καταχρηστικός

From LSJ
Revision as of 10:27, 25 August 2023 by Spiros (talk | contribs) (LSJ1 replacement)
(diff) ← Older revision | Latest revision (diff) | Newer revision → (diff)

Καὶ ζῶνφαῦλος καὶ θανὼν κολάζεται → Vivisque mortuisque poena instat malis → Der Schlechte wird im Leben und im Tod bestraft

Menander, Monostichoi, 294
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: καταχρηστικός Medium diacritics: καταχρηστικός Low diacritics: καταχρηστικός Capitals: ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΟΣ
Transliteration A: katachrēstikós Transliteration B: katachrēstikos Transliteration C: katachristikos Beta Code: kataxrhstiko/s

English (LSJ)

καταχρηστική, καταχρηστικόν,
A misused, misapplied, of words and phrases, ὑπάκουσις Phld.Rh.1.89 S., cf. S.E. M.8.129. Adv. σεληνιακῶς = by a misuse of language, Str.7.7.11, S.E.P.1.191, etc.; opp. κυρίως, D.T.632.24, Phld.Po.5.15, Ph.1.68: Comp. καταχρηστικώτερον A.D. Synt.4.26, S.E.M.6.2.
2 serviceable, τὰ κ. καὶ συνεργατικὰ πρός τι Ptol. Tetr.80.

Greek (Liddell-Scott)

καταχρηστικός: ἡ, όν, κακῶς μεταχειριζόμενος, Ἐκκλ. ΙΙ. κακῶς μεταχειρισμένος, κακῶς ἐφαρμοζόμενος, ἐπὶ λόγων καὶ φράσεων, Σέξτ. Ἐμπ. π. Μ. 8. 129.- Ἐπίρρ., -κῶς, κατὰ κακὴν χρῆσιν τῆς γλώσσης, οὐχὶ κυριολεκτικῶς, ὁ αὐτ. ἐν Π. 1. 191· Συγκρ. = -ώτερον ὁ αὐτ. ἐν Μ. 6. 2.

Greek Monolingual

-ή, -ό (Α καταχρηστικός, -ή, -όν) καταχρώμαι
1. αυτός που κάνει κατάχρηση
2. (για λέξεις ή φράσεις) αυτός που λέγεται ή γίνεται κατά παράβαση του κανόνα ή με υπέρβαση του αυστηρά ορθού, κακώς εφαρμοζόμενος ή χρησιμοποιούμενος
3. φρ. α) «καταχρηστικές δίφθογγοι» — οι δίφθογγοι , ,
β) «καταχρηστικές προθέσεις» — οι προθέσεις ἄνευ, ἄχρι, μέχρι, χωρίς, ἕνεκα ή ἕνεκεν, πλήν, ὡς, χάριν, οι οποίες δεν απαντούν εν συνθέσει εκτός της πλήν
νεοελλ.
φρ. μαθ. «καταχρηστικό κλάσμα» — το κλάσμα του οποίου ο αριθμητής είναι μεγαλύτερος από τον παρονομαστή
αρχ.
εξυπηρετικός, πρόθυμος, χρήσιμος.
επίρρ...
καταχρηστικώς και -άκαταχρηστικώς)
νεοελλ.
κατά παράβαση του κανόνα, κατ' εξαίρεση
μσν.
αφύσικα
αρχ.
1. μεταφορικά, όχι κυριολεκτικά
2. ανακριβώς, αδοκίμως, κατά κακή χρήση της γλώσσας.

German (Pape)

ή, όν, in uneigentlicher Bedeutung gebraucht, uneigentlich, oft bei Rhett. und Gramm.; auch im adv.; καταχρηστικώτερον Schol. Pind. P. 4.253.