δᾶ
Ὁ θάνατος οὐθὲν πρὸς ἡμᾶς, ἐπειδήπερ ὅταν μὲν ἡμεῖς ὦμεν, ὁ θάνατος οὐ πάρεστιν, ὅταν δὲ ὁ θάνατος παρῇ, τόθ' ἡμεῖς οὐκ ἐσμέν. → Death is nothing to us, since when we are, death has not come, and when death has come, we are not.
English (LSJ)
expld. by the Sch.A.Ag.1072, EM60.8 as Dor. for γᾶ, γῆ, in Trag. (lyr.) φεῦ δᾶ, E.Ph.1296, Ar.Lys.198; οἰοῖ δᾶ φεῦ A.Eu.874; ἄλευ' ἆ δᾶ Id.Pr.567; ὀτοτοτοτοῖ ποποῖ δᾶ Id.Ag.1072; οὐ δᾶν no by earth, Theoc.4.17 (v.l. γᾶν):—prob. an exclamation of horror.
Spanish (DGE)
exclamation de horror oh οἰοῖ δᾶ φεῦ A.Eu.874, ὀτοτοτοτοῖ ... δᾶ A.A.1072, φεῦ δᾶ E.Ph.1296, Ar.Lys.198, ἄλευ', ἆ δᾶ A.Pr.567
•entendido como invocación a la tierra οὐ Δᾶν ¡no por la tierra! Theoc.4.17.
German (Pape)
[Seite 513] dor. = γᾶ, γῆ, voc. φεῦ Δᾶ Eur. Phoen. 1304; so sagt die Lacedämonierin bei Ar. Lys. 198; vgl.Aesch. Prom. 568 Eum. 841; οὐ δᾶν, nein bei der Erde, Theocr. 4, 17.
Greek (Liddell-Scott)
δᾶ: ἐρμηνευόμενον ὑπὸ τῶν Σχολ. ὡς Δωρ. ἀντὶ γᾶ, γῆ, ἐν ταῖς φράσεσι φεῦ δᾶ Εὐρ. Φοιν. 1296, Ἀριστοφ. Λυσ. 198· οἰοῑ δᾶ, φεῦ Αἰσχύλ. Εὐμ. 874· ἀλεῦ δᾱ ὁ αὐτ. Πρ. 568· οὐ δᾶν, ὄχι, μὰ τὴν γῆν, Θεόκρ. 4. 17· ἐν τῷ κυρίῳ ὀνόματι Δα-μάτηρ καὶ τῷ οὐδ. δάπεδον.― Ἀλλ’ ὁ Ahrens (π. Δωρ. Δ. 80) πααρτηρεῖ ὅτι ἡ ἐπίκλησις τῆς γῆς ἐν τοῖς μνημονευθεῖσι χωρίοις εἶναι παράδοξος, ὅτι οὐδεὶς Ἑλληνικὸς τύπος Γη-μήτηρ ἀπαντᾷ, ὅτι τὸ δάπεδον ἔχει δᾰ- καὶ δὲν δύναται λοιπὸν νὰ παράγηται ἐκ τοῦ δᾶ· καὶ συμπεραίνει ὅτι ἡ λέξις δᾶ, ἢ μᾶλλον Δᾶ, εἶναι Δωρ. κλητ. τοῦ Δάν = Ζάν (ὃ ἐ. Ζήν, Ζεύς), καὶ ὅτι τὸ Δᾶν παρὰ Θεοκρ.= Ζῆν (ὃ ἐ. Ζῆνα).
French (Bailly abrégé)
seul. voc. et acc. dans φεῦ δᾶ, δᾶ φεῦ, δᾶ, hélas ! ô terre… ; terre ! ou, sel. d'autres, hélas ! ô Zeus !… Zeus ! ; οὐ δᾶν THCR non, par la terre (ou par Zeus).
Étymologie: dor. p. γᾶ, γῆ ; sel. d'autres, voc. et acc. de Ζάν = Ζήν ; cf. Ζεύς.
Russian (Dvoretsky)
δᾶ: и δᾶν [предполож. дор. voc. и acc. к γᾶ = γῆ, по друг. - к Ζεύς частица в клятвенно-восклицательных формулах: δᾶ (φεῦ)! Aesch. и φεῦ δᾶ! Eur., Arph. о боже!; οὐ δᾶν! Theocr. нет, клянусь!
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
δᾶ, wsch. onomat. ( anders msch. Dor. voor γῆ ), interj., uitroep van afschuw bah!, oeh! ( anders o aarde! ).
Frisk Etymological English
Grammatical information: interj.
Meaning: trag. in lyr., e.g. A. Eu. 874 οἰοῖ δᾶ φεῦ
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: Acc. to Sch. Ag. 1072, EM 60, 8 Dorian for γᾶ, γῆ, which Kretschmer finds in Dor. Δαμάτηρ (s. Δημήτηρ) and in Dor. Ποτειδάν (s.v. Ποσειδῶν). Prob. only a exclamation. On acc. Δᾶν see s.v. Ζεύς.
Middle Liddell
explained by the Scholl. as Dor. for γῆ, in the phrases δᾶ φεῦ, φεῦ δᾶ Aesch., Eur.; οὐ δᾶν no by earth, Theocr. But it is prob. that δᾶ or Δᾶ is a doric voc. of Δάν = Ζάν (i. e. Ζήν = Ζεύς), and Δᾶν acc. = Ζῆν (i. e. Ζῆνα).
Frisk Etymology German
δᾶ: (Trag. in lyr., z. B. A. Eu. 874 οἰοῖ δᾶ φεῦ),
{dã}
Grammar: Interj.
Etymology: nach Sch. Ag. 1072, EM 60, 8 dorisch für γᾶ, γῆ, das Kretschmer (s. Δημήτηρ) auch in dor. Δαμάτηρ und in dor. Ποτειδάν (s. Ποσειδῶν) wiederfinden will.
Page 1,337
