεα Id.El.210 (lyr.).
2 in good sense, bringing return or recompense, χάρις cj. in Pi.P.2.17.

German (Pape)

[Seite 652] rächend, strafend; Δίκη, Ἐρινύς, Soph. Trach. 808 Ai. 843; οἷς θεὸς ποίνιμα πάθεα παθεῖν πόροι, El. 203; vergeltend, χάρις, Pind. P. 2, 17; λιθοκτονίη, Ep. ad. 465 (IX, 157); auch in späterer Prosa, δαίμονες, Plut. qu. Rom. 51.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
de paiement, d'où
1 vengeur;
2 qui sert de châtiment.
Étymologie: ποινή.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

ποίνιμος -ον [ποινή] wrekend, straffend.

Russian (Dvoretsky)

ποίνῐμος:
1 несущий возмездие, карающий (Ἐρινύς Soph.);
2 заслуженный, справедливый (πάθεα Soph.);
3 служащий наградой (χάρις Pind.).

English (Slater)

ποίνιμος (coni. Spiegel: ποί τινος codd.) (P. 2.17)

Greek Monotonic

ποίνιμος: -ον (ποινή),·
1. εκδικητικός, τιμωρός, σε Σοφ.
2. με θετική σημασία, αυτός που φέρνει επιστροφή ή ανταμοιβή, σε Πίνδ.

Greek (Liddell-Scott)

ποίνιμος: -ον, (ποινὴ) ἐκδικῶν, τιμωρῶν, Δίκη, Ἐρινύς, Σοφ. Τρ. 808, Αἴ. 483. π. πάθεα ὁ αὐτ. ἐν Ἠλ. 210. 2) ἐπὶ καλῆς σημασίας, ἀνταποδίδων, ἀνταμείβων, χάρις Πινδ. Π. 5. 32.

Middle Liddell

ποίνιμος, ον, ποινή
1. avenging, punishing, Soph.
2. in good sense, bringing return or recompense, Pind.