ἔρημος

From LSJ
Revision as of 20:35, 2 October 2019 by Spiros (talk | contribs) (c1)

δίδαξε γὰρ Ἄρτεμις αὐτὴ βάλλειν ἄγρια πάντα → for Artemis taught him how to shoot all wild beasts

Source

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
poét. ἐρῆμος, η, ον :
I. abs. 1 désert, solitaire ; ἡ ἔρημος (χωρά) HDT ouἐρήμη ÉL, au plur. αἱ ἔρημοι ÉL, τὰ ἔρημα, poét. ἐρῆμα, la solitude;
2 en parl. d’êtres vivants ou de choses solitaire, isolé, seul;
II. avec un rég. vide de, dépourvu de, gén. : χώρη ἔρημος πάντων HDT pays dépourvu de tout ; στέγαι ἔρημοι φίλων SOPH toit vide d’amis ; en parl. de pers. ἔρημος συμμάχων HDT sans alliés ; πατρός SOPH qui n’a plus de père ; ἔρημος πρὸς φίλον SOPH sans ami;
III.ἐρήμη, qqfἔρημος, avec ou sans δίκη, γραφή, δίαιτα, procès où l’une des parties fait défaut ; ἐρήμην κατηγορεῖν PLAT accuser par défaut ; ἐρήμῃ δίκῃ θάνατον καταγιγνώσκειν τινός THC condamner qqn à mort par défaut ; ἔρημον διδόναι LYS rendre un jugement par défaut, par contumace.
Étymologie: pê apparenté à ἠρέμα.

English (Strong)

of uncertain affinity; lonesome, i.e. (by implication) waste (usually as a noun, χώρα being implied): desert, desolate, solitary, wilderness.

English (Thayer)

ἔρημον (in classic Greek also ἔρημος, ἐρήμη, ἔρημον, cf. Winer s Grammar, § 11,1; (Buttmann, 25 (23); on its accent cf. Chandler §§ 393,394; Winer's Grammar, 52 (51)));
1. adjective solitary, lonely, desolate, uninhabited: of places, R G L), ἡ ὁδός, leading through a desert, Sept.), see Γάζα, under the end of persons: "deserted by others; deprived of the aid and protection of others, especially of friends, acquaintances, kindred; bereft"; (so often by Greek writers of every age, as Aeschylus Ag. 862; Pers. 734; Aristophanes pax 112; ἔρημος τέ καί ὑπό πάντων καταλειφθείς, Herodian, 2,12, 12 (7 edition, Bekker); of a flock deserted by the shepherd, Homer, Iliad 5,140): γυνή, a woman neglected by her husband, from whom the husband withholds himself, L and WH texts omit); cf. Bleek, Erklär. d. drei ersten Evv. ii., p. 206 (cf. ἡ ἔρημος, namely, χώρα; the Sept. often for מִדְבַּר; a desert, wilderness (Herodotus 3,102): αἱ ἔρημοι, desert places, lonely regions: Winer's Grammar, § 18,1), Winer s RWB under the word Wüste; Furrer in Sehenkel see 680ff; (B. D., see under the words, Smith's Bible Dictionary, Desert and Smith's Bible Dictionary, Wilderness (American edition)).

Chinese

原文音譯:œrhmoj 誒雷摩士

詞類次數:名詞 形容詞(50)

原文字根:荒涼 相當於: (חָרָבָה‎) (תֹּהוּ‎)

字義溯源:曠野*,沙漠,荒場,牧場,無丈夫的,沒有丈夫的

同源字:1) (ἐρημία)荒野 2) (ἔρημος)曠野 3) (ἐρημόω)成了荒場 4) (ἐρήμωσις)因毀壞而荒蕪

出現次數:總共(49);太(8);可(9);路(11);約(5);徒(9);林前(1);加(1);來(2);啓(3)

譯字彙編

1) 曠野(41) 太3:1; 太3:3; 太4:1; 太11:7; 太24:26; 可1:3; 可1:4; 可1:12; 可1:13; 可1:35; 可1:45; 可6:31; 可6:32; 路1:80; 路3:2; 路3:4; 路4:1; 路4:42; 路5:16; 路7:24; 路8:29; 路15:4; 約1:23; 約3:14; 約6:31; 約6:49; 約11:54; 徒7:30; 徒7:36; 徒7:38; 徒7:42; 徒7:44; 徒8:26; 徒13:18; 徒21:38; 林前10:5; 來3:8; 來3:17; 啓12:6; 啓12:14; 啓17:3;

2) 野(4) 太14:13; 太14:15; 可6:35; 路9:12;

3) 荒場(2) 太23:38; 徒1:20;

4) 無丈夫的(1) 加4:27;

5) 成為荒場(1) 路13:35