ἀφιλόσοφος
κινδυνεύει μὲν γὰρ ἡμῶν οὐδέτερος οὐδὲν καλὸν κἀγαθὸν εἰδέναι, ἀλλ᾽ οὗτος μὲν οἴεταί τι εἰδέναι οὐκ εἰδώς, ἐγὼ δέ, ὥσπερ οὖν οὐκ οἶδα, οὐδὲ οἴομαι· ἔοικα γοῦν τούτου γε σμικρῷ τινι αὐτῷ τούτῳ σοφώτερος εἶναι, ὅτι ἃ μὴ οἶδα οὐδὲ οἴομαι εἰδέναι. → for neither of us appears to know anything great and good; but he fancies he knows something, although he knows nothing; whereas I, as I do not know anything, so I do not fancy I do. In this trifling particular, then, I appear to be wiser than he, because I do not fancy I know what I do not know.
English (LSJ)
ον, of persons,
A without taste for philosophy, Id.Sph.259e, Ph. Fr.35 H.; γένος Pl.Ti.73a; σνγγραφεύς unphilosophical, Plb.12.25.6. 2 of conditions, unphilosophic, δίαιτα Pl.Phdr.256c; ἀ. τήρησις S.E.M.11.165.
German (Pape)
[Seite 412] unphilosophisch, καὶ ἄμουσος Plat. Soph. 259 e; Tim. 75 a; Sp., Pol. 12, 25.
Greek (Liddell-Scott)
ἀφῐλόσοφος: -ον, ἐπὶ προσώπων, ὁ μὴ ἔχων ἀγάπην πρὸς τὴν φιλοσοφίαν, Πλάτ. Σοφ. 259Ε. 2) ἐπὶ πραγμάτων, ἀκατάλληλος πρὸς τὴν φιλοσοφίαν, δίαιτα Πλάτ. Φαῖδρ. 256Β· γαστριμαργία ὁ αὐτ. Τίμ. 73Α· ἀφ. τήρησις Σέξτ. Ἐμπ. π. Μ. 11. 165. - Ἐπίρρ. ἀφιλοσόφως, Ὠριγέν. κτλ.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 qui n’a pas de goût pour la philosophie;
2 en parl. de choses qui ne convient pas à un philosophe ou pour l’étude de la philosophie.
Étymologie: ἀ, φιλόσοφος.
Spanish (DGE)
-ον
I 1no inclinado a la filosofía de pers. ἄμουσος ... καὶ ἀ. Pl.Sph.259e, ἀ. καὶ ἀνάγωγος Plb.12.25.6, γένος Pl.Ti.73a, ἀ. καὶ ἰδιώτης Ph.Fr.35
•fig. ignorante, poco reflexivo περὶ δὲ ἤθη ἀ. Hsch.H.Hom.17.1.29.
2 no filosófico, impropio de un filósofo de abstr. δίαιτα Pl.Phdr.256c, ὁμολογίαι Plu.2.464b, τήρησις S.E.M.11.165, οὐδὲν γάρ ἐστι τῶν καλουμένων φιλοσόφων ἀφιλοσοφώτερον no hay nada menos filosófico que los llamados filósofos Ath.611d, ἀφιλόσοφα μεθοδεύοντες Eust.Op.257.92, cf. Porph.Plot.21.
II adv. -ως sin inclinación por la filosofía ζῆν ἀ. Origenes Cels.2.17
•de modo poco filosófico συντίθεμαι ἀ. εἰς τύπον μνησίκακον Eust.Op.107.41, cf. 109.28.
Greek Monolingual
ἀφιλόσοφος, -ον (Α)
1. αυτός που δεν αγαπά τη φιλοσοφία
2. (για καταστάσεις) ο ακατάλληλος για φιλοσοφία.
Greek Monotonic
ἀφῐλόσοφος: -ον, μη φιλοσοφικός, σε Πλάτ.
Russian (Dvoretsky)
ἀφιλόσοφος: чуждый философии, нефилософский Plat., Polyb., Plut., Sext.
