Ἑλληνιστής
Πᾶσιν γὰρ εὖ φρονοῦσι συμμαχεῖ τύχη → Sapientibus Fortuna se fert opiferam → Mit allen, die klug denken, steht das Glück im Bund
English (LSJ)
οῦ, ὁ,
A one who uses the Greek language: a Greek Jew, Act.Ap.6.1, etc.
II gentile, heathen, Jul.Ep.84a.
Greek (Liddell-Scott)
Ἑλληνιστής: -οῦ, ὁ, ὁ χρώμενος τῇ Ἑλληνικῇ γλώσσῃ, ὅ ἐ. ἐν τῇ Κ. Δ. Ἰουδαῖος τὴν Ἑλληνικὴν ὁμιλῶν, Πράξεις Ἀποστ. ϛ΄, 1, κτλ. ΙΙ. παρὰ μεταγεν. Ἐκκλ. ἐνίοτε, ὡς τὸ Ἕλλην Ι. 4, ἐθνικός.
English (Strong)
from a derivative of Ἕλλην; a Hellenist or Greek-speaking Jew: Grecian.
English (Thayer)
ἑλληνιστου, ὁ (from ἑλληνίζω to copy the manners and worship of the Greeks or to use the Greek language (Winer's Grammar, 94 (89f), cf. 28)), a Hellenist, i. e. one who imitates the manners and customs or the worship of the Greeks, and uses the Greek tongue; employed in the N. T. of Jews born in foreign lands and speaking Greek (Grecian Jews): R (WH; see in Ἕλλην, 2); οἱ Ἑβραῖοί, which see Cf. Winer s RWB, under the word Hellenisten; Reuss in Herzog see p. 701ff; (BB. DD., under the word <TOPIC:Hellenist>; Farrar, St. Paul, chapter vii.; Wetstein (1752) on Acts 6:1).
Greek Monotonic
Ἑλληνιστής: -οῦ, ὁ (Ἑλληνίζω), αυτός που χρησιμοποιεί την ελληνική γλώσσα· δηλ., στην Κ.Δ. ένας Ελληνιστής, Ιουδαίος που μιλά ελληνικά.
Middle Liddell
Ἑλληνιστής, οῦ, Ἑλληνίζω
one who uses the Greek language; i. e., in NTest., a Hellenist, a Greek-Jew.
Chinese
原文音譯：`Ellhnist»j 赫累你士帖士
詞類次數：專有名詞（3）
原文字根：希臘（化）
字義溯源：希臘化的人，說希利尼話的猶太人；源自（Ἕλλην）=希臘人），而 （Ἕλλην）又出自（Ἑλλάς）*=希臘）
出現次數：總共（3）；徒（3）
譯字彙編：
1） 說希利尼話的猶太人（2） 徒6:1； 徒9:29；
2） 希利尼人（1） 徒11:20
