βδελυρός

English (LSJ)

ά, όν,
A disgusting, loathsome, blackguardly, Ar.Ra.465, Pl.R.338d, Thphr. Char.11; θεοῖς ἐχθρὸς καὶ βδελυρός D.21.197; θρασὺς καὶ βδελυρός Plu.2.10c: Comp. βδελυρωτέρα, πολιτεία Jul. Or. 7.210c: Sup. βδελυρώτατος D.19.206,208. Adv. βδελυρῶς = impudently, indecently Ph.1.209.
II of things, disgusting, Gal.12.291; τὸ β. Alex. Trall.4.1.
III βδελυρά, = χαμελαία (spurge olive), Ps.-Dsc.4.171.

Spanish (DGE)

-ά, -όν
I 1de pers. repulsivo, chocarrero ὦ βδελυρὲ κἀναίσχυντε (de Dioniso), Ar.Ra.465, cf. Nu.446, ἀνὴρ βδελυρώτερος αὐτοῦ Ar.Eq.134, β. ... εἶ ... ὦ Σώκρατες Pl.R.338d, ὁ βδελυρὸς καὶ ἀναιδὴς ἄνθρωπος βιάζεται τοὺς νόμους; D.25.27, cf. 21.2, 197, τίνα τῶν ἐν τῇ πόλει φήσαιτ' ἂν βδελυρώτατον εἶναι ...; D.19.206, τέκνα βδελυρά LXX Si.41.5, cf. Thphr.Char.11, Plu.2.10c, Aristaenet.1.22.12, 24.27.
2 sent. fís. repugnante δυσωδία Gal.12.291
•fig. βδελυρωτέραν ἐπεισάγειν πολιτείαν Iul.Or.7.210c.
II subst. ἡ βδελυρά bot. camelote Ps.Dsc.4.171.
III adv. βδελυρῶς = indecentemente, βδελυρῶς καὶ ἀσελγῶς ζῆν Ph.1.209.
• Etimología: Construido sobre un tema βδελ- o c. suf. *-lu- a partir de la r. *pezd-, *p°zd- de origen onomat. y rel. c. lat. pēdō, rus. bzdity, lituan. bezdù. El sent. sería secundario, cf. βδέω.

German (Pape)

[Seite 440] ekelhaft, scheußlich, verabscheuungswürdig, Plat. Rep. I, 338 d; Ar. Nubb. 415 u. öfter; schamlos, unkeusch, Aesch. 1, 41 u. öfter; καὶ ἀναιδής Dem. 25, 27; vgl. Theophr. Char. 11. – Sp. = stinkend, was nach der Ableitung von βδέω die ursprüngliche Bdtg ist.

French (Bailly abrégé)

ά, όν :
1 impudent, infâme;
2 qui sent mauvais, fétide.
Étymologie: cf. βδελύσσομαι.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

βδελυρός -ά -όν [~ βδέω ?] walgelijk, afschuwelijk:. ὦ βδελυρὲ κἀναίσχυντε... σὺ jij walgelijke en schaamteloze kerel Aristoph. Ran. 465; θεοῖς ἐχθρὸν καὶ βδελυρόν gehaat bij de goden en walgelijk Dem. 21.197.

Russian (Dvoretsky)

βδελῠρός: отвратительный, мерзкий, гнусный Arph., Plat., Aeschin., Dem.

Frisk Etymological English

Grammatical information: adj.
Meaning: disgusting, loathsome (Ar.)
Derivatives: βδελύσσομαι (-ττ-), fut. βδελύξομαι feel a loathing (Hp.), act. -ύσσω, -ύττω (LXX) with βδελυγμία (Cratin.) etc. Vb. adj. βδελυκτός (βδελύκτροπος from *βδελυκτο-τροπος A.). PN Βδελυ-κλέων (Ar.). βδελυχρός (Epich.)
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]
Etymology: βδελυρός is mostly explained as formed from βδέ-ω with a λυ-suffix (as in θῆ-λυ-ς), but this is hardly possible. A verb in -εω does not give a stem in -ε to which suffixes can be added. Then, a suffix -λυ- probably does not exist: θῆλυς seems rather built on an λ-stem (DELG, Frisk); and -λυ- was certainly no longer productive (Chantr. Form. 121). Here an λ-suffix was seen in βδέλλων τρέμων η βδέων, βδέλεσθαι κοιλιολυτεῖν H. (forms which are doubted) and in βδόλος stench (Com. Adesp. 781; cf. γαλεόβδολον, s. γαλέη). But these form are as difficult: there was no stem βδε- to which a suffix could be added. Also, it seems not clear from the meaning that βδελυρός was derived from βδέω (in H. forms are often explained with μισέω): that later the verb influenced by the meaning is easy to understand. Therefore the word cannot be explained as a Greek formation. It then seems probable to analyse βδελ-υρ-, both components of which are prob. Pre-Greek: βδ- and the suffix -υρ- (s. Beekes, Pre-Greek).

Middle Liddell

βδέω
loathsome, disgusting, brutal, Ar., Oratt.; Sup. -ώτατος, Dem.

Greek Monolingual

-ή, -ό (AM βδελυρός, -ά, -όν)
αυτός που προκαλεί βδελυγμία, σιχαμένος, αηδιαστικός
μσν.
το αρσ. ως ουσ. ο βδελυρός
ο διάβολος.
[ΕΤΥΜΟΛ. Τα βδελυρός (πιθ. αντί βδελυλός) και βδελύσσομαι σχηματίστηκαν από θ. βδελυ- που προήλθε πιθ. από το βδέω μέσω ενός επιθήματος -λυ- (πρβλ. θή-λυ-ς)].

Greek Monotonic

βδελῠρός: -ά, -όν (βδέω), αηδιαστικός, σιχαμερός, απεχθής, σε Αριστοφ., Ρήτ.· υπερθ. -ώτατος, σε Δημ.

Greek (Liddell-Scott)

βδελυρός: -ά, -όν, ἀηδής, ἀποστροφῆς ἄξιος, ἀναίσχυντος, Ἀριστοφ. Βατρ. 465, κ. ἀλλ., καὶ παρὰ τοῖς ῥήτορσιν· ὑπερθ. -ώτατος, Δημ. 405. 12, 27· ἴδε καθόλου Θεόφρ. Χαρ. 12. ‒ Ἐπίρρ. -ρῶς, Φίλων 1. 209.

Frisk Etymology German

βδελυρός: {bdelurós}
Meaning: ekelhaft, abscheulich (att. hell. u. spät)
Derivative: mit βδελυρία ekelhaftes Wesen (att., Hp., hell. u. spät) und dem Denominativum βδελυρεύομαι (D.). Neben βδελυρός steht das von einem Gutturalstamm gebildete Jotpräsens βδελύσσομαι (-ττ-), Fut. βδελύξομαι Ekel empfinden, verabscheuen (att., Hp., hell. u. spät), Akt. -ύσσω, -ύττω Ekel verursachen (LXX u. a.) mit verschiedenen μ-Ableitungen: βδελυγμία Ekel, Seekrankheit (Kratin., X. u. a.), βδελυγμός (LXX), βδέλυγμα (LXX, NT); Verbaladj. βδελυκτός, auch in βδελύκτροπος (aus *βδελυκτοτροπος A. Eu. 52); ähnliche Silbendissimilation auch in Βδελυκλέων (Ar.)? Der Guttural, der auch in βδελυχρός (Epich.) auftritt, hat wohl zunächst nur expressiven Wert, vgl. Chantraine Formation 225f.
Etymology: βδελυρός (wahrscheinlich für -υλός, Leumann Glotta 32, 223 A. 2) und βδελύσσομαι gehen auf einen Stamm (Adjektiv?, vgl. Schulze Kl. Schr. 124 A. 1) βδελυ- zurück, von βδέω mittels eines λυ-Suffixes (vgl. θῆλυς) gebildet. Das λ-Suffix allein in βδέλλων· τρέμων ἢ βδέων, βδέλεσθαι· κοιλιολυτεῖν H. (dafür mit Latte u. a. βδύλλων und βδέννυσθαι?), aber außerdem in βδόλος Gestank (Kom. Adesp. 781; auch in γαλεόβδολον, s. γαλέη); vgl. Schwyzer 459. — Näheres bei Kieckers IF 30, 190ff. (mit in Einzelheiten anderer Auffassung) und s. βδέω.
Page 1,229-230

English (Woodhouse)

disgusting, horrible

Mantoulidis Etymological

(=σιχαμερός). Εἶναι συγγενικό μέ τό βδύλλω (=ἐξευτελίζω) καί μέ τό βδέω (=κλάνω) → βδόλος (=δυσοσμία).

Translations

abominable

Arabic: بَغِيض‎; Egyptian Arabic: وحش‎; Bulgarian: отвратителен, противен, ненавистен, омразен; Catalan: abominable; Czech: ohavný, odporný, hnusný, strašný; Dutch: abominabel, afstotelijk, verschrikkelijk, afschuwelijk, verfoeilijk; Esperanto: abomena; French: abominable; Galician: abominable, abominábel; German: verabscheuungswürdig, verhasst, abscheulich; Gothic: 𐌰𐌽𐌳𐌰𐍃𐌴𐍄𐍃; Ancient Greek: ἁγής, ἅγιος, ἄζηλος, ἀθέμιστος, ἀλιτήμενος, ἀλιτηριώδης, ἀναίσχυντος, ἀπεύχετος, ἀπόπτυστος, ἀπόρρητος, ἀπότρεπτος, ἀπότροπος, βδελυκτός, βδελύκτροπος, βδελυρός, βδελυρώδης, ἐβδελυγμένος, ἐναγής, ἐξάγιστος; Hebrew: נתעב‎; Hungarian: utálatos, undorító, gyűlöletes; Interlingua: abominabile; Irish: gráiniúil; Italian: abominabile, detestabile, efferato, odioso; Latin: abominabilis, abominandus, aversabilis; Norwegian Bokmål: abominabel, avskyelig, fryktelig, fæl; Polish: ohydny, odrażający, plugawy, niegodziwy; Portuguese: abominável, execrável; Romanian: abominabil, detestabil; Russian: отвратительный, омерзительный, противный, гнусный, гадкий, отвратный, ненавистный, отвратный; Serbo-Croatian: gnusan; Spanish: abominable, aborrecible; Tagalog: kaani-ani, kamuhi-muhi; Turkish: iğrenç, berbat, menfur

infamous

Bulgarian: опозорен; Catalan: infame; Chinese Mandarin: 臭名昭著; Czech: nechvalně známý; Danish: berygtet, infamøs; Dutch: berucht; Esperanto: fifama; Finnish: pahamaineinen, surullisenkuuluisa; French: tristement célèbre; Galician: infame; German: anrüchig, berüchtigt, berühmt, ehrlos, entehrend, gemein, infam, niederträchtig, schändlich, verrucht, verrufen; Greek: διαβόητος; Ancient Greek: ἀδόκιμος, ἄδοξος, αἰσχρός, ἀμφιβόητος, ἀνώνυμος, ἀοίδιμος, ἀριγνώς, ἀρίγνωτος, ἄρρητος, ἄσχημος, ἀσχήμων, βδελυρός, βδελυχρός, διαβόητος, δυσκλεής, δύσφημος, ἐπιβόητος, ἐπίρρητος, κακόδοξος, κακοήθης, κατάφημος, κλύμενος, περιβόητος, περιφορητός, περιφόρητος; Hungarian: hírhedt; Ido: infama; Italian: famigerato; Japanese: 悪名高い; Korean: 악명 높은; Latin: infamis; Norwegian: beryktet; Occitan: infame; Old English: unhlīsful; Polish: niesławny; Portuguese: infame, famigerado; Romanian: infam, nerușinat, ticălos; Russian: бесславный, позорный, печально известный, печально знаменитый; Scottish Gaelic: droch-chliùiteach; Spanish: de mala fama, malfamado, malafamado; Swedish: ökänd, vanärande, vanfrejdad, äreslös; Turkish: alçak, ayıp, iğrenç, kepaze, kötü şöhretli, rezil, rezilane, rezilcesine, utanç verici; Ukrainian: безславний, сумнозві́сний; Westrobothnian: illtjännd