εὐκτέανος
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
English (LSJ)
(A), ον, (κτέανον) A wealthy, A.Pers.897 (lyr.), AP9.442 (Agath.).
εὐκτέᾰνος (B), ον, A = εὐκτήδων, Thphr.HP3.9.3 (Comp.); δρῦς Plu. Marc.8.
German (Pape)
[Seite 1076] wohlhabend, reich, Aesch. Pers. 866; Agath. 64 (IX, 442); vgl. εὐκέανος.
French (Bailly abrégé)
1ος, ον :
riche.
Étymologie: εὖ, κτέανον.
2ος, ον :
aux fibres tendres ; facile à fendre, à couper.
Étymologie: εὖ, κτείς.
Russian (Dvoretsky)
εὐκτέᾰνος: κτέανον имущий, богатый Aesch., Anth.
κτείς с прямыми волокнами, т. е. легко раскалывающийся, по друг. высокий, стройный (δρῦς Plut. - v.l. εὐκέανος).
Greek (Liddell-Scott)
εὐκτέᾰνος: -ον, (κτέανον) εὐκτήμων, πλούσιος, ὄλβιος, Αἰσχύλ. Πέρσ. 897, Ἀνθ. Π. 9. 442.
Greek Monolingual
(I)
εὐκτέανος, -ον (Α)
πλούσιος, ευτυχής.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + κτέανον «αγαθό» (< κτώμαι)].
(II)
εὐκτέανος, -ον (Α)
ευκτήδων.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + -κτέανος, που απαντά στον Ησύχ. στον τ. ευθυ-κτέανον και ιθυ-κτέανον.
Greek Monotonic
εὐκτέᾰνος: -ον (κτέανον), πλούσιος, κτηματίας, σε Αισχύλ., Ανθ.
• εὐκτέᾰνος: -ον (κτείς), αυτός που αποτελείται από ίσιες ίνες, λεπτός, ψηλός, σε Πλούτ.
Middle Liddell
εὐ-κτέᾰνος, ον κτέανον
wealthy, Aesch., Anth.
εὐ-κτέᾰνος, ον κτείς
with straight fibres, slender, tall, Plut.
