αὐθεντέω

English (LSJ)

   A to have full power or authority over, τινός I Ep.Ti.2.12; πρός τινα BGU1208.37(i B. C.): c. inf., Lyd.Mag.3.42.    2 commit a murder, Sch.A.Eu.42.

Greek (Liddell-Scott)

αὐθεντέω: αὐτοδικῶ, «αὐτοδικεῖν λέγε καὶ οὐκ αὐθεντεῖν» Θωμ. Μάγ. σ. 128· εἶμαι αὐθέντης, ἔχω ἐξουσίαν ἐπί τινος, γυναικὶ δὲ διδάσκειν οὐκ ἐπιτρέπω αὐθεντεῖν ἀνδρὸς Ἐπιστ. π. Τιμόθ. Α΄, β΄ 12· ἔχω αὐθεντίαν, κῦρος νόμου, Χρον. Ἀλεξ. a. 7. Ἰουστινιαν. σ. 619, 9. 2) ἐκτελῶν φόνον, Σχόλ. εἰς Αἰσχύλ. Εὐμ. 42.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
avoir pleine autorité sur, gén..
Étymologie: αὐθέντης.

Spanish (DGE)

• Morfología: [aor. subj. 2^a pers. αὐθεντήσεις BGU 103.3 (VI/VII d.C.); perf. part. ac. sg. masc. ηὐθεντηκότα Sch.A.Eu.42a]
1 ejercer la autoridad σὺν αὐθεντοῦ σιν ἄναξιν Phld.Rh.2.133.14, de Dios εἰς τὸ ὄνομα ... τοῦ μὲν πατρὸς αὐθεντοῦντος Eus.E.Th.3.5, cf. Epiph.Const.Haer.69.75
•de abstr. ὁ μὲν (νόμος) ὑπηρετεῖ, ἡ δὲ (χάρις) αὐθεντεῖ Procl.CP M.65.816A
•c. gen. tener autoridad sobre ἀνδρός (como algo prohibido a la mujer) 1Ep.Ti.2.12
•astrol. dominar αὐθεντήσας (Saturno) τοῦ τε Ἑρμοῦ καὶ τῆς σελήνης Ptol.Tetr.3.14.10, cf. Cat.Cod.Astr.8.1.177
•c. ac. tener o tomar bajo la propia autoridad o dominio αὐθεντῆσαι ... τὰς γονικὰς ἡμῶν οἰκίας PLond.1708.38 (VI d.C.), cf. BGU l.c.
•c. prep. ac. ejercer la autoridad πρὸς αὐτόν BGU 1208.38 (I a.C.), περὶ τὸ πρᾶγμα Basil.Ep.69.1
•c. inf. tener autoridad para ἡ (sc. ἐξουσία) ... σιτήσεις ... αὐθεντοῦσα ταῖς πόλεσιν ἐπιδοῦναι Lyd.Mag.3.42, μήτε ... αὐθεντῆσαι ... ἀποσπάσασθαι ... οἱονδήποτε πρᾶγμα PMasp.151.174 (VI d.C.).
2 ser responsable de una muerte de Orestes νεωστὶ ἠυθεντηκότα Sch.A.l.c.

English (Strong)

from a compound of αὐτός and an obsolete hentes (a worker); to act of oneself, i.e. (figuratively) dominate: usurp authority over.

English (Thayer)

ἀυθέντω; (a Biblical and ecclesiastical word; from αὐθέντης contracted from αὐτοέντης, and this from αὐτός and ἔντεα arms (others, ἑντης, cf. Hesychius συνεντης συνεργός; cf. Lobeck, Technol., p. 121); hence,
a. according to earlier usage, one who with his own hand kills either others or himself.
b. in later Greek writings one who does a thing himself the author" (τῆς πράξεως, Polybius 23,14, 2, etc.); one who acts on his own authority, autocratic, equivalent to αὐτοκράτωρ an absolute master; cf. Lobeck ad Phryn., p. 120 (also as above; cf. Winer s Grammar, § 2,1c.)); to govern one, exercise dominion over one: τινς, 1 Timothy 2:12.

Greek Monotonic

αὐθεντέω: μέλ. -ήσω, έχω πλήρη εξουσία πάνω σε, τινός, σε Καινή Διαθήκη

Russian (Dvoretsky)

αὐθεντέω: иметь власть, властвовать (τινος NT).

Middle Liddell

to have full power over, τινός NTest.

Chinese

原文音譯：aÙqentšw 凹特-恩帖哦
詞類次數：動詞（1）
原文字根：同一的-是
字義溯源：憑己意而行，轄管，管轄；由 （αὐτός）=自己） 與 （ἔντευξις）X*=工作者） 組成；而 （αὐτός）出自 （Ἀττάλεια）X*=反身
出現次數：總共（1）；提前（1）
譯字彙編：
1） 管轄（1） 提前2:12