κατακρίνω

English (LSJ)

Arc. κακρίνω (v. infr.) [ῑ],

   A give as sentence against, τὸ τελευτῆσαι πάντων ἡ πεπρωμένη κατέκρινε Isoc.1.43:—Pass., τοῖσι κατεκέκρῐτο θάνατος sentence of death had been passed upon them, Hdt.7.146; κατακεκριμένων οἱ τούτων when this sentence has been given against him, Id.2.133; φυγὴν κατακριθείς Suid. s.v. Ἱεροκλῆς: impers., ἂν κατακρῐθῇ μοι if sentence be given against me, X.Ap.7: Arc., c. dat. pers. et gen. rei, ὀσέοι ἂν χρηστήριον κακρίνη ἢ γνωσίαι κακριθήη τῶν χρημάτων anyone whom the oracle has condemned or who by judicial process has been condemned to forfeit his property, IG5(2).262.14, 15 (Mantinea, v B. C., = Class.Phil.20.137).    2 c. acc. pers., condemn, v.l. in Antipho 4.4.2: c. acc. et inf., κατέκρινάν μιν ἔκδοτον ἄγεσθαι Hdt.6.85, cf. 9.93, Theoc. 23.23 (ubi sc. βαδίζειν) ; κ. τινὰ θανάτῳ Ev.Matt.20.18, cf. J. BJ5.13.1; εἴκοσι δραχμαῖς IG5(1).1390.161 (Andania, i B. C.): c. acc. rei, deem guilty of a thing, κ. πολλὴν ἄνοιάν τινων Arist.Rh.Al.1423b29; ψευδολογίαν τινός J.AJ3.14.4:—Pass., to be condemned, X.HG 2.3.54; ψήφῳ θανάτου E.Andr.496 codd. (anap.), cf. Phld.Herc.1251.18; ἀποθνῄσκειν X.Hier.7.10; also of the crime, τὰ ὁμολογούμενα τῶν πραγμάτων ὑπὸ τοῦ νόμου -κέκριται Antipho 3.1.1; -κεκρίσθαι τὰ ὑπὸ ἰδιωτῶν πραχθέντα OGI669.27 (Egypt, i A. D.).    II Pass., simply, to be judged, deemed, κατεκρίθη θνατοῖς ἀγανώτατος ἔμμεν Pi. Fr.149.

German (Pape)

[Seite 1356] (s. κρίνω), verurtheilen, verdammen, τινά τινος, Einen wozu, ψήφῳ θανάτου κατακεκριμένος Eur. Andr. 497; τινός τι, τὸ μὲν γὰρ τελευτῆσαι πάντων ἡ πεπρωμένη κατέκρινεν Isocr. 1, 43; κατακεκριμένος κατὰ τὸν νόμον, nach dem Gesetze verurtheilt, Xen. Hell. 2, 3, 54; die Strafe steht auch im inf., κατέκριναν τῆς ὄψιος στερηθῆναι Her. 9, 93; κατακεκριμένος ἀποθνήσκειν Xen. Hier. 7, 10. – Her. vrbdt auch τοῖσι μὲν κατακέκριτο θάνατος, sie waren zum Tode verurtheilt, 7, 146; Sp. auch κατακριθῆναι θάνατον u. Aehnl.; imperson., ἢν γὰρ νῦν κατακριθῇ μοι Xen. Apol. 7; – κατακεκριμένων ἤδη οἱ τούτων, als dies gegen ihn erkannt war, Her. 2, 133; κατακέκριται τὰ πράγματα Antiph. 3 α 1. Ohne den feindlichen Sinn, κατεκρίθη Ἀπόλλων θνατοῖς ἀγανώτατος ἔμμεν Pind. frg. 116.

Greek (Liddell-Scott)

κατακρίνω: μέλλ. -κρῐνῶ:― κρίνω κατὰ τινος, ἐναντίον τινός, ὡς τὸ καταγιγνώσκω (καταχειροτονῶ), θάνατόν τινος Ἰσοκρ. 11C· θάνατον Αἰλ. Ποικ. Ἱστ. 5. 16 (ἐν τῇ ἐπιγραφῇ).―Παθ., τοῖσι κατακέκρῐται θάνατος, ἔχουσι καταδικασθῇ εἰς θάνατον οὗτοι, Ἡρόδ. 7. 146· κατακεκριμένων οἱ τούτων, ὅτε αὕτη ἡ καταδικαστικὴ ἀπόφασις ἐξεδόθη ἐναντίον αὐτοῦ, ὁ αὐτ. 2. 133, πρβλ. Ἀντιφῶντα 120. 39· ἀπρόσ., ἢν κατακρῐθῇ μοι, ἂν ἐκδοθῇ καταδικαστικὴ ἀπόφασις ἐναντίον μου, Ξεν. Ἀπολ. 7. 2)μετ’ αἰτ. προσ., καταδικάζω, Ἀντιφῶν 128. 26· μετ’ αἰτ. καὶ ἀπαρ., κατέκρινάν μιν ἔκδοτον ἄγεσθαι Ἡρόδ. 6. 85, πρβλ. 9. 39, Θεόκρ. 23. 23 (ἔνθα ἐξυπακούεται τὸ βαδίζειν)· κ. τινὰ θανάτῳ Εὐαγγ. κ. Ματθ. κ΄, 18· μετ’ αἰτ. πράγμ., τί τινος, καταδικάζω τινὰ διά τι πρᾶγμα, κ. πολλὴν ἄνοιάν τινος Ἀριστ. Ρητ. π. Ἀλέξ. 3, 9· ψευδολογίαν τινὸς Ἰωσήπ. Ἰουδ. Ἀρχ. 3. 14, 4.― Παθ., καταδικάζομαι, Ξεν. Ἑλλ. 2. 3, 54· ψήφῳ θανάτου κατακεκριμένος Εὐρ. Ἀνδ. 496 (πρβλ. κατακυρόω)· κατακεκριμένος ἀποθνήσκειν Ξεν. Ἱέρ. 7, 10· κατακριθῶμεν πενίαν, θάνατον, φυγήν Γρηγ. ΙΙ. Παθ., ὡσαύτως ἁπλῶς, κρίνομαι, νομίζομαι, θεωροῦμαι, κατεκρίθη Ἀπόλλων ἀγανὸς ἔμμεν Πινδ. Ἀποσπ. 116· πρβλ. καταδοκέω.

French (Bailly abrégé)

I. juger ou prononcer un jugement contre : θάνατόν τινος ISOCR condamner qqn à mort ; τινα et l’inf. condamner qqn à… ; θάνατον ÉL prononcer la peine de mort;
II. Pass. 1 être condamné : κατακέκριτο (ion.) αὐτοῖς θάνατος HDT la peine de mort avait été prononcée contre eux ; κατακεκριμένων οἱ τούτων HDT cette sentence ayant été rendue contre lui (par l’oracle);
2 • impers. ἢν κατακριθῇ μοι XÉN si l’on prononce une condamnation contre moi.
Étymologie: κατά, κρίνω.

English (Slater)

κατᾰκρίνω
   1 judge c. inf. κατεκρίθης δὲ θνατοῖς ἀγανώτατος ἔμμεν sc. Apollo Πα. 16. 6, cf. fr. 149 Schr.

English (Strong)

from κατά and κρίνω; to judge against, i.e. sentence: condemn, damn.