Ἀράβιος
ἀμήχανον δὲ παντὸς ἀνδρὸς ἐκμαθεῖν ψυχήν τε καὶ φρόνημα καὶ γνώμην, πρὶν ἂν ἀρχαῖς τε καὶ νόμοισιν ἐντριβὴς φανῇ → hard it is to learn the mind of any mortal or the heart, 'till he be tried in chief authority | it is impossible to know fully any man's character, will, or judgment, until he has been proved by the test of rule and law-giving
Middle Liddell
French (Bailly abrégé)
α, ον :
1 c. Ἀραβικός;
2 Arabe, habitant de l'Arabie.
Étymologie: Ἄραψ.
Spanish (DGE)
-α, -ον
• Alolema(s): jón. fem. Ἀραβίη Hdt.2.11; poét. Ἀρραβίη Nonn.D.20.237
• Prosodia: [ᾰρᾰ-]
arábigo, árabe, de Arabia
1 adj. ἔθνη Str.16.4.2, ζῶα Ael.NA 10.13, κάμηλοι Arist.HA 498b9, γυνή Apollod.2.1.5, φύλλον Philostr.VS 574, φόρτος Str.17.1.45, ref. al incienso φλόξ Nonn.l.c., prov. ref. a personas que no cesan de hablar ἄγγελος Men.Fr.30, σύμβουλος Men.Fr.757, αὐλητής St.Byz.s.u. Ἀραβία, Sud., κιθαρῳδός Canthar.1
•geog. κόλπος el golfo Arábigo Hdt.2.11, 4.39, Arr.An.7.20.8, D.S.1.33, Ptol.Geog.4.5.7, 6.7.1, ὄρος cadena montañosa al este del Nilo, Hdt.2.8, en plu., Str.16.2.16, χώρη Arabia Hdt.l.c., cf. 2.19.
2 subst. (οἱ) Ἀράβιοι = los árabes Hdt.1.131, X.Cyr.1.1.4
•en sg. el rey de los árabes, Hdt.3.7, Philostr.VS 626. < Ἀράβιος Ἄραβις > Ἀράβιος, -ου, ὁ
Arabio
1 epigramático del s. IV d.C., Arab., I.
2 Ἀράβιος ποταμός = río de Gedrosia, de identificación dudosa, Arr.An.6.21.3, v. Ἄραβις y Ἄρβις.
Russian (Dvoretsky)
Ἀράβιος:
I Arst., Her. = Ἀραβικός.
II ὁ аравитянин, араб Her., Xen.
