πονηρία
Καλὸν δὲ καὶ γέροντι μανθάνειν σοφά → Addiscere aliquid digna res etiam seni → Auch einem Greis ist etwas Weises lernen Zier
English (LSJ)
ἡ,
A bad state or condition, ὀφθαλμῶν Pl. Hp.Mi.374d; ἡ τοῦ σώματος π. Id.R.609c; π. ψυχῆς ibid. II in moral sense, wickedness, vice, knavery, ἡ μωρία . . ἀδελφὴ τῆς π. ἔφυ S.Fr.925, cf. Ar.Th.868, Lys.22.16; εἰς τὴν π. πάλιν τρέπεται turns again to vice, X.Cyr.7.5.75: in pl., knavish tricks, rogueries, D.21.19, Arist.Rh.1389a18. 2 baseness, cowardice, E.Cyc.645, Lys.14.9. 3 with a political connotation, mob-rule, Th.8.47.
German (Pape)
[Seite 680] ἡ, schlechte od. böse Sinnesart, u. überh. schlechter Zustand, schlechte Beschaffenheit; Soph. frg. 663; Eur. Cycl. 641; Ar. Thesm. 868; ἡ σώματος πονηρία νόσος οὖσα, Plat. Rep. X, 609 c, vgl. Phil. 45 e; πονηρίᾳ καὶ ἀθλιότητι τῆς πόλεως, Rep. IX, 575 c; Ggstz von ἀρετή, Theaet. 176 b, wie Xen. Cyr. 2, 2, 24; εἰς τὴν πονηρίαν τρέπεσθαι, d. i. schlechter werden, 7, 5, 75; implur., Dem. 21, 19; Folgde.
Greek (Liddell-Scott)
πονηρία: ἡ, (πονηρός) κακὴ κατάστασις, ὀφθαλμῶν Πλάτ. Ἱππ. Ἐλάττ. 374D· ἡ τοῦ σώματος π. ὁ αὐτ. ἐν Πολ. 609C. II. ἐπὶ ἠθικῆς ἐννοίας, κακία, πανουργία, μοχθηρία, Λατ. pravitas, ἡ μωρία… ἀδελφὸς τῆς π. ἔφυ Σοφ. Ἀποσπ. 663, πρβλ. Ἀριστοφ. Θεσμ. 868, Λυσίας 165, 37, Πλάτ. Πολ. 609C, κτλ.· εἰς π. τρέπεσθαι Ξεν. Κύρ. 7. 5, 75· ἐν τῷ πληθ., πανοῦργα τεχνάσματα, δόλοι, Δημ. 521. 7, Ἀριστ. Ρητ. 2. 12, 7. 2) ποταπότης, δειλία, Εὐρ. Κύκλ. 645.
French (Bailly abrégé)
ας (ἡ) :
méchanceté, perversité ; αἱ πονηρίαι méchancetés ; malhonnêteté.
Étymologie: πονηρός.
English (Strong)
from πονηρός; depravity, i.e. (specially), malice; plural (concretely) plots, sins: iniquity, wickedness.
English (Thayer)
πονηρίας, ἡ (πονηρός) (from Sophocles down), the Sept. for רֹעַ and רָעָה, depravity, iniquity, wickedness (so A. V. almost uniformly)), malice: αἱ πονηρίαι (cf. Winer s Grammar, § 27,3; Buttmann, § 123,2; R. V. wickednesses), evil purposes and desires, A. V. iniquities), κακία, at the end.)
Greek Monolingual
η, ΝΜΑ, και πονήρια και πονηριά Ν πονηρός
1. (με ηθική σημ.) κακία, πανουργία, δολιότητα
2. στον πληθ. πονηρές ενέργειες, κατεργαριά, πονηράδα
νεοελλ.
δυσπιστία, υπόνοια, καχυποψία
αρχ.
1. κακή κατάσταση, καχεξία
2. ποταπότητα
3. δειλία, ανανδρία
4. οχλοκρατία.
