σφαραγίζω
οὐ μακαριεῖς τὸν γέροντα, καθ' ὅσον γηράσκων τελευτᾷ, ἀλλ' εἰ τοῖς ἀγαθοῖς συμπεπλήρωται· ἕνεκα γὰρ χρόνου πάντες ἐσμὲν ἄωροι → do not count happy the old man who dies in old age, unless he is full of goods; in fact we are all unripe in regards to time
English (LSJ)
stir up with noise and bustle, σὺν δ' ἄνεμοι ἔνοσίν τε κονίην τ' ἐσφαράγιζον Hes.Th.706.
French (Bailly abrégé)
soulever avec bruit.
Étymologie: σφάραγος.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
σφαραγίζω lawaai maken, onder gebulder opjagen of opwekken.
Greek Monolingual
Α
ηχώ με πολύ θόρυβο.
[ΕΤΥΜΟΛ. Παράλληλος τ. του σφαραγοῦμαι με κατάλ. -ίζω].
Greek Monotonic
σφᾰρᾰγίζω: μόνο σε Επικ. παρατ. σφαράγιζον, συνταράζω παράγοντας κρότο, δονώ θορυβωδώς, σε Ησίοδ.
Greek (Liddell-Scott)
σφᾰρᾰγίζω: δονῶ, μετὰ ψόφου ἠχῶ, καθ’ Ἡσύχ. ἐν λ. ἐσφαράγιζον, σὺν δ’ ἄνεμοι ἔνοσίν τε κόνιν τ’ ἐσφαράγιζον, «οἱ δὲ ἄνεμοι σεισμοὺς καὶ κόνιν ἐποίουν, ἠχοῦντες συνετάρασσον» (Σχόλ.), Ἡσ. Θεογ. 706.
Middle Liddell
σφᾰρᾰγίζω, [from σφάραγος only in epic imperf. σφαράγιζον]
to stir up with noise and bustle, Hes.
German (Pape)
lärmend herbeiführen, mit Geräusch aufregen, ἔνοσίν τε κόνιν τε, Hes. Th. 706; Hesych. erkl. μετὰ ψόφου δονεῖν.
