ὀκέλλω
γλῶσσα μὲν ἀνόστεος, ὀστέα δὲ θλάττει → angry words are bullets, many words hurt more than swords, one can kill with a word, one can kill with words, pen is mightier than the sword, the pen is mightier than the sword, tongue is not steel, tongue is sharper than any sword, tongue wounds more than a lance, word can hurt, word can kill, words are bullets, words are the greatest weapon, words are the new weapons, words are weapons, words can hurt, words can hurt more than swords, words can kill, words cut deeper than a knife, words cut deeper than any sword
English (LSJ)
= κέλλω, Ar.Ach.1159: impf. ὤκελλον.
German (Pape)
[Seite 315] = κέλλω, bes. τὰς ναῦς, Schiffe auf den Strand treiben, scheitern lassen, δεινὸς κλύδων ὤκειλε ναῦν πρὸς γῆν, Eur. I. T. 1379; Her. 8, 84; τὸν ἑαυτοῦ κυβερνήτην ἀναγκάσας ὀκεῖλαι τὴν ναῦν, Thuc. 4, 12; allgemeiner, Nic. Ther. 295, τὸν πλόον ὀκέλλει, treibt, nimmt den Lauf; – auch intr., τῶν νεῶν πολλαὶ ὀκέλλουσι καὶ ἐκπίπτουσι, Xen. An. 7, 5, 12, stranden; komisch Ar. Ach. 1123; – übertr., ὤκειλεν εἰς πολυτελῆ δίαιταν ἐκ τῆς παλαιᾶς σωφροσύνης, er ging über, Ath. VI, 274 e; κακὸν ἐς ἀνήκεστον, Aret.
French (Bailly abrégé)
f. inus., ao. ὤκειλα, pf. inus.
1 tr. faire aborder;
2 intr. (s.e. ναῦν) aborder.
Étymologie: cf. κέλλω.
Russian (Dvoretsky)
ὀκέλλω:
1 прибивать (к берегу), причаливать (ναῦν πρὸς γῆν Eur.);
2 прибиваться к берегу: ὀ. καὶ ἐκπίπτειν Xen. налететь на берег и потерпеть крушение.
Greek (Liddell-Scott)
ὀκέλλω: ὡς τὸ κέλλω, Ἀριστοφ. Ἀχ. 1159, Ξεν.: παρατ. ὤκελλον Ἡρόδ.: ἀόρ. ὤκειλα· - ναυτικὴ λέξις ἐν χρήσει, Ι. μεταβ. ἐπὶ ναυτῶν, ῥίπτω τὸ πλοῖον εἰς τὴν ξηράν, τὰς νῆας Ἡρόδ. 8. 84, Θουκ. 4. 11· ἐπὶ κύματος, Εὐρ. Ι. Τ. 1379 2) πλόον ὀκέλλω, διευθύνω τὸν πλοῦν, Νικ. Θ. 295· ἔτι καὶ στίβον ὀκ. αὐτόθι 321. ΙΙ. ἀμεταβ. ἐπὶ τοῦ πλοίου, πίπτω εἰς τὴν ξηράν, «πέφτω ἔξω», Θουκ. 2. 91., Ξεν. Ἀν. 7. 5, 12· οὕτω μεταφ., Ἀριστοφ. Ἀχ. 1159, πρβλ. Ἀθήν. 274F· - Λέξις πεζογραφικὴ ἀπαντῶσα ἅπαξ παρ’ Εὐρ.· ὁ ἀρχαιότερος καὶ ποιητικὸς τύπος εἶναι κέλλω, ὃ ἴδε.
Greek Monolingual
ὀκέλλω (Α)
1. (για ναύτη) ρίχνω το πλοίο στην ξηρά
2. (για πλοίο) πέφτω στην ξηρά, προσαράζω
3. μτφ. φτάνω («ἄλγημα... ἐς γλουτὸν ἢ ὀσφὺν ὀκέλλει», Αρετ.)
4. (με ηθ. σημ.) παραστρατώ («ὤκειλαν εἰς πολυτελῆ δίαιταν ἐκ τῆς παλαιᾱς σωφροσύνης», Νικόλ. Δαμ.)
5. φρ. «ὀκέλλω πλοῦν» — διευθύνω το πλοίο ως πηδαλιούχος.
[ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. λ. κέλλω.
Greek Monotonic
ὀκέλλω: = κέλλω· παρατ. ὤκελλον, αόρ. αʹ ὤκειλα· ναυτικός όρος, που χρησιμ.:
I. μτβ., για τους ναύτες, ρίχνω το πλοίο στην ξηρά ή στην ακτή, σε Ηρόδ., Θουκ.
II. αμτβ., για το πλοίο, ρίχνομαι, πέφτω στην ξηρά, προσαράζω, σε Θουκ., Ξεν.· ομοίως, μεταφ., σε Αριστοφ.
Frisk Etymological English
See also: s. κέλλω.
Middle Liddell
= κέλλω
a nautical word, used,
I. trans. of the seamen, to run [a ship aground or on shore, Hdt., Thuc.
II. intr. of the ship, to run aground, Thuc., Xen.; so, metaph., Ar.
Frisk Etymology German
ὀκέλλω: {okéllō}
See also: s. κέλλω.
Page 2,373
Mantoulidis Etymological
(=ρίχνω τό πλοῖο στή στεριά). Ἀπό τό ο προθεματικό + κέλλω (=κατευθύνω τό πλοῖο στήν ἀκτή). Ἀπό τό κέλλω παράγεται τό κέλης.
