συριγμός
ὅταν δὲ τἄμ' ἀθυμήσαντ' ἴδῃς, σύ μου τὸ δεινὸν καὶ διαφθαρὲν φρενῶν ἴσχναινε παραμυθοῦ θ' → whenever you see me despondent over my situation, do what you can to lessen and relieve what is wild and senseless in my thinking | whenever you see me despondent, you must cure the grim derangement of my mind and encourage me
English (LSJ)
ὁ, shrill piping sound, hissing, as of serpents, Arist.HA536a6, Str.9.3.10 (pl.); in sign of derision, X.Smp.6.5; as a military signal, Aen. Tact.24.17; σ. καὶ χλευασμοί Plb.30.29.6; σ. κάλων the whistling of rigging, D.H.Comp.16; of the sound of sibilants, ib.14; hissing in the theatre, Plu.Cic.13; of the cry of elephants, Arr.An.5.17.7; singing in the ears, Dsc.2.78.
German (Pape)
[Seite 1040] ὁ, das Pfeifen, Auspfeifen, Xen. Conv. 6, 5; καὶ χλευασμός, Pol. 30, 20, 6; übh. jeder pfeifende, schwirrende Ton, συριγμὸς κάλων, das Schnurren von der Rolle ablaufender Seile, stridor; auch vom Geschrei des Elephanten; auch das Klingen der Ohren, Ohrenbrausen; Sp., wie Plut. u. Arr.
French (Bailly abrégé)
οῦ (ὁ) :
action de siffler par moquerie.
Étymologie: συρίζω, συρίττω.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
σῡριγμός -οῦ, ὁ [συρίζω] gefluit (tijdens applaus). Plut. Cic. 13.3. suizen (van een speer). Luc. 37.32.
Russian (Dvoretsky)
σῡριγμός: ὁ
1 насмешливый свист, свистки, освистывание Xen., Polyb., Plut.;
2 свист, шипение (sc. τοῦ ὄφεως Arst.).
Spanish
Greek Monolingual
και συρισμός, ο, ΝΜΑ συρίζω
σφύριγμα
αρχ.
1. το σύριγμα ως ένδειξη αποδοκιμασίας ή χλευασμού («ἡ... ἔκπωσις οὐ φέρει συριγμὸν οὐδὲ χλευασμόν», Πλούτ.)
2. ο ήχος που παράγεται από το σύρσιμο τών φιδιών στο έδαφος
3. ο συριστικός ήχος που παράγεται κατά την προφορά ορισμένων γραμμάτων
4. βοή τών αφτιών, βόμβος.
Greek Monotonic
σῡριγμός: ὁ (συρίζω), σφύριγμα, συριστικός ήχος, όπως αυτός των φιδιών, σε Ξεν.
Greek (Liddell-Scott)
σῡριγμός: ὁ, τὸ συρίζειν, σφύριγμα ὡς π. χ. τοῦ ὄφεως, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 4. 9, 9, πρβλ. Στράβ. 422· ἐν τῷ ἑνικῷ, ἐπὶ περιγέλωτος, Ξεν. Συμπ. 6, 5· τοὺς συριγμούς... καὶ τοὺς χλευασμοὺς Πολύβ. 30. 20, 6· σ. κάλων, συριγμὸς τῶν σχοινίων, Λατ. stridor rude?tum, Διον. Ἁλ. π. Συνθ. 14· ἐπὶ τοῦ ἤχου ὃν παράγουσί τινα τῶν γραμμάτων προφερόμενα, αὐτόθι 14· ἐπὶ τῆς κραυγῆς τῶν ἐλεφάντων, Ἀρρ. Ἀν. 5. 17· βοὴ τῶν ὤτων, Διοσκ. 2. 96.
Middle Liddell
σῡριγμός, οῦ, ὁ, συρίζω
a whistling, hissing, Xen.
Léxico de magia
ὁ silbido ἔπειτα σύρισον μακρὸν συριγμόν, ἔπειτα πόπυσον λέγων después da un gran silbido, luego, chasquea los labios diciendo P IV 561 P XIII 602 ἕλκυσαι ἔσω, πληροῦ καμμύων, μύκησαι, ὅσον δύνασαι, ἔπειτα στενάξας συριγμῷ ἀνταπόδος toma aliento, llénate de aire cerrando los ojos, muge cuanto puedas y luego gime y devuelve el aire con un silbido P XIII 946 como gesto cosmogónico ὁ δʹ (σύντροφος τοῦ ὀνόματος) σ. el cuarto compañero de tu nombre es un silbido P VII 769 P XIII 418 ἀντὶ δὲ τοῦ συριγμοῦ δράκοντα δάκνοντα τὴν οὐράν en lugar del silbido, (dibuja) una serpiente que se muerda la cola P XIII 48 P XIII 419
