Κάστωρ

English (LSJ)

ορος, ὁ, Castor, Il.3.237, etc.

French (Bailly abrégé)

ορος (ὁ) :
Castor, fils de Zeus ou de Tyndarée et de Léda, frère de Pollux.
Étymologie: κα = κατά et ἀστήρ, litt. la contre-étoile, càd l'astre qui brille à l'opposite de son frère jumeau Pollux = Πολυδεύκης « le très brillant ».

Russian (Dvoretsky)

Κάστωρ: ορος ὁ Кастор
1 брат Леды и Полидевка, укротитель коней Hom.;
2 критянин, сын Гилака, мнимый отец Одиссея Hom.;
3 греч. грамматик II в. до н. э. Plut.

Greek (Liddell-Scott)

Κάστωρ: -ορος, ὁ, ὑιὸς τοῦ Διὸς (ἢ τοῦ Τυνδάρεω) καὶ τῆς Λήδας, ἀδελφὸς δὲ τοῦ Πολυδεύκους, Ἰλ. Γ. 237 κἑξ., Ὀδ. Ξ. 204 κἑξ.

English (Autenrieth)

Castor.—(1) son of Zeus and Leda, brother of Polydeuces and Helen, famed for horsemanship (ἱππόδαμος), as participant in the hunt of the Calydonian boar, and in the Argonautic expedition, Il. 3.237, Od. 11.299 ff.— (2) son of Hylacus, Od. 14.204.

English (Slater)

Κάστωρ (in gen. only, Κάστορος.) son of Leda and Tyndareus, but of Zeus (P. 4.171), half brother to Polydeukes, killed by Idas; the Dioskouroi were worshipped in connection with horseracing, with their principal shrine at Therapnai. ὦ θεόμορ' Ἀρκεσίλα, σύ τοί νιν μετανίσεαι ἕκατι χρυσαρμάτου Κάστορος (ἢ ὅτι ἱππικὸς ὁ θεὸς ἢ ὅτι ἐπιφανῶς ἄγουσιν οἱ Κυρηναῖοι τὰ Διοσκούρεια. Σ, cf. v. 21) (P. 5.9)
1 Κάστορος βίαν δέ τε, ἄναξ Πολύδευκες, υἱοὶ θεῶν, τὸ μὲν παρ' ἆμαρ ἕδραισι Θεράπνας, τὸ δ οἰκέοντας ἔνδον Ὀλύμπου (P. 11.61) Κάστορος δ' ἐλθόντος ἐπὶ ξενίαν πὰρ Παμφάη καὶ κασιγνήτου Πολυδεύκεος (N. 10.49) ἐπεὶ τοῦτον εἵλετ' αἰῶνα φθιμένου Πολυδεύκης Κάστορος ἐν πολέμῳ (N. 10.59) (Ζεὺς) ἀνὰ δ' ἔλυσεν μὲν ὀφθαλμόν, ἔπειτα δὲ φωνὰν χαλκομίτρα Κάστορος (N. 10.90) Κάστορος δ' αἰχμὰ Πολυδεύκεός τ ἐπ Εὐρώτα ῥεέθροις (sc. γέρας ἔχει) (I. 5.33) Καστ[ Θρ. 6. 5. test., Σ (I. 1.21) †ἀλλ' εὑρήματα Πινδάρου ἐν ὑπορχήμασιν ὡς εὕρημα Κάστορος, ὡς αὐτὸς λέγει (corruptum, cf. Σ (P. 5.10), δοκεῖ δὲ πρῶτος συνωρίδα καταζεῦξαι Κάστωρ) fr. 114.

Greek Monotonic

Κάστωρ: -ορος, ὁ, ο Κάστορας, γιος του Δία (ή Τυνδάρεω) και της Λήδας, αδερφός του Πολυδεύκη, σε Όμηρ.

Frisk Etymological English

ορος
Grammatical information: m.
Meaning: son of king Tyndareos and Leda, one of the Dioscures (Il.).
Derivatives: Καστόρ(ε)ιος belonging to Kastor (Pi., X., Dsc.); καστορίδες f. pl. Laconian race of dogs, initially elevated by Castor (AP, Poll.); καστορίζω be like castor (Dsc., Vett. Val.).
Origin: GR [a formation built with Greek elements]X [probably]
Etymology: Κάστωρ is connected with κεκαδμένος, κέκασμαι (s. v.; wrong Steinhauser Sprache 2, 2 n. 4 [to Ir. cass lock] and Dumézil BSL 42 S. XVI [to Lat. censeō]); the correctness of the etym. cannot be established. The PN would mean who distinguishes himself. (See on κάστωρ beaver s.v.)

Middle Liddell

Κάστωρ, ορος,
Castor, son of Zeus (or Tyndareus) and Leda, brother of Pollux, Hom.

Frisk Etymology German

Κάστωρ: -ορος
{Kástōr}
Forms: Daraus κάστωρ Biber, auch Bibergeil (Hdt., Hp., Arist. usw.).
Grammar: m.
Meaning: Sohn des Königs Tyndareos und der Leda, einer der Dioskuren (seit Il.).
Derivative: Davon Καστόρ(ε)ιος zu Kastor gehörig, auf den Biber bezüglich (Pi., X., Dsk. u. a.), καστόρ(ε)ιον n. Bibergeil (Pap., Plu. u. a.); καστορίδες f. pl. lakonische Hunderasse, anfänglich von Kastor aufgezogen (AP, Poll.), Biber (Opp., Ael.); καστορίζω dem Bibergeil ähnlich sein (Dsk., Vett. Val.).
Etymology: Als urspr. appellativisches Nomen agentis gehört Κάστωρ zu κεκαδμένος, κέκασμαι (s. d.; verfehlt Steinhauser Sprache 2, 2 A. 4 [zu ir. cass Locke und Dumézil BSL 42 S. XVI [zu lat. censeō]). Wegen der Heilwirkung des Bibergeils bei Frauenkrankheiten wurde der Name des Κάστωρ, der u. a. auch als σωτήρ der Frauen bekannt war, auf den Biber und das Bibergeil übertragen. Lit. bei Bq s. v., Schwyzer 635, W.-Hofmann s. castrō und ēcastor, Wahrmann Glotta 17, 258. Aus καστόρ(ε)ιον aind. kastūrī f. Moschus'.
Page 1,799-800