λίψ
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
English (LSJ)
(A), ὁ, gen. λιβός,
A the SW. wind, Hdt.2.25, Arist.Mete.364b2 (pl.), Mu.394b27, Theoc.9.11: pl., Plb.10.10.3. 2 the South, freq. in LXX, Ge.13.14, al. 3 the West, opp. ἀπηλιώτης, PTeb. 14.19 (ii B. C.), Vett.Val.8.5, Paul.Al.A.2, Herm. ap. Stob.1.21.9, 1.49.45; rarely in LXX, 2 Ch.32.30, 33.14, Thd.Da.8.5; λιβός or λίβα εἰς ἀπηλιώτην from West to East, BGU1037.15 (i A. D.), CPR28.21 (ii A.D.). 4 Astron., πρωινὸς λ., μεσημβρινὸς λ., ὀψινὸς λ., position of a star on the W. horizon at sunrise, midday, or sunset, Ptol.Alm. 8.4.
λίψ (B), ἡ, (λείβω) only gen. and acc. (λιβάς or λίβος being the nom. in use),
A stream, ἐξ ὀμμάτων λείβουσι . . λίβα (Burges for δία) A.Eu.54; ἀφθονέστερον λίβα f.l. in A.Fr.72; μέλιτος λίβα A.R.4.1454. 2 = λοιβή, libation, φιλοσπόνδου λιβός A.Ch.292; εὐκταίαν λίβα Id.Fr.55.
λίψ (C)· ἐπιθυμία (cf. λίπτομαι) , πέτρα ἀφ' ἧς ὕδωρ στάζει, Hsch.
German (Pape)
[Seite 55] λιβός, ἡ (λείβω), 1) das Ausgegossene, Quell, Tropfen, Trankopfer, φιλοσπόνδου λιβός, Aesch. Ch. 290, accus. λίβα, fr. 49. 65, wie Ep. ad. 261 (IX, 142); ὀλίγην μέλιτος λίβα, Ap. Rh. 4, 1454; Man. 1, 176. – 2) nach Hesych. auch πέτρα, ἀφ' ἧς ὕδωρ στάζει, also = λισσάς, steiler Felsen. Vgl. αἰγίλιψ. λιβός, ὁ, der Südwestwind, Her. 2, 95 Theocr. 9, 11 Pol. 10, 10, 3 u. sonst. Nach Arist. mund. 4 u. Meteorl. 2, 6 weht er von dem Orte her, wo die Sonne am kürzesten Tage untergeht (Vielleicht von λείβω, weil er Nässe brachte).
Greek (Liddell-Scott)
λίψ: ὁ, γεν. λῐβός, ὁ ΝΔ ἄνεμος, Λατ. Africus, Ἡρόδ. 2. 25, Θεόκρ. 9. 11, Ἀριστ. Μετεωρ. 2. 6, 7 ἑξ., π. Κόσμ. 4, 12· ἐν τῷ πληθ., Πολύβ. 10. 10, 3. (Ἐκ τῆς √ΛΙΒ, λείβω, ἐπειδὴ ἔφερεν ὑγρασίαν· οὐχὶ ἀπό τῆς Λιβύης, ὡς λέγεται ἐν Ἀριστ. Ἀποσπ. 238).
French (Bailly abrégé)
1λιβός (ὁ) :
vent du SO, propr. le pluvieux.
Étymologie: R. Λιβ, v. λείβω.
2seul. gén. λιβός, et acc. λίβα (ἡ) :
1 larme;
2 libation.
Étymologie: R. Λιβ, v. λείβω.
English (Strong)
probably from leibo (to pour a "libation"); the south(- west) wind (as bringing rain, i.e. (by extension) the south quarter): southwest.
