ἰδέ

English (LSJ)

[ῐ], Ep. Conj., = ἠδέ,
A and, Il.4.147, al., Emp.20.7, etc., prob. l. in S.Ant.969 (lyr.).
II Cypr., then, in that case, Inscr.Cypr.135.12 H. (Prob. fr. the demonstrative stem i- (cf. Lat. is) and δέ.)

German (Pape)

[Seite 1235] ion. u. ep. = ἠδέ, und, Hom., bei dem die letzte Sylbe, wenn sie nicht elidirt wird, gewöhnl. durch die Vershebung lang wird. Auch Soph. Ant. 956 ch., als einziges Beispiel der Tragg.

French (Bailly abrégé)

1conj.
et.
Étymologie: cf. ἠδέ.
2ou ἴδε;
2ᵉ sg. impér. ao.2 de ὁράω, v. *εἴδω.

Russian (Dvoretsky)

I (у Hom. в арсисе ε долгое) ион. (= ἠδέ) conj. и, а также: εὐρύτερος ὤμοισιν ἰδὲ στέρνοισιν Hom. шире плечами да и грудью; ἀκταὶ Βοσπόριαι ἰδ᾽ ὁ Θρῃκῶν Σαλμυδησσός Soph. берега Боспора и Салмидесса Фракийского.
II и ἴδε [эп. imper. aor. к εἶδον от *εἴδω: ἴδε ἔργον Hom. наблюдай (как пойдет) дело; ἴδε πῶμα Hom. смотри за крышкой, т. е. следи, чтобы сундук был закрыт; ἴδε ὑγιὴς γέγονας NT вот ты выздоровел.

Greek (Liddell-Scott)

ἰδέ: Ἐπικ. σύνδεσμ. = ἠδέ, καί, Ὅμ., Ἡσίοδ.˙ ἅπαξ δὲ καὶ παρὰ Σοφ. (Ἀντ. 969) ἐν δακτυλικῷ στίχῳ, ἔνθα ἴδε σημ. Jebb. υυ˙ ἀλλ’ ὁ Ὅμ. ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον (οὐχὶ πάντοτε, ἴδε ἐν Ἰλ. Ξ. 175, Τ. 285) ποιεῖ τὴν λήγουσαν θέσει μακρὰν καὶ ἐν τῇ τομῇ. - Ἡ λέξις φαίνεται ὅτι εἶχε τὸ δίγαμμα, ϝιδέ: ἐντεῦθεν τὰ Ἀντίγραφα ποικίλλουσι μεταξὺ τοῦ ἰδὲ καὶ ἠδὲ μετὰ βραχέα φωνήεντα, ὡς, κνῆμαί τε ἰδέ... ἢ κνῆμαί τε ἠδέ.., ᾤχοντο ἠδέ... (Ἰλ. Δ. 147, 382), κτλ..

Greek Monotonic

ἰδέ: προστ. αορ. του εἶδον, δες, κοίταξε, σε Όμηρ.· μεταγεν. ἴδε.
ἰδέ: [ῐ], Επικ. σύνδ. ἠδέ, και, σε Όμηρ., Σοφ.

Frisk Etymological English

Grammatical information: conj.
Meaning: and (Il.), (and) then (Cypr.).
Origin: IE [Indo-European] [281] *h₁(e)i- he, that
Etymology: Perh. from the deictic pronoun i- (Schwyzer 613) and δέ and, but; details in Schwyzer-Debrunner 566f. Cf. ἠδέ.

Middle Liddell

= ἠδέ,]
and, Hom., Soph.
[imperat. aor. of εἶδον
lo, behold, Hom.: later ἴδε.

Frisk Etymology German

ἰδέ: {idé}
Meaning: und (ep. seit Il.), ‘(und) dann’ (kypr.).
Etymology : Vielleicht aus dem deiktischen Pronomen i- (Schwyzer 613) und δέ und, aber; Einzelheiten m. Lit. bei Schwyzer-Debrunner 566f. Vgl. ἠδέ.
Page 1,708