Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

interpello

From LSJ
Revision as of 06:41, 14 August 2017 by Spiros (talk | contribs) (D_5)

Δῶς μοι πᾶ στῶ καὶ τὰν γᾶν κινάσωGive me a place to stand on, and I will move the Earth.

Archimedes

Latin > English (Lewis & Short)

inter-pello: āvi, ātum, 1, v. a.,
I to interrupt by speaking, to disturb, molest, etc. (syn. obloquor; class.).
I To interrupt by speaking, to disturb a person speaking: si interpellas, ego tacebo, Plaut. Men. 5, 9, 62: nihil te interpellabo, continentem orationem audire malo, Cic. Tusc. 1, 8, 16: tu vero, ut me et appelles, et interpelles, et obloquare, et colloquare, velim, id. Q. Fr. 2, 10: quasi interpellamur ab iis, Quint. 4, 5, 20; a person engaged in business: si quis te arti tuae intentum sic interpellet, Curt. 9, 4, 28. — Absol.: ministri, interpellando, . . . atrocitatem facti leniebant, Sall. J. 27, 1; Suet. Tib. 27.—
   B Esp.
   1    To annoy, importune: cum a Ceballino interpellatus sum, Curt. 6, 10, 19: urbe egrediens, ne quis se interpellaret, Suet. Tib. 40; molest, disturb one, id. ib. 34. —
   2    To solicit, try to seduce a female: qui mulierem puellamve interpellaverit, Paul. Sent. 5, 4, 14 Huschke (Dig. 47, 11, 1, § 2).—
   3    To address, accost, speak to, i. q. alloqui: verum tu quid agis? interpella me, ut sciam, Lucil. ap. Non. 331, 1; = intericere, interpellantem admonere, to object, Cic. Verr. 2, 1, 28, § 71. —
   4    To dun, demand payment of, Dig. 26, 7, 44; cf. Amm. 17, 3, 6. —
II In gen., to disturb, hinder, obstruct, molest; constr. with acc., quin, quominus, ne, or inf.
   (a)    With acc.; of persons: aliquem in jure suo, Caes. B. G. 1, 44; of things: partam jam victoriam, id. B. C. 3, 73: poenam, Liv. 4, 50: incrementa urbis, Just. 18, 5, 7: otium bello, Curt. 6, 6, 12: satietatem epularum ludis, id. 6, 2, 5: lex Julia non interpellat eam possessionem, does not disturb, does not abrogate it, Dig. 23, 5, 16.—Pass.: reperiebat T. Ampium conatum esse tollere pecunias ... sed interpellatum adventum Caesaris profugisse, Caes. B. C. 3, 105: haec tota res interpellata bello refrixerat, Cic. Att. 1, 19, 4: stupro interpellato motus, Liv. 3, 57.—
   (b)    With quin: Caesar numquam interpellavit, quin, quibus vellem, uterer, Matius ad Cic. Fam. 11, 28.—
   (g)    With quominus: interpellent me, quo minus honoratus sim, dum ne interpellent, quo minus, etc., Brut. ad Cic. Fam. 11, 10, 1.—
   (d)    With ne: tribunis interregem interpellantibus, ne senatusconsultum fieret, to interpose their veto, Liv. 4, 43.—(ε) With inf.: pransus non avide, quantum interpellet inani Ventre diem durare, Hor. S. 1, 6, 127.—(ζ) Absol.: fameque et siti interpellante, disturbing him, Suet. Ner. 48.

Latin > French (Gaffiot 2016)

interpellō,¹⁰ āvī, ātum, āre, tr.,
1 interrompre qqn qui parle : aliquem Cic. Tusc. 1, 16 ; Br. 292, etc.