ἐπιμένω

English (LSJ)

   A stay on, tarry, abs., Il.19.142, Od.17.277; ἐπιμεῖναι ἐς αὔριον 11.351; ἄγε νῦν ἐπίμεινον, Ἀρήϊα τεύχεα δύω do you wait, and I will put on my armour, Il.6.340; also ἐ. ἐνὶ μεγάροισιν . . ὄφρα . . Od. 4.587; ἐ. ἵνα . . h.Cer.160, Ar.Nu.196; so ἐ. ἐς τε . . X.An.5.5.2: after Hom., remain in a place, ἐ. ἐν τῇ πόλει And.1.75, etc.; ἐπί τῇ στρατιᾷ X.An.7.2.1.    2. abs., remain in place, continue as they are, of things, Th.4.4, Pl.Phd.80c, X.Cyn.6.4; keep one's seat, of a horseman, Id.Cyr.1.4.8; stay behind in a place, Str.10.2.24.    3. continue in a pursuit, ἐπὶ τῇ ζητήσει, ἐπὶ λόγῳ, Pl.La.194a, Tht.179e; ἐπὶ τοῖς δοξαζομένοις Id.R.490b; ἐπὶ τοῦ κακουργήματος D.24.86; ἐπὶ τῆς πολιορκίας Plb.1.77.1; c.dat., persist in, τῇ ἀπονοία PTeb.424.4 (iii A.D.); continue treatment, ἐ.βοηθήματι Herod.Med.in Rh.Mus.58.83; cleave to, μιᾷ γυναικί PSI3.158.26 (iii A.D.): also c. part., ἐ. ἐπὶ τῶν ἵππων ὀρθὸς ἑστηκώς Pl.Men.93d, cf.Ev.Jo.8.7; spend time over, ὑποδείγμασι A.D.Synt.166.14.    4. abide by, ταῖς σπονδαῖς dub. l. in X.HG.3.4.6.    5. endure, τοῖς συμβεβηκόσι Sor.1.3.    II. c. acc., await, be in store for, τινά E.Supp.624 (lyr.), v.l.in Id.Ph.223 (lyr.), cf. Pl.R. 361d: c. aor. inf., ἐ. τι τελεσθῆναι Th.3.2; μὴ 'πιμεῖναι τοὐμὸν ὀξῦναι στόμα not to wait so as to... S.Tr.1176: c. fut. inf., Th.3.26.

German (Pape)

[Seite 962] (s. μένω), noch bleiben, warten, ἐπιμεῖναι ἐς αὔριον, bleiben bis morgen, Od. 11, 351; ἐν μεγάροις 4, 587; ὄφρα, 1, 309; ἐπίμεινον τεύχεα δύω, warte, daß ich meine Rüstung anlege, Il. 6, 340; mit ἵνα, h. Cer. 160; ἔςτε βουλεύσαιντο Xen. An. 5, 5, 2; μὴ 'πιμεῖναι τοὐμὸν ὀξῦναι στόμα Soph. Tr. 1166, zögere nicht, so daß du schärfest meinen Mund; anders Thuc. νεῶν ποίησιν ἐπέμενον τελεσθῆναι, 3, 2, sie warteten die Vollendung ab; ἐπιμένοντες πεύσεσθαι 3, 26; τὸν μέτριον ἐπιμείναντες χρόνον, nachdem sie gewartet hatten, Plat. Legg. XII, 593 a; bleiben, sich nicht ändern, οὐ γὰρ ἐπιμένει τοῦ ἴχνους ἡ φύσις Xen. Cyn. 6, 4; ἐπιμένοντος τοῦ πνεύματος, den er anhielt, Luc. V. H. 2, 2. – Darauf bleiben, ἐπ ὶ τῶν ἵππων ὀρθὸς ἑστηκώς Plat. Men. 93 d; τὸν πηλὸν ἐπὶ τοῦ νώτου ἔφερον ἐγκεκυφότες ὡς μάλιστα μέλλοι ἐπιμένειν Thuc. 4, 4. – Dabei bleiben, ausharren bei Etwas, ταῖς σπονδαῖς, d. i. sie nicht brechen, Xen. Hell. 3, 4, 6; ἐπέμειναν ἐπὶ τῶν τυράννων ἐν τῇ πόλει Andoc. 1, 75; ἐπὶ τῇ ζητήσει ἐπιμείνωμεν Plat. Lach. 144 a, wie ἐπὶ τῷ λόγῳ Theaet. 179 e; ἐπὶ τοῦ κακουργήματος Dem. 24, 86. – C. acc., erwarten, τίς ἄρα με πότμος ἐπιμένει Soph. O. C. 1716; Eur. Suppl. 624; οἷος ἑκάτερον βίος ἐπιμένει Plat. Rep. II, 490 a; – zurückbleiben, Strab. X, 461.

Greek (Liddell-Scott)

ἐπιμένω: ἀόρ. ἐπέμεινα: - ἀναμένω, περιμένω, Ὅμ. καὶ Ἀττ.· ἀπολ., εἰ δ’ ἐθέλεις, ἐπίμεινον ἐπειγόμενός περ Ἄρηος Ἰλ. Τ. 142, Ὀδ. Ρ. 277· ἐπιμεμεῖναι ἐς αὔριον Λ. 351· ἀλλ’ ἄγε νῦν ἐπίμεινον, ἀρήϊα τεύχεα δύω, ἀλλ’ ἄγε νῦν ἀνάμεινον ἕως οὖ ἐνδυθῶ τὰ πολεμικὰ ὅπλα, Ἰλ. Ζ. 340· ὡσαύτως, ἀλλ’ ἄγε νῦν ἐπίμεινον ἐνὶ μεγάροισιν ἐμοῖσιν ὄφρα κεν κτλ. Ὀδ. Δ. 587· ἐπιμ. ἵνα..., Ὕμν. Ὁμ. εἰς Δήμ. 160· οὕτως, ἐπιμ. ἔς τε... Ξεν. Ἀν. 5. 5, 2· - μεθ’ Ὅμ., ἐπιμ. ἐν τῇ πόλει Ἀνδοκ. 10. 26· ἐπὶ τῇ στρατιᾷ Ξεν. Ἀν. 7. 2, 1. 2) ἀπολ., ἐπὶ πράγματός τινος, μένω ἔνθα ἐτέθην, καὶ τὸν πηλὸν, εἴπου δέοι χρῆσθαι, ἀγγείων ἀπορίᾳ, ἐπὶ τοῦ νώτου ἔφερον ἐγκεκυφότες τε, ὡς μάλιστα μέλλοι ἐπιμένειν Θουκ. 4. 4· ἐξακολουθῶ νὰ μένω, Πλάτ. Φαίδων 80C, Ξεν. Κυν. 6, 4· - διατηρῶ τὴν θέσιν μου, ἐπὶ ἰππέος, ὁ αὐτ. Κύρ. 1. 4, 8. 3) ἐξακολουθῶ ἐπιδιώκων ἢ ἀναζητῶν τι, εἰ οὖν βούλει, καὶ ἡμεῖς ἐπὶ τῇ ζητήσει ἐπιμείνωμέν τε καὶ καρτερήσωμεν Πλατ. Λαχ. 194Α· ἐπιμεῖναι ἐπὶ λόγῳ καὶ ἐρωτήματι ὁ αὐτ. ἐν Θεαιτ. 179Ε· ἐπὶ τοῖς δοξαζομένοις ὁ αὐτ. ἐν Πολ. 490Α· ἐπὶ τοῦ κακουργήματος Δημ. 727. 27· ἐπὶ τῆς πολιορκίας Πολύβ. 1. 77, 1· - ὡσαύτως μετὰ μετοχ., ἐπ. ἐπὶ τῶν ἵππων ὀρθὸς ἑστηκὼς Πλατ. Μένων 93D.
4) μένω πιστὸς ἐμμένω, ὅμως ἐπέμενε ταῖς σπονδαῖς Ξεν. Ἑλλ. 3. 4, 6. ἔνθα διωρθώθη ἐνέμενε. ΙΙ. μετ’ αἰτ., περιμένω, ἀναμένω, προσδοκῶ, Λατ. expectare, τινὰ Εὐρ. Ἱκέτ. 624, Φοίν. 231, Πλατ. Πολ. 361D (πρβλ. ἐπαναμένω): - μετ’ ἀπαρ., ἐπ. τι τελεσθῆναι Θουκ. 3. 2, πρβλ. 26· μὴ ’πιμείναι τοὐμὸν ὀξῦναι στόμα, νὰ μὴ περιμείνῃς ὥστε νά... Σοφ. Τρ. 1176. - Πρβλ. ἐπιμίμνω.