σκύμνος

English (LSJ)

ὁ (and ἡ, E.Or. 1493 (lyr.)),
A cub, whelp, esp. lion's whelp, Il.18.319; in full, σκύμνος λέοντος Hdt.3.32, E.Supp.1223, Ar.Ra.1431, cf.Eq.1039; λεαίνης S.Aj.987; also of other animals, σκύμνος λύκων E.Ba.699; λυγγός Lasus 3; τῆς ἄρκτου, τῆς ἐλέφαντος, Arist.HA571b30, 578a22; ἀλώπεκος Plu.Lyc. 18.
2 in poets also of men, Ἀχίλλειος σκύμνος E.Andr.1170 (anap.), cf. Rh.381 (anap.); of women, Id.Or.1213, 1387 (lyr.).

German (Pape)

[Seite 908] ὁ, 1) ein jedes junge Thier, bes. das Junge des Löwen, Il. 18, 319; später gew. vollständig σκ. λέοντος, Aesch. frg. 305, wie Eur. Suppl. 1222; λεαίνης, Soph. Ai. 966; auch λύκων, Eur. Bacch. 698; θηρίων, Arist. H. A. 6, 6; ἐλέφαντος, 6, 27. – Fem. bei Eur. Or. 1493. – Übertr. von Menschen, Ἀχίλλειον σκύμνον, Andr. 1171, vgl. Or. 1213. 1388; Ar. Equ. 1034. – 2) ein Seethier von der Gattung γαλεός.

French (Bailly abrégé)

ου (ὁ, ἡ)
I. petit d'un animal, particul. :
1 lionceau;
2 jeune renard;
II. p. ext. jeune enfant.
Étymologie: R. Σκυ, couvrir.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

σκύμνος -ου, ὁ jong, welp, specifiek van een leeuw maar ook van andere dieren. overdr. van personen jong, kind.

Russian (Dvoretsky)

σκύμνος: ὁ, редко ἡ
1 львенок Hom.;
2 детеныш (λέοντος Her., Eur.; ἀλώπεκος Plut.);
3 дитя, отпрыск: Λήδας σ. Eur. = Ἐλένη.

English (Autenrieth)

whelp of a lion, pl., Il. 18.319†.

Greek Monolingual

ο, ΝΑ
1. νεογέννητο λιοντάρι λιονταράκι
2. νεογνό άλλων ζώων
αρχ.
(ποιητ. τ.) νεογνό ανθρώπου («δέχει γὰρ τὸν Ἀχίλλειον σκύμνον ἐς οἴκους», Ευρ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. Κατά την επικρατέστερη άποψη, ο τ. συνδέεται με τη λ. σκύλαξ «νεογνό ζώου» και εμφανίζει δυσερμήνευτο επίθημα -μνος (πρβλ. ἐρυμνός, πρυμνός, στάμνος), ενώ, κατ' άλλους, έχει σχηματιστεί με συμφυρμό του τ. σκύλαξ και του αμάρτυρου τ. κύμνος (< κυῶ «κυοφορώ»)].

Greek Monotonic

σκύμνος: ὁ και ἡ, νεογέννητο ζώο, νεογνό, ιδίως νεογνό του λιονταριού, λιονταράκι, σε Ομήρ. Ιλ., Ηρόδ., Αττ.· λέγεται για άλλα ζώα, σε Ευρ., Πλούτ.· στους ποιητές επίσης λέγεται για ανθρώπους, Ἀχίλλειος σκύμνος, σε Ευρ.

Greek (Liddell-Scott)

σκύμνος: ὁ, (καὶ ἐν Εὐρ. Ὀρέστ. 1493, ἡ), νεογνὸν ζῴου (πρβλ. σκύλαξ Ι. 2), μάλιστα δὲ τὸ νεογνὸν λεαίνης, Ἰλ. Σ. 319· πλῆρες: σκ. λέοντος Ἡρόδ. 3. 32, Εὐρ. Ἱκέτ. 1222, Ἀριστοφ. Βάτρ. 1431, πρβλ. Ἱππ. 1039· λεαίνης Σοφ. Αἴ. 987· ὡσαύτως καὶ ἄλλων ζῴων, σκ. λύκου Εὐρ. Βάκχ. 699· λυγκὸς Λᾶσος 4 Bgk.· τῆς ἄρκτου, τῆς ἐλέφαντος Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 6. 18, 5., 6. 27· ἀλώπεκος Πλουτ. Λυκοῦργ. 18. 2) παρὰ ποιηταῖς καὶ ἐπὶ ἀνθρώπων, Ἀχίλλειος σκ. Ἀνδρ. 1171, πρβλ. Ρῆσ. 382· ἐπὶ γυναικῶν, Ὀρ. 1213, 1388, Ἡσύχ.

Frisk Etymological English

Grammatical information: m. (f.)
Meaning: cub, whelp, esp. young lion (ep. Ion. poet. Σ 319, also Arist. a. o.)
Derivatives: σκυμν-ίον n. dimin. (Arist.), -εύω to breed (Philostr.), -ειος belonging to σ. (Suid.).
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]
Etymology: Formation as πρυμνός, ἐρυμνός, στάμνος etc., hardly to be eseparated from σκύλαξ (Osthoff Etym. parerga 274, Chantraine Form. 215, Schwyzer 524 w. lit., Specht Ursprung 183), but in detail unclear. To be rejected Petersen AmJPh 56, 64 ff. (cross of *κύμνος [to κυέω] and σκύλαξ) and Schwyzer KZ 37, 150 (s. Bq). -- Because of the -μν- prob. a Pre-Greek word (not in Furnée). (I think that a cross (as often assumed in the lit.) is extremely rare.

Middle Liddell

σκύμνος, ὁ,
a cub, whelp, esp. a lion's whelp, Il., Hdt., attic; of other animals, Eur., Plut.; in poets also of men, Ἀχίλλειος σκ. Eur.

Frisk Etymology German

σκύμνος: {skúmnos}
Grammar: m. (f.)
Meaning: Tierjunges, bes. junger Löwe (ep. ion. poet. seit Σ 319, auch Arist. u. a.)
Derivative: mit σκυμνίον n. Demin. (Arist.), -εύω züchten (Philostr.), -ειος ‘zu σ. gehörig’ (Suid.).
Etymology: Bildung wie πρυμνός, ἐρυμνός, στάμνος usw., von σκύλαξ schwerlich zu trennen (Osthoff Etym. parerga 274, Chantraine Form. 215, Schwyzer 524 m. Lit., Specht Ursprung 183), aber im einzelnen unklar. Abzulehnen Petersen AmJPh 56, 64 ff. (Kreuzung von *κύμνος [zu κυέω und σκύλαξ) und Schwyzer KZ 37, 150 (s. Bq).
Page 2,743

Mantoulidis Etymological

ὁ (=τό μικρό λιοντάρι). Σκοτεινή ἡ ἐτυμολογία του.