δρηστήρ
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
English (LSJ)
ῆρος, ὁ, (δράω A)
A labourer, working man, Od.16.248: fem. δρήστειρα workwoman, 10.349, 19.345. II (διδράσκω) runaway, λῃστής Babr.128.14.
German (Pape)
[Seite 667] ῆρος, ὁ (δράω), der Arbeitende, der Diener; Apoll. Lex. Hom. p. 60, 20 δρηστῆρες· οἱ ὑπ ουργοῦντες καὶ διακονοῦντες θεράποντες, ἀπὸ τοῦ δρᾶν; Homer dreimal, in der Form δρηστῆρες, Odyss. 16, 248. 18, 76. 20, 160; vgl. ὑπ οδρηστήρ u. δρήστειρα; – sp. D., wie Nonn. D. 10, 259. Vgl. δράστης.
Greek (Liddell-Scott)
δρηστήρ: ῆρος, ὁ, (δράω) ἐργάτης, ἐργατικός ἄνθρωπος, Ὀδ. Π. 248· θηλ. δρήστειρα, ἐργάτις, ἐργατικὴ γυνή, Ὀδ. Κ. 349, Τ. 345. ΙΙ. (διδράσκω) δραπέτης, λῃστὴς Βάβρ. Ἀποσπ. 1. 14.
French (Bailly abrégé)
1ῆρος (ὁ) :
ion. pour *δραστήρ;
serviteur litt. celui qui fait la besogne.
Étymologie: δράω.
2ῆρος (ὁ) :
ion. pour *δραστήρ;
adj. m.
fugitif.
Étymologie: *διδράσκω.
Spanish (DGE)
-ῆρος, ὁ
• Alolema(s): δραστ- Synes.Hymn.1.460, Hsch.
I servidor en tareas domésticas Od.16.248, 18.76, 20.160, Q.S.5.383, Nonn.D.15.132, c. gen. obj. εἰλαπίνης δρηστῆρες Nonn.D.18.98, κυπέλλων de Ganimedes, Nonn.D.10.259, 315
•fig. δ. Ἐρώτων Nonn.D.42.352
•cocinero Hsch.l.c.
II como adj.
1 auxiliar θεοί Synes.l.c.
2 que actúa, activo como pred. en el momento de la actuación ἐγὼ ... κωλύω δρηστῆρα λῃστὴν καὶ λύκον διωκτῆρα yo mantengo alejado al ladrón que va a robar y al lobo en su persecución Babr.128.14.
