προεπιπλήσσω
ἀλλ᾽ ἀμφὶ τοῖς σφαλεῖσι μὴ 'ξ ἑκουσίας ὀργὴ πέπειρα → to those who err in judgment, not in will, anger is gentle | men's wrath is softened toward those who have erred unwittingly
English (LSJ)
to be the first to blame, prob. in Arist.Rh.1408b2 (cf. Quint.Inst.8.3.37).
German (Pape)
[Seite 721] (s. πλήσσω), vorher zuschlagen, schelten, τινί, Arist. rhet. 3, 7, Bekk. προσεπιπλ., u. Sp.
French (Bailly abrégé)
prendre les devants pour réprimander : αὑτῷ ARSTT prévenir, en se gourmandant soi-même, les reproches d'autrui.
Étymologie: πρό, ἐπιπλήσσω.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
προ-επιπλήσσω tevoren bekritiseren, met dat.: αὑτῷ π. zichzelf tevoren bekritiseren Aristot. Rh. 1408b2.
Russian (Dvoretsky)
προεπιπλήσσω: атт. προεπιπλήττω заранее порицать (αὑτῷ Arst. - v.l. προσεπιπλήττω).
Greek Monolingual
Greek Monotonic
προεπιπλήσσω: είμαι ο πρώτος που κατηγορώ, τινί, σε Αριστ.
Greek (Liddell-Scott)
προεπιπλήσσω: ἐπιπλήττω, ψέγω πρῶτος, αὐτῷ Ἀριστ. Ρητ. 3. 7, 9.
