κωλύω

English (LSJ)

fut. -ύσω Ar.Nu.1448: aor.

   A ἐκώλῡσα E.Alc.897 (anap.), Pl.Mx.244c; pf. κεκώλῡκα Din.1.101, Phld.Rh.2.63 S.:—Pass., fut. κωλυθήσομαι LXX Si.20.2(1), Luc.VH2.25: also in med. form -ύσομαι Th.1.142: aor. ἐκωλύθην Id.2.64, etc.: pf. κεκώλῡμαι ib.37. [ῡ always before a conson.: common before a vowel, κωλῡόμεσθα E.Ion 391, κωλῡέτω Id.Ph.990, κωλῠεν Pi.P.4.33, κώλῠει Alc.55 ( = Sapph.22 Lobel), Ar.Eq. (v.infr.), Fr.100, Anaxil.25, Men.Epit.10.]:—hinder, prevent:—Constr.:    1 c. acc. et inf., κ. ἐκρέειν τὸν Νεῖλον Hdt. 2.20; κώλυεν [μιν] μεῖναι Pi.l.c.; τί δῆτα καὶ σὲ κωλύει <λαβεῖν> κέρδος; E.Fr.794, cf. IT507, etc.; ὅς σε κ. τὸ δρᾶν S.Ph.1241; φεύγειν οὐδεὶς κ. νόμος D.23.52: with neg. added (rare in Att. Prose), κ. τινὰ μὴ θανεῖν E.Ph.1268; μὴ προσεύχεσθαι X.HG3.2.22, etc.:— Pass., χρημάτων σπάνει Th.1.142; τοῦ ὕδατος πιεῖν from drinking the water, Pl.R.621b; κωλυόμεσθα μὴ μαθεῖν E.Ion 391; μὴ οὐ πονηρὸν εἶναι D.H.2.3.    b rarely c. part. pro inf., κ. τινὰ πόλεμον εἰσάγοντα Id.7.25:—Pass., μὴ κωλύωνται περαιούμενοι Th.1.26.    c with relat. clause, κωλύειν εἴ τις ἐπαγγέλλεται, = τινὰ μὴ ἐπαγγέλλεσθαι, D.4.15; ἐκωλύσαμεν, ἵνα γένησθε . . J.BJ6.6.2.    2 c. gen. rei, κ. τινά τινος hinder one from a thing, X.HG3.2.21, An.1.6.2, etc.; κ. τινὰ ἀπό τινος Id.Cyr.1.3.11, 3.3.51:—Pass., τῆς ὁρμῆς ἐκωλύθησαν Plb.6.55.3.    3 c. acc. rei, prevent, E.IA1390 (troch.), X.An.4.2.24:—Pass., ἐν τούτῳ κεκωλῦσθαι ἐδόκει τὰ πράγματα Th. 2.8, cf. 4.14; ταῦτα . . μὴ ἐν ὑμῖν κωλυθῇ Id.2.64; μηδὲ . . δαπάνῃ κεκωλύσθω let there be no hindrance by reason of expense, Id.1.129.    b withhold, τι ἀπό τινος LXX Ge.23.6, Ev.Luc.6.29.    4 c. acc. pers., hinder, Th.1.35; τοὺς δρῶντας μοχθηρά Arist.EN1113b26.    5 abs., οὐδ' ὁ κωλύσων παρῆν S.Ant.261, cf. El.1197; εἴσ' οἳ κωλύουσιν Ar.Pax499; of the tribune's intercessio, Plu.TG10; τὸ κωλῦον hindrance, X.An.4.5.20, D.1.12: freq. an inf. may be supplied, εἶτα τίς σε κωλύει (sc. γεωργεῖν); Ar.Fr.100; αὐτοὶ ὠφελούμενοι τοὺς πολεμίους κωλύσετε [ὠφελεῖσθαι] Th.6.91, cf. 2.37 (Pass.).    6 freq. in 3 pers., οὐδὲν κωλύει there is nothing to hinder, c. acc. et inf., ὁμόψηφον τὸν Ἀργεῖον εἶναι κ. οὐδέν Hdt.7.149; οὐδέν σε κωλύσει σεαυτὸν ἐμβαλεῖν ἐς τὸ βάραθρον Ar.Nu.1448, cf. Pl.Phdr.268e; ὃν διαμάττειν οὐ κ. Ar.Av.463; τί κ. ἡμᾶς διελθεῖν; Pl.Tht.143a, etc.; οὐδὲν κ., abs., as a form of assent, be it so, Ar.Eq.723, 972, Pl.Euthd.272d, etc.; τί γὰρ κ.; Id.Euthphr.9d, cf. Plt.292a, al.; τό γ' ἐμὸν οὐδὲν κ. Id.Grg.458d; μὴ τὸ σὸν κωλυέτω E.Ph.990; οὐ τἀμὰ κωλύσει Plu.2.151c, etc.; οὔτε ἐκεῖνο κωλύει ἐν ταῖς σπονδαῖς neither is that any hindrance, Th.1.144 (wrongly expld. as = κωλύεται by D.H.Amm.2.7); οὔτε μίαν δυοῖν τὴν αὐτὴν εἶναι κ. nor is there any hindrance to one of two being the same, Arist.Ph.202b9.

German (Pape)

[Seite 1543] (mit κόλος zusammenhangend, eigtl. verkürzen), verhindern, abhalten, hemmen; κώλυεν μεῖναι Pind. P. 4, 33; Soph. οὐδ' ὁ κωλύσων πάρα, El. 1188, wie Ant. 261; u. so auch bei Folgdn oft absolut, wo aus dem Zusammenhange leicht ein inf. zu ergänzen ist, vgl. Plat. Legg. XII, 955 a Xen. An. 7, 2, 15; auch mit doppeltem accus., ὅς σε κωλύσει τὸ δρᾶν Soph. Phil. 1225, der dich am Thun hindere, dich hindern wird es zu thun, vgl. Xen. Mem. 4, 5, 4; gew. c. int., χάριν δοῦναι τήνδε κωλύει τί σε; Eur. I. T. 507; Alc. 899; εἰ πρὸς θεοῦ κωλυόμεσθα μὴ μαθεῖν Ion 391, wie Phoen. 1274; οὐδὲν κωλύει, es steht Nichts im Wege, Ar. Equ. 720. 967; οὐδέν σε κωλύσει σεαυτὸν ἐμβαλεῖν εἰς τὸ βάραθρον Nubb. 1431, τό γ' ἐμὸν οὐδὲν κωλύει, von meiner Seite steht Nichts im Wege, meinetwegen mag es geschehen, kräftige Einwilligungsformel, Plat. Gorg. 458 d; oft τί κωλύει; was hindert, d. i. warum sollte man nicht? warum nicht? Theaet. 143 a Phaed. 77 b; mit folgdm μή, κωλύουσαι μήτε αὐτοῖς ἐναντιοῦσθαι μηδένα εἰς μηδέν Legg. III, 694 d; pass., αὐτὸς τοῦ ὕδατος κωλυθῆναι πιεῖν Rep. X, 621 b; auch καὶ ἐν τούτῳ κεκωλῦσθαι ἐδόκει ἕκαστος, Thuc. 4, 14, wie νῦν τε μὴ ἐν ὑμῖν κωλυθῇ 2, 64, daß es nicht bei euch auf Hindernisse stößt; κωλύσομαι passivisch 1, 142; – τινά τινος, Jem. woran verhindern, z. B. κωλύσεις τοῦ καίειν ἐπιόντας Xen. An. 1, 6, 2, vgl. Hell. 3, 2, 21; κωλῦσαι τῆς εἰσόδου τὸν Ἀντίγονον Pol. 2, 52, 9; auch pass., οἱ πολέμιοι τῆς ὁρμῆς ἐκωλύθησαν 6, 55, 3; Sp., wie N. T.; – κωλύω ἀπὸ σοῦ, ich halte von dir ab, Xen. Cyr. 1, 3, 11, vgl. 3, 3, 51. – Τὸ κωλῦον, das Hinderniß, Xen. An. 4, 5, 20, D. Hal. 7, 58 u. öfter. – Adj. verb. κωλυτέον, Xen. Hier. 8, 9 u. 80., zu verhindern, u. κωλυτός, Sp. – [Υ wird im praes. u. imperf. kurz (Pind. a. a. O., Ar. Equ. 723. 972), aber gew. lang gebraucht, κωλυόμεσθα im Anfange des Trimeters, Eur. Ion 391 Phoen. 997, Ar. Av. 463 u. sonst].

Greek (Liddell-Scott)

κωλύω: ἴδε ἐν τέλ. μέλλ. -ύσω· ἐκώλῡσα Εὐρ. Ἄλκ. 897, Πλάτ.· πρκμ. κεκώλῡκα Δείναρχ. 103. 7· ― Παθ., μέλλ. κωλυθήσομαι Λουκ. π. Ἀληθ. Ἱστ. 2. 25, ἀλλ’ ὡσαύτως μέσ. μέλλ. -ύσομαι Θουκ. 1. 142· ἀόρ. ἐκωλύθην Θουκ., κτλ.· πρκμ. κεκώλῡμαι ὁ αὐτ. (Πιθ., ὡς ἡ ἔννοια δεικνύει, συγγενὲς τῷ κόλος, κολούω.) ῡ ἀείποτε πρὸ συμφώνου, καὶ συνήθως πρὸ φωνήεντος, κωλῡόμεσθα Εὐρ. Ἴων. 391, κωλῡέτω ὁ αὐτ. ἐν Φοιν. 990· ἀλλὰ κώλῠεν Πινδ. Π. 4. 57, κωλῠ΄ει Ἀριστοφ. Ἱππ. ἔνθ’ ἀνωτ., Ἐκκλ. 862, Ἀποσπ. 156. Ἐμποδίζω, «σταματῶ», ἀπαγορεύω, δὲν ἀφίνω, δὲν ἐπιτρέπω, Συντάσσ. 1) μετ’ αἰτ. καὶ ἀπαρ., τοὺς ἐτησίας ἀνέμους... κωλύοντας ἐς θάλασσαν ἐκρέειν τὸν Νεῖλον Ἡρόδ. 2. 20· κώλυεν μιν μεῖναι Πινδ. Π. 4. 57· τί δῆτα καὶ σὲ κωλύει λαβεῖν; Εὐρ. Ἀποσπ. 792, πρβλ. Ι. Τ. 507, κτλ.· ὡσαύτως, κ. τινὰ τὸ δρᾶν Σοφ. Φιλ. 1241, ἴδε Heind. εἰς Πλάτ. Σοφιστ. 242Α· κ. φεύγειν Δημ. 636. 27· προστιθεμένου τοῦ μή, κ. τινὰ μὴ θανεῖν Εὐρ. Φοίν. 1268· μὴ προσεύχεσθαι Ξεν. Ἑλλ. 3. 2, 22, κτλ.· ― οὕτως ἐν τῷ παθ., ἐμποδίζομαι, τοῦ ὕδατος πιεῖν, κωλύομαι, νὰ πίω ἐκ τοῦ ὕδατος, Πλάτ. Πολ. 621Β· κωλυόμεσθα μὴ μαθεῖν Εὐρ. Ἰων. 391· μὴ οὐ πονηρὸν εἶναι Διον. Ἁλ. 2. 3. β) σπανίως μετὰ μετοχῆς ἀντὶ ἀπαρ., κ. τινὰ εἰσάγοντα Διον. Ἁλ. 7. 25· ― Παθ., μὴ κωλύωνται περαιούμενοι Θουκ. 1. 26. γ) οὕτω μετ’ ἐξηρτημένης προτάσεως, κωλύειν εἴ τις ἐπαγγέλλεται = τινὰ μὴ ἐπαγγέλλεσθαι, Δημ. 44. 14. 2) μετὰ γεν. πράγμ., κ. τινά τινος, ἐμποδίζω τινὰ ἀπό τινος, Ξεν. Ἑλλ. 3. 2, 21, Ἀν. 1. 6, 2, κτλ.· οὕτω κ. τινὰ ἀπό τινος ὁ αὐτ. ἐν Κύρ. 1. 3. 11., 3. 3 51· ― οὕτως ἐν τῷ παθ., κωλύεσθαι τινὸς Πολύβ. 6. 55, 3. 3) μετ’ αἰτ. πράγμ., ἐμποδίζω, παρακωλύω, ἐγείρω ἐμπόδια, Εὐρ. Ι. Α. 1390, Ξεν. Ἀν. 4. 2, 24· ― ὡσαύτως μετ’ αἰτ. προσ., Θουκ. 1. 35· τοὺς δρῶντας μοχθηρὰ Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 3. 5, 7· ― ὅθεν ἐν τῷ παθ., ἐν τούτῳ κεκωλῦσθαι ἐδόκει τὰ πράγματα Θουκ. 2. 8, πρβλ. 4. 14· τοῦτο... μὴ ἐν ὑμῖν κωλυθῇ ὁ αὐτ. 2. 64· μηδέ... δαπάνῃ κεκωλύσθω, ἂς μὴ ὑπάρχῃ ἐμπόδιόν τι ἕνεκα δαπάνης («διὰ τὰ ἔξοδα»), ὁ αὐτ. 1. 129. 4) ἀπολ., οὐδ’ ὁ κωλύσων πάρα, δὲν ὑπάρχει τις ὅστις νὰ ἐμποδίσῃ, Σοφ. Ἀντ. 261, Ἠλ. 1197· εἴσ’ οἵ κωλύουσιν Ἀριστοφ. Εἰρ. 499· τὸ κωλῦον, ἐμπόδιον, = κώλυμα, Ξεν. Ἀν. 4. 5, 20, Δημ. 12. 22· ― ἀλλ’ ἐν πάσαις ταύταις ταῖς περιπτώσεσιν εἶναι εὔκολον νὰ ὑπονοηθῇ ἀπαρ., ὡς ἐν Ἀριστοφ. Ἀποσπ. 156, εἶτα τίς σε κωλύει (δηλ. γεωργεῖν)· Θουκ. 6. 91 αὐτοὶ ὠφελούμενοι τοὺς πολεμίους κωλύσετε ὠφελεῖσθαι, πρβλ. 2. 37. 5) συχν. ἐν τῷ γ΄ προσ, οὐδὲν κωλύει, οὐδὲν κώλυμα ὑπάρχει, μετ’ αἰτ. καὶ ἀπαρ., ὁμόψηφον τὸν Ἀργεῖον εἶναι οὐδὲν κ. Ἡρόδ. 7. 149· οὐδέν σε κωλύσει σεαυτὸν ἐμβαλεῖν ἐς τὸ βάραθρον Ἀριστοφ. Νεφ. 1449, Πλάτ. Φαῖδρ. 268Ε· οὕτως, ὅν διαμάττειν οὐ κωλύει Ἀριστοφ. Ὄρν. 463· τί κωλύει ἡμᾶς διελθεῖν; Πλάτ. Θεαίτ. 143Α, κτλ.· ― ὡσαύτως, οὐδὲν κωλύει, ἀπολ., ὡς τύπος συναινέσεως, = ἔστω οὕτω, Ἀριστοφ. Ἱππ. 732, 972, Πλάτ. Εὐθύδ. 272D, κτλ.· ― οὕτω, τί γὰρ κωλύει; Πλάτ. Εὐθύφρ. 9D, πρβλ. Πολιτικ. 292Α, κ. ἀλλ.· τό γ’ ἐμὸν οὐδὲν κ. ὁ αὐτ. ἐν Γοργ. 458D· μὴ τὸ σὸν κωλυέτω Εὐρ. Φοίν. 990· οὐ τἀμὰ κωλύσει Wytt. εἰς Πλούτ. 2. 151C, κτλ.· οὕτω καὶ παρὰ Θουκ. 1. 144, οὔτε ἐκεῖνο κωλύει ἐν ταῖς σπονδαῖς, οὔτε εἶναι ἐκεῖνο ἐμπόδιόν τι, ― ὅθεν ὁ Διον. Ἁλ. λαμβάνει τὸ κωλύει = κωλύεται, περὶ τῶν Θουκυδίδου ἰδιωμάτων 7· ἀλλὰ πρβλ. Ἀριστ. Φυσ. 3. 3, 5, οὔτε μίαν δυοῖν τὴν αὐτὴν εἶναι κωλύει, οὔτε ὑπάρχει κἀνὲν ἐμπόδιον ἡ μία ἐξ αὐτῶν νὰ εἶναι ἡ αὐτή.

French (Bailly abrégé)

f. κωλύσω, ao. ἐκώλυσα, pf. κεκώλυκα;
I. écarter, détourner :
1 avec double rég. τινά τινος, τινα ἀπό τινος, etc. qqn de qqn ou de qch ; rar. τινά τι, qqn de qch ; ἃ δ’ αὐτοὶ ὀφελούμενοι τοὺς ἐναντίους κωλύσετε (s.e. ὠφελεῖσθαι) THC quant aux avantages que vous retirerez (de cette position fortifiée) et à ceux dont vous priverez l’ennemi ; κ. τινα avec l’inf. empêcher qqn de ; Pass. μὴ κωλύωνται περαιούμενοι THC de peur qu’ils ne fussent empêchés (par les Corcyréens) de faire la traversée;
2 avec un seul rég. κ. τι, empêcher qch ; τινα, empêcher qqn, s’opposer à qqn;
3 abs. τὸ κωλῦον XÉN l’obstacle ; οὐδὲν κωλύει AR il n’y a pas d’empêchement ; • impers. avec un acc. : οὐ γὰρ ἐκεῖνο κωλύει ἐν ταῖς σπονδαῖς οὔτε τόδε THC car il n’y a pas plus d’empêchement dans le traité pour ceci que pour cela;
II. défendre, interdire.
Étymologie: DELG inexpliqué.

English (Slater)

κωλῠω
   1prevent c. inf. “ἀλλὰ γὰρ νόστου πρόφασις γλυκεροῦ κώλυεν μεῖναι” (P. 4.33)