κρησέρα
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
English (LSJ)
ἡ, Ion. κρησέρη, Elean κραἅρα (q.v.),
A flour sieve, bolting sieve, Hp.Steril.222 (but expld. as a straining cloth by Erot.), Ar.Ec.991, Gal.Nat.Fac.2.3, Aret.CA1.4, Poll.6.74:—Dim. κρησέριον, τό, Id.10.114, Zonar.
II fine net for fishing, Phot.
Greek (Liddell-Scott)
κρησέρα: ἡ, καὶ νῦν «κρησάρα», «σίτα», «πυκνάδα», κόσκινον λεπτόν, Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 991· πρβλ. Γαλην. Λεξ. Ἱππ., Πολυδ. Ϛʹ, 74., Ιʹ, 114· ‒ ὑποκορ. κρησέριον, τό, Πολυδ., Ζωναρ. 1256. ΙΙ. λεπτὸν ἁλιευτικὸν δίκτυον, Φώτ.
Greek Monolingual
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
κρησέρα -ας, ἡ zeef.
Russian (Dvoretsky)
κρησέρα: ἡ сито для просеивания муки Arph.
Frisk Etymological English
Grammatical information: f.
Meaning: fine sieve (Ar. Ek. 991, mediz., Poll.), .
Other forms: Ion. -ρη
Dialectal forms: κραἅρα κόσκινον η ὄρυγμα H. (Aeolic)
Derivatives: Dimin. κρησέριον (Poll.), -ρίτης ἄρτος bread from fine-sieved meal (Diph. 26; Redard Les noms grecs en -της 88f.).
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]
Etymology: The isolated words in -έρα like διφθέρα, ἀσκέρα, χολέρα, κυσέρη point to loanwords. Against derivation from a noun *κρῆσις sieving, to κρίνω with the same ablaut as in Lat. ex-crē-mentum, crē-vi (WP. 2, 584), tells a. o. the lengthened grade, which surprises with a ti-deivation; not better *κρῆσος, cf. Schwyzer 516 f. - The variation prooves a Pre-Greek word.
Frisk Etymology German
κρησέρα: {krēséra}
Forms: ion. -ρη
Meaning: feines Sieb (Ar. Ek. 991, Mediz., Poll.), κραἅρα· κόσκινον ἢ ὄρυγμα H. (elisch).
Derivative: Davon das Demin. κρησέριον (Poll. u. a.), -ρίτης ἄρτος Brot aus feingesiebtem Mehl (Diph. 26; Redard Les noms grecs en -της 88f.).
Etymology : Die vereinzelten Wörter auf -έρα wie διφθέρα, ἀσκέρα, χολέρα, κυσέρη geben keinen sicheren Anhalt für die Beurteilung von κρησέρα. Gegen Ableitung von einem Nomen *κρῆσις das Sieben, zu κρίνω mit demselben Ablaut wie in lat. ex-crē-mentum, crē-vi (WP. 2, 584), spricht u. a. die Dehnstufe, die bei einer ti-Ableitung auffällt; vielleicht ist dafür von *κρῆσος od. dgl. auszugehen, vgl. Schwyzer 516 f.
Page 2,17
