τριτεύς
ὦ δυσπάλαιστον γῆρας, ὡς μισῶ σ' ἔχων, μισῶ δ' ὅσοι χρῄζουσιν ἐκτείνειν βίον, βρωτοῖσι καὶ ποτοῖσι καὶ μαγεύμασι παρεκτρέποντες ὀχετὸν ὥστε μὴ θανεῖν: οὓς χρῆν, ἐπειδὰν μηδὲν ὠφελῶσι γῆν, θανόντας ἔρρειν κἀκποδὼν εἶναι νέοις → Old age, resistless foe, how do I loathe your presence! Them too I loathe, whoever desire to lengthen out the span of life, seeking to turn the tide of death aside by food and drink and magic spells; those whom death should take away to leave the young their place, when they no more can benefit the world
English (LSJ)
-έως, ὁ, third part of a μέδιμνος, IPE12.32A60 (Olbia, iii B. C.), Poll.4.168.
Greek (Liddell-Scott)
τρῐτεύς: έως, ὁ, τὸ τρίτον μέρος μεδίμνου, δηλ. ἑκκαίδεκα χοίνικες, Πολυδ. Δ΄, 168, Συλλ. Ἐπιγρ. 1058Α. 61, 63· ἴδε Böckh. σ. 123, καὶ πρβλ. ἑκτεύς.
Greek Monolingual
-έως, ὁ, Α
το ένα τρίτο του μεδίμνου, δέκα χοίνικες.
[ΕΤΥΜΟΛ. < τρίτος
+ κατάλ. -εύς].
