ἀπότροπος
English (LSJ)
ον, (ἀποτρέπω)
A turned away, far from men, ἐγὼ παρ' ὕεσσιν ἀπότροπος Od.14.372; turned away in flight, Opp.H.4.254. 2 from which one turns away, horrible, ἀ. ἄγος A.Ch.155 (lyr.); τὸν ἀ. Ἅιδαν S.Aj.608 (lyr.); σκότου νέφος Id.OT1314; πῦρ Ar.Ec.792; γνώμη ἀ. a stern, hostile decree, Pi.P.8.94; κασιγνήτης ἀπότροπον . . εὐνήν Ps.-Phoc.182. II Act., turning away, averting, κακῶν A. Ch.42, E.Ph.586; ἀ. δαίμονες A.Pers.203. 2 preventing, saving from, ἀ. αὐτοῖς ἐγέετο μή .., c. inf., Pl.Lg.877a.
German (Pape)
[Seite 332] 1) abgewandt, entfernt, Od. 14, 372; Opp. H. 4, 254. – 2) wovon man sich abwendet, verabscheuungswerth, ὅ, τι ἄν τις ἀποτρέποιτο, Hesych.; ἄγος Aesch. Ch. 153; Ἅιδης Soph. Ai. 608; O. R. 1314; πῦρ Ar. Eccl. 792. – 3) abwendend, bes. Unheil, wie ἀποτρόπαιος; δαίμονες Aesch. Pers. 199; κακῶν Ch. 42; Eur. Herc. Fur. 801; verhindernd, ἀπ. ἐγένετο αὐτοῖς μή Plat. Legg. IX, 877 a.
Greek (Liddell-Scott)
ἀπότροπος: -ον, (ἀποτρέπω) ὁ μακρὰν τῶν ἀνθρώπων, ἐγὼ παρ᾿ ὕεσσιν ἀπότροπος, «ὁ κεχωρισμένος καὶ οἷον ἐξόριστος» (Εὐστ.), Ὀδ. Ξ. 372· ὁ τρεπόμενος εἰς φυγήν, Ὀππ. Ἁλ. 4.254. 2) ἀποτρόπαιος, φοβερός, δεινός, βδελυρός, ἀπ., ἄγος Αἰσχύλ. Χο, 155· τὸν ἀπ. Ἅιδαν Σοφ. Αἴ. 608· σκότου νέφος ὁ αὐτ. Ο.Τ.1314· πῦρ Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 792· γνώμη ἀπ., αὐστηρά, ἐχθρικὴ ἀπόφασις, Πινδ. Π. 8.133· κασιγνήτης ἀπότροπον... εὐνήν Ψευδο-Φωκυλ. 169. ΙΙ. ἐνεργ., ὁ ἀποτρέπων, μακρύνων, ὡς τὸ ἀποτρόπαιος Ι. - κακῶν Αἰσχύλ. Χο. 42, Εὐρ. Φοίν. 586· ἀπ. δαίμονες, Λατ. dii avrrunci, Αἰσχύλ. Πέρσ. 203. 2) ἐμποδίζων, ἀπότρ. μή... Πλάτ. Νόμ. 877Α.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
I. 1 qui s’éloigne de la société des hommes, qui vit à l’écart;
2 dont on se détourne avec crainte ou horreur, terrible ou abominable;
II. qui détourne (les maux), gén. ; abs. tutélaire.
Étymologie: ἀποτρέπω.
English (Autenrieth)
(τρέπω): live retired, Od. 14.372†.
English (Slater)
ἀπότροπος, -ον pass.
1 turned away οὕτω δὲ καὶ πίτνει χαμαὶ ἀποτρόπῳ γνώμᾳ σεσεισμένον (sc. βροτῶν τὸ τερπνόν. von Umkehr der Denkart zum Wanken gebracht, Fränkel D & P, 571 n. 14.) (P. 8.94)
Spanish (DGE)
-ον
I 1alejado, apartado ἐγὼ παρ' ὕεσσιν ἀπότροπος· οὐδὲ πόλινδε ἔρχομαι Od.14.372.
2 vuelto de espaldas fig. πίτνει χαμαί, ἀποτρόπῳ γνώμᾳ σεσεισμένον cae a tierra sacudido por una intención hostil (la de la divinidad) e.d. por tener la fortuna de espaldas Pi.P.8.94
•de retirada φεύγουσιν ἀπότροποι Opp.H.4.254, cf. 2.507.
II que debiera ser conjurado o eludido, abominable, siniestro ᾍδαν S.Ai.608, σκότου νέφος de la ceguera de Edipo, S.OT 1314, πῦρ Ar.Ec.792, εὐνή Ps.Phoc.182.
III que conjura, protector, tutelar ἀποτρόποισι δαίμοσιν ... θῦσαι A.Pers.203, cf. E.Ph.586
•c. gen. ὦναξ Παιάν, ἀπότροπος γένοιό μοι πημάτων E.HF 821, c. or. c. μή: (δαίμων) αὐτοῖς ἐγένετο μὴ τῷ μὲν ἀνίατον ἕλκος γενέσθαι Pl.Lg.877a, de ritos χάριν ἀχάριτον ἀπότροπον κακῶν A.Ch.44, cf. 155.
