ἀφραίνω
English (LSJ)
(ἄφρων) to be foolish, Il.2.258,7.109, Od.20360, Phoc. 5.—Poet. and Hp.Gland.12; later as a philosophic term, Chrysipp.Stoic.3.166, Plu.2.1037d, S.E.M.11.94, Plot.5.8.3.
Spanish (DGE)
1 desvariar, ser un necio σ' ἀφραίνοντα κιχήσομαι Il.2.258, ἀφραίνει ξεῖνος Od.20.360, ἀφραίνων κακίην οὐ δύναται κατέχειν Thgn.322, cf. 693, θεὰς ἀφραίνοντα θεημάχον ἄνδρα δοκεύων Nonn.D.36.355
•de una ciudad πόλις ... κατὰ κόσμον οἰκεοῦσα ... κρέσσων Νίνου ἀφραινούσης Phoc.4.2.
2 ser necio, ignorante en sent. fil. ref. al profano, Chrysipp.Stoic.3.166, S.E.M.11.94, Plot.5.8.3.
German (Pape)
[Seite 414] (entst. ἀφρανιώ, φρήν, ἄφρων), unvernünftig, thöricht sein, Il. 2, 258 Od. 20, 360 u. Sp., wie Plut. adv. Stoic. 10. Bei Hippocr. nach Galen. auch ἀφράζω; Hesych. ἀφράσσει, ἀσυνετεῖ
French (Bailly abrégé)
c. ἀφραδέω.
Russian (Dvoretsky)
ἀφραίνω: Hom., Plut., Sext. = ἀφραδέω.
Greek (Liddell-Scott)
ἀφραίνω: (ἄφρων) εἶμαι ἄφρων, ἀνόητος, ἀνοηταίνω, Ἰλ. Β. 258., Η. 109, Ὀδ. Υ. 360, Φωκυλ. 5. ― Ποιητ. λέξις, ἐν χρήσει παρὰ μεταγ. ὡς φιλοσοφ. ὅρος, Πλούτ. 2. 1037D, Σεξτ. Ἐμπ. π. Μ. 11. 94· ― ὁ τύπος ἀφράζω μνημονεύεται ἐκ τοῦ Ἱπποκρ. ὑπὸ Γαληνοῦ, ἀλλὰ δὲν εὑρίσκεται ἐν τῷ ὑπάρχοντι κειμένῳ.
English (Autenrieth)
(φρήν): be senseless, mad, foolish.
Greek Monolingual
ἀφραίνω (Α) άφρων
1. είμαι ή γίνομαι ανόητος
2. ενεργώ απερίσκεπτα.
Greek Monotonic
ἀφραίνω: (ἄφρων), είμαι ανόητος, άφρων, αναίσθητος, σε Όμηρ.
