ἐπήρετμος
Δύο γὰρ, ἐπιστήμη τε καὶ δόξα, ὧν τὸ μὲν ἐπίστασθαι ποιέει, τὸ δὲ ἀγνοεῖν → Two different things are science and belief: the one brings knowledge, the other ignorance
English (LSJ)
ον,
A at the oar, ἑταῖροι ἥατ' ἐπήρετμοι Od.2.403; ἐ. πόνοι Opp.H.4.76. 2 equipped with oars, νῆες Od.5.16, 14.224, al.
German (Pape)
[Seite 921] am Ruder, rudernd, ἑταῖροι Od. 2, 403; mit Rudern versehen, νῆες Od. 5, 16. 14, 224.
Greek (Liddell-Scott)
ἐπήρετμος: -ον, ὁ, ὁ καθήμενος παρὰ τὴν κώπην καὶ ἕτοιμος νὰ κωπηλατήσῃ, ἑταῖροι εἵατ’ ἐπήρετμοι Ὀδ. Β. 403: (οὕτως, οἱ ἐπ’ ἐρετμὰ ἑζόμενοι Μ. 171)· ἐπ. πόνοι Ὀππ. Ἁλ. 4. 76. 2) ὁ ἔχων κώπας, οὐ γὰρ οἱ πάρα νῆες ἐπήρετμοι Ὀδ. Ε. 16, Ξ. 224, κτλ.- Καθ’ Ἡσύχ. «ἐπήρετμοι· ἐπίκωποι».
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 qui se penche sur une rame;
2 garni de rames.
Étymologie: ἐπί, ἐρετμόν.
English (Autenrieth)
(ἐρετμός): at the oar, Od. 2.403; furnished with oars; νῆες, δ , Od. 5.16.
Greek Monolingual
ἐπήρετμος, -ον (Α)
1. (για κωπηλάτες) αυτός που κάθεται κοντά στο κουπί έτοιμος να κωπηλατήσει
2. (για πλοίο) ο εφοδιασμένος με κουπιά («νῆες ἐπήρετμοι καὶ ἑταῑροι», Ομ. Οδ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + ερετμόν «κουπί», το -η- λόγω της λειτουργίας του νόμου της εκτάσεως εν συνθέσει (πρβλ. στρατηγός < στρατός + άγω)].
Greek Monotonic
ἐπήρετμος: -ον (ἐρέτμος),
1. αυτός που βρίσκεται στο κουπί, σε Ομήρ. Οδ.
2. αυτός που έχει κουπιά, νῆες, στο ίδ.
Russian (Dvoretsky)
ἐπήρετμος:
1) сидящий у весла, гребущий (ἑταῖροι Hom.);
2) снабженный веслами, весельный (νῆες Hom.).
Frisk Etymological English
See also: s. ἐρέσσω
Middle Liddell
ἐπ-ήρετμος, ον [ἐρέτμος]
1. at the oar, Od.
2. equipt with oars, νῆες Od.
