κατάγλωττος
τούτων γάρ ἑκάτερον κοινῷ ὀνόματι προσαγορεύεται ζῷον, καί ὁ λόγος δέ τῆς οὐσίας ὁ αὐτός → and these are univocally so named, inasmuch as not only the name, but also the definition, is the same in both cases (Aristotle, Categoriae 1a8-10)
English (LSJ)
ον, A glib, fluent, ἐν τῇ σχολῇ γοργοὶ καὶ κ. Arr.Epict.2.16.20; babbling, garrulous, Gell.1.15.17. II written in rare or far-fetched language, ποιήματα AP11.218 (Crates), prob. l. in Luc.Lex.25; τὸ κ. τῆς λέξεως D.H.Th.53.
German (Pape)
[Seite 1342] od. κατάγλωσσος, geschwätzig, Gell. N. A. 1, 25; – voll seltener od. veralteter Wörter u. Ausdrücke, D. Hal. ind. Thuc. 53 τὸ κατάγλωσσον τῆς λέξεως καὶ ξένον καὶ ποιητικόν, κατάγλωσσ' ἐποίει τὰ ποιήματα Crates grammat. ep. (XI, 218); vgl. Luc. Lex. 25.
Greek (Liddell-Scott)
κατάγλωττος: -ον, πολυλόγος, «πολυλογᾶς», «γλωσσᾶς», Γέλλ. 1. 25, Ἀρρ. Ἐπίκτ. 2.16, 20· πρβλ. κάτοξος. ΙΙ. ποιήματα κ., ποιήματα ἐν γλώσσῃ ἐξεζητημένη καὶ οὐχὶ συνήθει, οἷα τὰ τοῦ Εὐφορίωνος, ἴδε Meineke εἰς Εὐφορ. σ. 47, Ἀνθ. Π. 11. 218· τό κατάγλωττον τῆς λέξεως Διον. Ἁλ. π. Θουκ. 53· οὕτως ἐν Λουκ. Λεξιφ. 25 ὁ Meineke διορθοῖ, οὐδέ… ἐπαινοῦμεν τοὺς κατάγλωττα (ἀντὶ κατὰ γλῶτταν) γράφοντας ποιήματα· πρβλ. καταγλωττίζω Ι, γλῶσσα ΙΙ. 2.
French (Bailly abrégé)
att. c. κατάγλωσσος.
Greek Monolingual
κατάγλωττος, αττ. τ. κατάγλωσσος, -ον (Α)
1. φλύαρος, πολυλογάς
2. (για ποίημα) ο γραμμένος με σπάνιες και με πολύ εξεζητημένες λέξεις («κατάγλωσσ' ἐποίει τὰ ποιήματα», Ανθ. Παλ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)- + -γλωττος (< γλῶττα «γλώσσα»), πρβλ. έγ-γλωττος, εύ-γλωττος].
Russian (Dvoretsky)
κατάγλωττος: атт. = κατάγλωσσος.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
κατάγλωττος -ον [κατά, γλῶττα] vol zeldzame en gezochte woorden.
