Πέλοψ
λόγος γέ τοί τις ἔστι τῶν γεραιτέρων, ὅσ' ἂν ἀνόητ' ἢ µῶρα βουλευσώµεθα, ἅπαντ' ἐπὶ τὸ βέλτιον ἡµῖν ξυµφέρειν → there is in fact a saying among the elders, that whatever thoughtless, stupid decisions we make, they all turn out for the best for us
English (LSJ)
οπος, ὁ, Pelops, Il. 2.104, etc. : Adj. Πελόπιος, E.Fr.515, etc. ; Πελοπήϊος, A. R. 1.758, al. : pecul. fem. Πελοπηΐς, ΐδος, Call. Del.72, A.R.4.1570, Nic.Fr. 104.
Greek (Liddell-Scott)
Πέλοψ: -οπος, ὁ, (πελός, ὄψ) ὁ σκοτεινὴν ἔχων ὄψιν, μελαψὸς υἱὸς τοῦ Ταντάλου, ἐλθὼν ἐκ Λυδίας εἰς Πελοπόννησον ἧς καὶ ἀνεδείχθη ἡγεμὼν καὶ ἐξ αὐτοῦ ὠνομάσθη Πελοπόννησος, Ἰλ.
French (Bailly abrégé)
οπος (ὁ) :
Pélops (« Visage-pâle ») fils de Tantale, époux d’Hippodamie.
Étymologie: πελός, ὄψ;
{rem. de Chaeréphon : « pâle » doit être une erreur de Bailly, car πελός signifie le contraire ; Chantraine s.v. πελιδνός s’interroge sur le sens de Πέλοψ et ne partage pas vraiment l’hypothèse de Kretschmer}.
English (Autenrieth)
Pelops, son of Tantalus, father of Atreus and Thyestes, gained with his wife Hippodamīa, the daughter of Oenomaus, the throne of Elis, Il. 2.104 ff.
English (Slater)
Πέλοψ son of Tantalos, husband of Hippodameia; king of Pisa in Elis; buried at Olympia ((O. 1.90)ff.). ἐν εὐάνορι Λυδοῦ Πέλοπος ἀποικίᾳ Olympia (O. 1.24) ἐν δρόμοις Πέλοπος at Olympia (O. 1.94)
1 ἐν βάσσαις Κρονίου Πέλοπος (O. 3.23), cf.] Κρονίου Πέλοπος (v. Κρόνιος) Πα. 22b. 7. ἵκων δ' Οἰνομάου καὶ Πέλοπος παῤ εὐηράτων σταθμῶν (O. 5.9) Λυδὸς ἥρως Πέλοψ (O. 9.9) ἀρχαίῳ σάματι πὰρ Πέλοπος at Olympia (O. 10.24) Κορινθίων ὑπὸ φωτῶν ἐν ἐσλοῦ Πέλοπος πτυχαῖς ὀκτὼ στεφάνοις ἔμιχθεν ἤδη at the Isthmian games in the Peloponnese (N. 2.21)
