θρέομαι

English (LSJ)

only in pres., cry aloud, shriek, always of women, θρέομαι φοβερὰ μεγάλ' ἄχη A.Th.78; elsewhere only in part., μινυρὰ θρεομένας Id.Ag.1165; πάθεα μέλεα θρεομένα Id.Supp.112, cf. E.Hipp.363; αὐτὴ θρεομένη σαυτῇ κακά Id.Med.51 (trim., elsewhere lyr.).—Act. only in Hsch. (I.-E. dhreu-, cf. θροέω, θρῦλος.)

French (Bailly abrégé)

p. contr. poét. θρεῦμαι;
1 pousser de grands cris (se dit toujours de femmes);
2 tr. se lamenter sur, acc..
Étymologie: R. Θρε, faire retentir de I.-E. *dhreu-, cf. θροέω, θρῦλος, θρόος, θρῆνος, etc.

Greek Monolingual

θρέομαι (Α)
ξεφωνίζω («θρέομαι φοβερά μεγάλ' ἄχη», Αισχύλ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. Παράλληλα προς τον ενεστ. θρέ(F)ομαι < ΙE dhreu-o- «γογγύζω, βοώ», απαντά στην Αρμενική αθέματος ενεστ. erdnum, αόρ. erdu-ay «ορκίζομαι» < ΙΕ dhru-neu-mi (πρβλ. αρχ. λατ. δeicō έναντι του αρχ. δείκνυ-μι). Η λ. συνδέεται πιθ. με άλλες παρόμοιας σημ. (πρβλ. θόρυβος, θρύλος).
ΠΑΡ. θρους].

Greek Monotonic

θρέομαι: αποθ. μόνο στον ενεστ., φωνάζω μεγαλόφωνα, ξεφωνίζω, σε Αισχύλ., Ευρ.

Russian (Dvoretsky)

θρέομαι: стяж. θρεῦμαι (только praes., преимущ. part. praes.)
1 (о жалобах, воплях) издавать, испускать (φοβερὰ μεγάλ᾽ ἄχη Aesch.);
2 горько сетовать, тж. скорбно повествовать, оплакивать (κακά Eur.; πάθεα μέλεα Aesch., Eur.).

Frisk Etymological English

Grammatical information: v.
Meaning: cry aloud, shriek, proclaim (A., E., always of women), only pres. except θρεύετο (poet. inscr., Epid. IVa), artificially formed after θρεῦμαι A. Th. 78; on the imperfective actio Fournier Les verbes "dire" 90 and 228.
Compounds: very oft en as 2. member, e. g. ἀλλό-θροος with other(mans) voice, with foreigm language
Derivatives: θρόος, Att. θροῦς m. noise, murmur, rumour (Δ 437, Pi. N. 7, 81, Th., X. ), (Od.). Iterative deverbative resp. denominative (cf. Schwyzer 719 and 726; θρόος partly postverbal?) θροέω, aor. θροῆσαι, rarely with prefix δια-, προσ- a. o., cry, proclaim, speak (trag.); pass. θροεῖσθαι, θροηθῆναι be drowned, confused, frightened (LXX, NT); from there συνθρόησις confusion, shyness (S. E. M. 9, 169).
Origin: IE [Indo-European]X [probably] [255?] *dhreu-??
Etymology: Beside the thematic root present θρέ(Ϝ)ομαι, IE -dhreu̯-o-, Armenian has an athematic root present erdnum, aor. erdu-ay swear, IE *dhru-neu-mi; cf. OLat. deicō againt δείκ-νυ-μι. Frisk Etyma Armen. 8ff., where also relation with θάρνυται as speak (δηλοῖ την διὰ λόγων ἔντευξιν H.) is considered. Here perhaps also θόρυβος and θρυλέω, θρῦλος; but this is hardly IE; Pok. 255 should be reconsidered, it contains much Greek that is non-IE [the Arm form is not mentioned here]. Cf. also θρῆνος.

Middle Liddell

θρέομαι,
Dep., to cry aloud, shriek forth, Aesch., Eur. only in pres.]

Frisk Etymology German

θρέομαι: {thréomai}
Grammar: v.
Meaning: ausrufen, verkünden (A., E., immer von Frauen, fast nur in lyr.), nur Präs. bis auf θρεύετο (poet. Inschr., Epid. IV^a), nach θρεῦμαι A. Th. 78 künstlich gebildet; zur imperfektiven Aktionsart Fournier Les verbes "dire" 90 und 228.
Derivative: Ableitung θρόος, att. θροῦς m. Ruf, Stimme, Gemurmel, Gerücht (Δ 437, Pi. N. 7, 81, Th., X. usw.), sehr oft als Hinterglied, z. B. ἀλλόθροος mit anderer Stimme, fremdsprachig (ep. ion. seit Od.). Iteratives Deverbativum bzw. Denominativum (vgl. Schwyzer 719 und 726; θρόος teilweise postverbal?) θροέω, Aor. θροῆσαι, vereinzelt mit Präfix δια-, προσ- u. a., rufen, verkünden, sprechen (vorw. Trag.); Pass. θροεῖσθαι, θροηθῆναι sich übertönen lassen, verwirrt, erschreckt werden (LXX, NT u. a.); davon συνθρόησις Verwirrung, Verlegenheit (S. E. M. 9, 169).
Etymology: Neben dem thematischen Wurzelpräsens θρέ(ϝ)ομαι, idg. -dhreu̯-o-, steht im Armenischen ein athematisches Wurzelpräsens erdnum, Aor. erdu-ay schwören, idg. *dhru-neu-mi; vgl. alat. deicō gegenüber δείκνυμι. Frisk Etyma Armen. 8ff., wo auch Verwandtschaft mit θάρνυται im Sinn von sprechen (δηλοῖ τὴν διὰ λόγων ἔντευξιν H.) erwogen wird. Dazu mit anderem Ablaut θόρυβος und θρυλέω, θρῦλος. Vgl. auch θρῆνος.
Page 1,681