ἐπίμαστος
κινδυνεύει μὲν γὰρ ἡμῶν οὐδέτερος οὐδὲν καλὸν κἀγαθὸν εἰδέναι, ἀλλ᾽ οὗτος μὲν οἴεταί τι εἰδέναι οὐκ εἰδώς, ἐγὼ δέ, ὥσπερ οὖν οὐκ οἶδα, οὐδὲ οἴομαι· ἔοικα γοῦν τούτου γε σμικρῷ τινι αὐτῷ τούτῳ σοφώτερος εἶναι, ὅτι ἃ μὴ οἶδα οὐδὲ οἴομαι εἰδέναι. → for neither of us appears to know anything great and good; but he fancies he knows something, although he knows nothing; whereas I, as I do not know anything, so I do not fancy I do. In this trifling particular, then, I appear to be wiser than he, because I do not fancy I know what I do not know.
English (LSJ)
ον, (ἐπιμαίομαι) sought out, brought in (like ἐπακτός), ἀλήτης Od.20.377 (variously expld. by Gramm.).
German (Pape)
[Seite 960] ἀλήτης Od. 20, 377, entweder ein Bettler, der sich seinen Unterhalt zusammensucht, ὁ τροφὴν μαστεύων, Eust., ἐνδεὴς ἐπαίτης, Schol., oder ein aufgelesener, mit ins Haus gebrachter Bettler, ἐπίληπτος, Hesych.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui cherche sa nourriture, mendiant.
Étymologie: ἐπί, μαστός.
Russian (Dvoretsky)
ἐπίμαστος: просящий подаяния, нищенствующий (ἀλήτης Hom.).
Greek (Liddell-Scott)
ἐπίμαστος: -ον, (ἐπιμαίομαι) ὁ ἐπιμαστεύων, ἐπιζητῶν τροφήν, ἐπίμαστον ἀλήτην, «ἐπίμαστος ὁ ἐπαίτης, ὡς τροφὴν μαστεύων, ὅ ἐστιν ἐπιζητῶν» (Εὐστ.), Ὀδ. Υ. 377, Ἡσύχ.
English (Autenrieth)
(ἐπιμαίομαι): of one who has been handled, hence ‘filthy,’ ἀλήτης, Od. 20.377†.
Greek Monolingual
ἐπίμαστος, -ον (Α) επιμαίομαι
ζητιάνος («οἷον μέν τινα τοῦτον ἔχεις ἐπίμαστον ἀλήτην», Ομ. Οδ.).
Greek Monotonic
ἐπίμαστος: -ον (ἐπιμαίομαι), αυτός που ζητά βοήθεια, ζητιάνος, σε Ομήρ. Οδ.
Middle Liddell
ἐπίμαστος, ον ἐπιμαίομαι
seeking for help, begging, Od.
