κλωπικός
Μὴ σπεῦδ', ἃ μὴ δεῖ, μηδ', ἃ δεῖ, σπεύδειν μένε → Ne agas celeria tarde, aut tarda celeriter → Unnötiges tu nicht, was nötig ist, tu gleich
English (LSJ)
κλωπική, κλωπικόν,
A thievish, τὸ κ. v.l. for κλοπ- in Pl.Cra.408a.
2 stealthy, clandestine, βήματα, ἕδραι, E.Rh. 205, 512.
German (Pape)
[Seite 1458] diebisch, verstohlen, βήματα, ἕδραι, Eur. Rhes. 205. 512. Vgl. κλοπικός.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
de voleur ; τὸ κλωπικόν habitude de frauder.
Étymologie: κλώψ.
Russian (Dvoretsky)
κλωπικός: досл. воровской, вороватый, перен. тайный (βῆμα, ἕδρα Eur.).
Greek (Liddell-Scott)
κλωπικός: -ή, -όν, κλεπτικός, τὸ κλωπικόν, τὸ κλεπτικόν, ἡ πρὸς κλοπὴν διάθεσις, Πλάτ. Κρατ. 408Λ. (κοινῶς: κλοπικόν, ἴδε κλωπεία). 2) κρύφιος, λαθραῖος, Εὐρ. Ρῆσ. 205, 512.
Greek Monolingual
κλωπικός, -ή, -όν (Α) κλωψ
1. ο επιρρεπής στην κλοπή
2. κρυφός, λαθραίος.
επίρρ...
κλωπικῶς (Μ)
με δόλιο τρόπο, με τέχνασμα.
Greek Monotonic
κλωπικός: -ή, -όν (κλώψ), κλοπιμαίος, λαθραίος, μυστικός, σε Ευρ.
Middle Liddell
κλωπικός, ή, όν κλώψ
thievish, clandestine, Eur.
